Prachtig Leven

Jan Donkers, schreef ooit een boek met de titel: Reizen maakt Rijk. Hij heeft volkomen gelijk, al had er misschien een
Hoofdstuk in gemoeten, dat sprak over de vermoeidheid, waarmee het proces gepaard gaat, want reizen is ook hard werken.

Vandaag begon om 06.30 uur met een wake up call, waarna een uiterst bescheiden ontbijtje volgde. Vervolgens reisden we
Drie en half uur per autobus, naar een van de mooiste plekken op aarde en dat meen ik echt, het Parque Nacional Torres del Paine.
De weg erheen, is niet echt een straf te noemen. We zagen een grote groep Condors, die hoog in de lucht speuren naar kadavers en
Met een spanwijdte van 3 meter, bepaald indrukwekkende vliegers, daarnaast, vele op lama’s gelijkende dieren die snelheden halen in draf,
Van zo’n 70 Km/u, Guanaco geheten. We zagen vossen hun prooi besluipen en honderden hazen, daarnaast de meest bizarre bomen en struiken
Aangepast aan het werkelijk barre klimaat. Hoog Zomer bijna, maar buiten een graad of 7 met een straffe wind die blaast, minstens
Kracht 9, maar denk eigenlijk meer. Zelfs paarden worden hier omver geblazen, naar het schijnt. Soms in de verte een eenzame Gaucho,
die zijn kudde bewaakte en duizenden, duizenden schapen. De reis leidt uiteindelijk naar een deel van de aarde, zo ruig, dat ik niet
had gedacht, dat er leven zou kunnen bestaan. Maar God, leven heerst er, in alle soorten en maten, vooral in de vorm van een Fauna,
zo bijzonder, dat ik geroerd was bij aanschouwen van dit natuurlijke wonder. Zo is er een kleine wilde orchidee, die Zapatito de la Virgen heet,
op leeuwenbek gelijkend, die een schoonheid in zich heeft, als bloem zelden gehaald. Maar eigenlijk zijn alle planten die je ziet “speciaal”.
Zag in 1 dag meer dan honderd soorten planten, die ik nooit eerder zag, maar die in schoonheid en ruigheid, bekoorden.

Als je dan aankomt rijden over die barbaarse vlakten, zie je na ronden van een hoek, een rij majestueuze besneeuwde toppen, die je adem
Doen stokken, brok in je keel…

Dat mag je zien, dat wordt je gegund, misschien maar 1 keer in je leven, wat een punt…

Heb met gretigheid gesmuld, van deze plek, die stormenderwijs is binnen gedrongen in tenminste de top 5 van zaken die me tot heel diep van
Binnen raken, de vinger van God, die wijst, dat er een reden is daar te geraken, op reis, naar het zuidelijkste punt hier op aarde.

Reizen maakt rijk, maar vermoeid ben ik zeer. Het heeft te maken met dit verrassende deel van de wereld, waarvan ik niets wist ter zake, maar
naar waarheen ik zeker ooit terug zal keren, als tijd van leven gegeven is.

Uw sjamaan, neemt een borrel, om af te toppen, wat nog juicht diep daarbinnen, verrukking van zinnen, die gerust gesteld moeten voor even.

Wat een prachtig leven!

Sjamaandigitaal 061206