Verlangen Ademt

Wisselende suikers, zijn een Roller Coaster voor je geest.

Dacht je net, dat je stemming uitstekend was, vroemmm, weg, is geweest, wegens 28.8 en chagrijn daarmee gepaard. Shit, had niet gedacht, dat een paar Duvels en wat witlof ham/kaas, zo zouden uitpakken. En dan heb ik nog wel braaf vandaag 4 x gewandeld. Misschien word ik een oude man, wellicht dat geluk kantelt, of lichaam wankelt, wegens stuk.

Begon onschuldig met irritatie, wegens onverwerkte weekend couranten, met hun extra bijlagen sowieso een crime, maar op woensdag, nog niet uitgelezen, betekent meestal dat er iets is dat ruist op de achtergrond, niet per definitie iets dat “mis is”,
het kan zoiets zijn als kerst, of God mag weten wat voor feestelijks er druist in mensenleven, door de jaren heen, maar in elk geval leidend tot achterstand in verwerken van wat aan informatie geboden is en feitelijk dwingt tot lezen.

Daarna door mij gevraagd antwoord van mijn digitale kind, liefst analoog geformuleerd, maar dat blijkt een onmogelijkheid in deze tijd van bits and pieces. Kijk, oreerde hij, je doet dus, dit, dan dat en dan zie je vanzelf hoe je verder moet. Hij toverde met strelen van een Key-Pad, de meest wonderlijke schermen tevoorschijn, die ik nog nooit had kunnen vinden en sprak haast vaderlijk:
“Hoop dat je het nu begrijpt”, zijn vader, uw sjamaan, in verbijstering achterlatend, vooral door de beperking daar weergegeven, die in alle hevigheid
op de loop ging met mijn laatste restje goede zin en neiging te willen begrijpen, waartoe al die digitale shit nu feitelijk leidt, behalve een vermoeid gevoel en dat van dommigheid, horend bij een verloren generatie digibeten.

De ruzie die ik had met mijn Hard Disc Recorder, zal ik u besparen.

Gelukkig heeft mijn Muze,zojuist, voorzichtig strelend, vlees bevelend, daar te stijgen, waar zij me dwong tot penetreren, mijn boosheid weer wat afgeleid en me bevrijd, van spanning die er huisde, in bepaalde delen.

Morgen, wordt een lange stroom patiënten, van 10.00-24.00 uur, waarschijnlijk meer dan honderd contacten, vanwege een avonddienst op de huisartsenpost, na een drukke werkdag, waarbij ik wordt afgelost door mijn lief, die de nacht die volgt, voor haar rekening neemt, dus slaap ik dan alleen.

Ach weet u lezer, de eerste drie weken na kerst, zijn , vind ik althans, vervelend, door nog onafgesloten tijd, de wisseling van licht maar vooral door spanning en verwachting steeds weer gewekt, door jaar nog niet ontmaagd. Dat maakt een mens als mij onrustig.

Zou het liefst, die laatste week, vertraagd per beeld, willen beschouwen en naar waarde schatten, wachten tot de pijn geheeld is van vertrekken nader. Tastend zoeken naar een kader voor een vers en fris begin.

De laatste doden, van dit jaar, sluipen op kousenvoeten, zo lijkt het, haast of ze zich schamen, voor hun onverwacht vertrek, voor het vuurwerk knalt, stilletjes weg, naar plaatsen, waarvan wij niets weten dan dat verlangen lokt, op gezet moment.

Te veel vragen, onbeantwoord, te weinig tijd die rest. Korte dagen na de kerst en nacht die slechts verlangen ademt naar eindeloze tijd.

Sjamaandigitaal 281206