Stilte soms voor Even
Op deze laatste zondag van het jaar, lijkt de oorlog wel uitgebroken, in de zin van onophoudelijk geknal. Overal, waar de strijd echt woedt, van Darfur tot Afghanistan, contempleren, nee, begeren mensen rust, maar hier, wordt 100 miljoen de lucht in geschoten en oh wat hebben ze genoten…
Weer een jaar bijna gerekend tot categorie voltooid verleden, minder dan acht uren, voor begin van nieuwe tijd het nieuwe heden, ons verblijd. Gekus, een traantje weg gepinkt, de eerste lust die relt, tussen je benen, geblust door nog een glas. Toost op wat was en wat daar in maagdelijkheid verborgen op ons wacht in de vorm van eerste nieuwe morgen, nog onbesmet door zorgen, maar toch aan eind van nieuwjaarsdag, de eerste randjes grijs op sneeuwwitte onderlaag, onmiskenbaar aanwezig.
2006, Was gul, in alles. Feitelijk 1 grote lente, als het ging om zwoele temperaturen, die vroeg begonnen en bleven duren, letterlijk tot eind december. Gul in de doden, die hun leven schonken in wissel, voor wat nog komt wellicht, ons achterlatend. Mijn vader en heel wat lieden van zijn generatie, de mannen dan, die ons verlieten, een stuk of dertig mensen die ik kende als patiënt en dan een zootje vrienden & bekenden, moeders van vriendinnen, een lijst die elk jaar groeit zo lijkt het, met de tijd.
Ik reisde me te pletter en vloog in minder dan 14 maanden, een keer of 6 rond deze aarde en wisselde seizoenen alsof het kledingstukken waren die me paste. Werken, deden we ook, vooral het ruimen van puin, veroorzaakt door een man wiens naam we nooit meer zullen noemen, bijgenaamd “De grote Knoeier”, die er voor zorgde, dat we financieel, bijna het loodje legden en het verschuiven van zorgverlener zijn, naar leverancier van een markt gericht product, deden pijn.
Degenen om wie mijn leven draait, vrouwen, zonen, vriendinnen en vrienden, plus uiteraard familie, op mijn vader na hebben het allen tot dusver overleefd, dus ook wat dat betreft, een genadig jaar.
Inmiddels speur ik ieder jaar meer, hoe de jaren tellen. Kijk in de spiegel en zie de wallen, gecracqueleerd door rimpels en verzakken van mijn wezen, steeds beter. Mijn geest is echter ongebroken en verbazingwekkend helder, mijn vlees daaronder, nog hard en stevig en met mijn Libido, is in het geheel niks mis.
Het meeste echter, geniet ik van een verleden, dat groeit in de tijd en langzamerhand, beter weten, hoe dat proces verglijd met de jaren. Dat heet geloof ik senioriteit.
Geniet van elke dag en elk jaar gegeven. Van zon en licht en van de nacht. Van muziek die ontroert, een mooi gedicht, een uitzicht dat betovert. Een vrouw die komt, haar ogen dicht geknepen, golvend op wat haar gegeven wordt in samengetrokken genot te delen. De glimlach van jouw zonen, omdat ze sterker als jij, nu zeker zijn, dat ze jou gaan overleven mettertijd. De zaligheid van stilte soms voor even.
De schoonheid van een jaar dat sterft, licht in de bekoring, van de nieuwe dag die volgt, heel schuw en pril weliswaar, maar toch de eerste van het nieuwe jaar, die ons wordt gegeven, zoiets heet verder leven, hopelijk in rust en liefde en vrede, met elkaar.
Uw sjamaan, geeft u zijn zegen, en wenst u een Goddelijk nieuw jaar 2007!
Sjamaandigitaal 311206
Weer een jaar bijna gerekend tot categorie voltooid verleden, minder dan acht uren, voor begin van nieuwe tijd het nieuwe heden, ons verblijd. Gekus, een traantje weg gepinkt, de eerste lust die relt, tussen je benen, geblust door nog een glas. Toost op wat was en wat daar in maagdelijkheid verborgen op ons wacht in de vorm van eerste nieuwe morgen, nog onbesmet door zorgen, maar toch aan eind van nieuwjaarsdag, de eerste randjes grijs op sneeuwwitte onderlaag, onmiskenbaar aanwezig.
2006, Was gul, in alles. Feitelijk 1 grote lente, als het ging om zwoele temperaturen, die vroeg begonnen en bleven duren, letterlijk tot eind december. Gul in de doden, die hun leven schonken in wissel, voor wat nog komt wellicht, ons achterlatend. Mijn vader en heel wat lieden van zijn generatie, de mannen dan, die ons verlieten, een stuk of dertig mensen die ik kende als patiënt en dan een zootje vrienden & bekenden, moeders van vriendinnen, een lijst die elk jaar groeit zo lijkt het, met de tijd.
Ik reisde me te pletter en vloog in minder dan 14 maanden, een keer of 6 rond deze aarde en wisselde seizoenen alsof het kledingstukken waren die me paste. Werken, deden we ook, vooral het ruimen van puin, veroorzaakt door een man wiens naam we nooit meer zullen noemen, bijgenaamd “De grote Knoeier”, die er voor zorgde, dat we financieel, bijna het loodje legden en het verschuiven van zorgverlener zijn, naar leverancier van een markt gericht product, deden pijn.
Degenen om wie mijn leven draait, vrouwen, zonen, vriendinnen en vrienden, plus uiteraard familie, op mijn vader na hebben het allen tot dusver overleefd, dus ook wat dat betreft, een genadig jaar.
Inmiddels speur ik ieder jaar meer, hoe de jaren tellen. Kijk in de spiegel en zie de wallen, gecracqueleerd door rimpels en verzakken van mijn wezen, steeds beter. Mijn geest is echter ongebroken en verbazingwekkend helder, mijn vlees daaronder, nog hard en stevig en met mijn Libido, is in het geheel niks mis.
Het meeste echter, geniet ik van een verleden, dat groeit in de tijd en langzamerhand, beter weten, hoe dat proces verglijd met de jaren. Dat heet geloof ik senioriteit.
Geniet van elke dag en elk jaar gegeven. Van zon en licht en van de nacht. Van muziek die ontroert, een mooi gedicht, een uitzicht dat betovert. Een vrouw die komt, haar ogen dicht geknepen, golvend op wat haar gegeven wordt in samengetrokken genot te delen. De glimlach van jouw zonen, omdat ze sterker als jij, nu zeker zijn, dat ze jou gaan overleven mettertijd. De zaligheid van stilte soms voor even.
De schoonheid van een jaar dat sterft, licht in de bekoring, van de nieuwe dag die volgt, heel schuw en pril weliswaar, maar toch de eerste van het nieuwe jaar, die ons wordt gegeven, zoiets heet verder leven, hopelijk in rust en liefde en vrede, met elkaar.
Uw sjamaan, geeft u zijn zegen, en wenst u een Goddelijk nieuw jaar 2007!
Sjamaandigitaal 311206
posted by SjamaanDigiTaal at 5:07 PM
<< Home