Nuchter
Zojuist het dal, waar lust verkiest te huizen doorklieft in natte sporen, biedt slechts Roy Buchanan rust.Hoe zou ooit een nieuw bandje, nog Blues durven spelen, na aanhoren van wat hier als ‘proeve van’ is vastgelegd op slechts 4 sporen, maar ere wie ere toekomt, naar behoren, wat een plaat!
De week voelt als donderdagnacht, op weg naar weekend, maar helaas is er nog maar 1 werkdag volbracht.46 Mensen, zag ik, tussen mijn wandelingen door, jawel uw sjamaan loopt nog elke week een marathon in een stuk of twintig delen, maar het is een begin toch, dus akkoord! Nu die 2 x vette vis nog en het motiveren van mijn vrouwen,
dat in een beetje relatie, de sportschool geen kans verdiend, lust als beloning, rust geen optie.
Maar intussen, zit ik hier zwoel te wezen, met af en toe een lichte zucht afgevoerde warmte, voelend als een geile kus vanaf de rechter laterale zijde, op mijn dij, waar zich de koeling bevindt, van dit digitale wonder, op mijn schoot.
Het jaar beschouwend, was, onbetwist, het deel dat ik geen alcohol genoot, het meest opbouwend. Kreeg geen conflicten in die tijd, integendeel, menig jonger meid, boog zich willig in mijn richting, kreeg zelf 2 x “lekker ding”, naar mijn hoofd gesmeten, maar eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik toen al bijna 10 weken niets
meer gegeten had en toegeven begon te gelijken, op door coke geïnspireerde Italiaanse moderat, maar dat terzijde.Ben tot de conclusie gekomen, dat ik naast de reeds bekende DSM-classificaties, waaronder, obsessief/compulsief, bipolair,
enigszins sociopathisch, theatraal, dominerend, lichtelijk neurotisch, seksueel ontremd, tot noodlot bestemd wonderlijk figuur, ook de term alcoholisch in fasen, zeg maar uit te drukken in kwartalen, alsmaar minder, maar een kwestie van
herhalen van patroon, uitgezet, zich in mij zou laten vertalen, tot wat en waar ik hier nu ben, een drinker, bij vlagen.
Droeg op mijn semi-artsexamen, een T-shirt, met daarop de tekst: Booze is the only answer. Heb drank in alle gradaties genoten, zowel qua smaak als percentage, altijd, omarmd als vriend in kommervolle en vrolijke dagen, maar raakte de laatste jaren
steeds meer gehecht aan de nuchtere fase.
Het zal de leeftijd wel wezen, vrees ik, of verstand, dat kennelijk komt met de jaren, maar weet dat dit de laatste is, voorlopig, even geen roes die zich zo eenvoudig schenken laat, warmte verspreidend en soms erbarmen, vooral ’s avonds laat.
Het vreemde is, dat ik me hier, aangeschoten en met heilige rook versterkt, zit te verheugen op het eerste roesloze moment, dat, onwaarschijnlijk snel, maar toch vanzelf, zal komen en geen paspoort hoeft te tonen, omdat je het herkent.
Heb, me lieve lezer, maar tot u gewend, om dit deel, nog onbegrepen, toch met u te willen delen, ben het delend soort van vent.
Als u mij volgt in cyberspace, zult u straks weten, of verschillen die ontstaan in dictie, al dan niet op waarheid berustende fictie, dan wel gloeierige frictie, transparanter, dan wel doorzichtiger zijn en te genieten, bij tijd en wijle.
We zullen zien.
Eerst nog even, een verse NRC, een plaatje of twee, dacht aan Coltrane & Monk en wie weet, inspiratie tot schrijven, van wat uit de Geest komt getuimeld en zin geeft in een gedicht.
