Mijn Vader Sprak

Mijn Vader is nu bijna 1 jaar geleden overleden. Hij genoot altijd van deze dag en de nacht die er bij hoorde en placht te zeggen: “Jongen, over 6 maanden, gaan ze weer korten”, net in het meest donkere duister dat een mens zich kan verbeelden. Zwarte humor, van een ambtenaar, denk ik achteraf, met wellicht een spoor van Huiver.

Heb denk ik, meer dan ik ooit heb gedacht, van zijn DNA overgenomen, om over invloed die geboden werd, beter maar te zwijgen, als vorm van dankbaarheid genoten, mettertijd.

Hij is bijna 1 jaar Dood.

Ikzelf, uw sjamaan, staat elk jaar weer ambivalenter in dit getij, dat wanhopig wordt gedomineerd door Licht, dat elkeen verspreid, maar, te opzichtig.

Huizen versiert, door begeren naar wie daar wonen zullen… Rendier, op de oprit, garandeert, Yo Ho, Oh No. Maar wie weet?

Ben enigszins van slag geraakt door teveel gereis naar verre oorden, waar zon soms in het Noorden staat, of zoals in geval van Borneo, de CO2 uitstoten van de 8-cilinders, die in file ronkend, zichzelf als het ware pronkend de nieuwe eeuw in zwoegen, met onverheeld genoegen.

Tegelijkertijd, ontroerd, door wat er thuis gekomen op mij wachtte, in de vorm van solidariteit van Dames en de wonderlijke krachten, die gebundeld onverslaanbaar lijken, bij zo’n verbond gesloten. Ook de jongens lijken te begrijpen, dat hun vader tot aan het eind van zijn kunnen gereisd is en desondanks terug gekeerd naar zinnen die behoren tot gekend patroon, voor Zonen, van een wonderlijke man, buitengewoon…

Vandaag gereisd van Hengelo naar Deventer, op en neer, overigens met veel plezier, gezien gezoef per Cadillac.Ging een Bekroonde Brug passen, gemaakt door techniek, geïnstrueerd door goede vriend, die me graag qua monduitstraling een witte kerst gegund had, maar inmiddels de luitjes, verantwoordelijk, op het matje geroepen had,
met de melding, dat zoiets niet nog eens mocht. Uiteraard, was dat, wat er toch gebeurde.

Wat mij betreft verklaarbaar en niet echt vervelend, vooral de inspanning die de meer dan leuke assistente, met haar groenige ogen en mijn vriend zich getroostte, maakte, dat ik het gehele gebeuren als HET rustpunt koos, van de dag die restte en geloof me die was knap hopeloos…

Weet niet, waarom iedereen die scheidt, mij met een bezoek verblijdt om een en ander toe te lichten. Ook niet, waarom de Roezers, op Dope dan wel Alcohol, mij feilloos kunnen vinden en de dames, waarin plezier al lang niet meer in de ogen twinkelt
me de geuren en kleuren tonen van Venerisch opgelopen situaties, die behandeling behoeven. Soms denk ik dat ze het proeven in een soort van: “We weten heus wel hoe het zit, hoor”.

Mijn broer Jan, zou me nu melden, dat Volle Maan, waarschijnlijk snel zal volgen en zelfs geen hond verantwoordelijk kan worden geacht voor gehuil dat volgt, de hele nacht.

De kerstboom, door mijn Lief aangeschaft voor naar ik meen 6 Euro, met kluit, ziet er, in vergelijking met mezelf, tamelijk fris en naakt onopgesmukt, is het woord, waar ik naar zocht, uit. Ze heeft me gemeld, mijn vrouw, dat ze morgen tussen de middag, als er niet teveel visites zijn, zal pogen er wat ballen in te hangen en als ze het nog doen, wat lampjes. Ik had zoiets van, laat maar zo.

Maar goed, die langste nacht, waarover mijn vader sprak, is dankzij dit Blog, al weer half voorbij, buiten inmiddels mist, die hangt in vlagen onbesproken witte nevel.


Sjamaandigitaal 221206