Vrede Nader

Zie vanuit mijn ooghoek, hoe een strak gespannen nog geen 24 jarig vlezig onderstel, onbevlekt wordt ontvangen door , twee, in strak zittend rubber gevangen stukken mannelijke worst, die dorst naar meer.

Muziek op dit tijdstip Gregoriaans, het is immers kerstnacht, dus jubelen de echo’s van de stemmen, haast geperverteerd in zinnen hier door de ruimte, tijd voor bezinnen gekomen, naar het schijnt, uw sjamaan contempleert.

Kerstnacht, was ook vroeger al een geil soort watertanden naar worst in gedachten, maar dan die van worstenbrood. Eerst ging je naar de nachtmis, waar je genoot van Venite Adoremus en engelenkoren en een stille winternacht, waarin een kindje was geboren, dat geadoreerd werd en met een ster vereerd, bezocht door drie koningen en bedacht , met de fraaiste geschenken. Daarna, liep je, lichter dan daarvoor, waar je moeder wachtte bij de oven, met vers geurig dampend worstenbrood.

Mijn Moeder, bijna tachtig nu, koopt er voor elk kind en elk kleinkind tien, dat zijn er bijna honderd, want ook zelf smaakt ze graag het Brabants Wonder en geniet ze van het feit, dat wat op de Kokschool gemaakt is, toch minstens de helft goedkoper is, dan aangeschaft bij Berends, die al veertig jaar haar slager is.

Kerstmis, is traditie, in de ware zin des woords, de tijd, dat je weer weet, waar en bij wie je hoort, vanwege gedeeld verleden en domweg om een reden die niet gegeven is, maar omdat je weet wat je bekoort in nader delen.

Toen ik vannacht terug kwam van mijn dienst op de HAP, trof ik hier thuis in mijn eigen grot, mijn vrouwen en kinderen samen aan. Ze knikten me welkom en besloten tot zwijgen, niets in mij deed me neigen naar verbreken van stilte van dat geboden kader.

Stilte omhelzend, voelde ik plotseling Vrede nader, dan ooit.

Sjamaandigitaal 251206