O ja, de reden, waarom ik kies voor nuchter willen zijn, is gelegen in het feit, dat ik zo ongelooflijk hang aan dit leven, dat ik bang ben mezelf nooit te vergeven, als ik het niet de volle aandacht schenk, voor wat misschien maar even is…
Sjamaandigitaal 201206
De week voelt als donderdagnacht, op weg naar weekend, maar helaas is er nog maar 1 werkdag volbracht.46 Mensen, zag ik, tussen mijn wandelingen door, jawel uw sjamaan loopt nog elke week een marathon in een stuk of twintig delen, maar het is een begin toch, dus akkoord! Nu die 2 x vette vis nog en het motiveren van mijn vrouwen,
dat in een beetje relatie, de sportschool geen kans verdiend, lust als beloning, rust geen optie.
Maar intussen, zit ik hier zwoel te wezen, met af en toe een lichte zucht afgevoerde warmte, voelend als een geile kus vanaf de rechter laterale zijde, op mijn dij, waar zich de koeling bevindt, van dit digitale wonder, op mijn schoot.
Het jaar beschouwend, was, onbetwist, het deel dat ik geen alcohol genoot, het meest opbouwend. Kreeg geen conflicten in die tijd, integendeel, menig jonger meid, boog zich willig in mijn richting, kreeg zelf 2 x “lekker ding”, naar mijn hoofd gesmeten, maar eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik toen al bijna 10 weken niets
meer gegeten had en toegeven begon te gelijken, op door coke geïnspireerde Italiaanse moderat, maar dat terzijde.Ben tot de conclusie gekomen, dat ik naast de reeds bekende DSM-classificaties, waaronder, obsessief/compulsief, bipolair,
enigszins sociopathisch, theatraal, dominerend, lichtelijk neurotisch, seksueel ontremd, tot noodlot bestemd wonderlijk figuur, ook de term alcoholisch in fasen, zeg maar uit te drukken in kwartalen, alsmaar minder, maar een kwestie van
herhalen van patroon, uitgezet, zich in mij zou laten vertalen, tot wat en waar ik hier nu ben, een drinker, bij vlagen.
Droeg op mijn semi-artsexamen, een T-shirt, met daarop de tekst: Booze is the only answer. Heb drank in alle gradaties genoten, zowel qua smaak als percentage, altijd, omarmd als vriend in kommervolle en vrolijke dagen, maar raakte de laatste jaren
steeds meer gehecht aan de nuchtere fase.
Het zal de leeftijd wel wezen, vrees ik, of verstand, dat kennelijk komt met de jaren, maar weet dat dit de laatste is, voorlopig, even geen roes die zich zo eenvoudig schenken laat, warmte verspreidend en soms erbarmen, vooral ’s avonds laat.
Het vreemde is, dat ik me hier, aangeschoten en met heilige rook versterkt, zit te verheugen op het eerste roesloze moment, dat, onwaarschijnlijk snel, maar toch vanzelf, zal komen en geen paspoort hoeft te tonen, omdat je het herkent.
Heb, me lieve lezer, maar tot u gewend, om dit deel, nog onbegrepen, toch met u te willen delen, ben het delend soort van vent.
Als u mij volgt in cyberspace, zult u straks weten, of verschillen die ontstaan in dictie, al dan niet op waarheid berustende fictie, dan wel gloeierige frictie, transparanter, dan wel doorzichtiger zijn en te genieten, bij tijd en wijle.
We zullen zien.
Eerst nog even, een verse NRC, een plaatje of twee, dacht aan Coltrane & Monk en wie weet, inspiratie tot schrijven, van wat uit de Geest komt getuimeld en zin geeft in een gedicht.
O ja, de reden, waarom ik kies voor nuchter willen zijn, is gelegen in het feit, dat ik zo ongelooflijk hang aan dit leven, dat ik bang ben mezelf nooit te vergeven, als ik het niet de volle aandacht schenk, voor wat misschien maar even is…
Sjamaandigitaal 201206
posted by SjamaanDigiTaal at 1:45 AM
<< Home