Tom Waits
Liefje, heeft besloten weg te gaan, wegens ongemakkelijk gesprek. Jammer als mensen die je heel goed kent, niet willen zien, waar de schoen wringt en dat je met dat soort schoenen, niet al te ver komt als je veel verder wil lopen.
Maandagavond, inmiddels, einde van een dag. Uw sjamaan is weer bekomen, van een nacht, waaraan geen einde leek te komen, de dag die volgde, moet ik zeggen, was ook niet zo best.
Waar te beginnen?
Welaan de Huisartsen Post, of te wel HAP, hier ter plaatse, waar ik gisteravond werkte. Zo op het eerste gezicht een gelikte organisatie, waar een patiënt allicht zijn of haar gerief kan halen, na 5 uur ’s middags en in weekend uren.
Uw sjamaan tot ADAM, benoemd op zondagavond. Dat betekent, dat je de eerst aanspreekbare dokter bent, voor de triage-assistente. Die laatste is de eerste in het Call Management Declaratie Systeem, in Twents vertaalt, Geet om het Geld, die de telefoon op neemt. De gevolgen, zijn, dat je ongelooflijk bezig bent met redden, wat niet te redden valt op deze wijze.
Vandaag eerst maar eens uitgeslapen, waarna Bach heerste voor een uur of Drie, orgelconcerten uiteraard.
Boodschappen gedaan, voor een half weeshuis en zuurkool gekookt, met spek uiteraard.
Schouder karbonades, iets meer dan een kilo, dus voldoende vlees. Tom Waits op de stereo.
Hongerige jongensmagen, maar weifelende vrouwen, proefde de sfeer meteen…
Maakte oppervlakken schoon, hou van schone vlakken en brak een glas of twee. Kleine ongemakken.
Nu alleen
Volle Maan, verklaard volgens mijn broer, die borden wast, dit alles, in detail.
Weet niet goed, wat te doen met zo een dag.
Sprak vandaag mijn oudste zoon, die morgen 18 wordt en zei: “Ben na een week al moe”, in dit jaar 2007, waarop hij riposteerde: “ik ken je alleen maar moe, de laatste tijd en geloof me, dat duurt al even”.
OK, dus dit is de balans… Vermoeide man, van bijna 52, zwoegt zijn eerste officiële maandag door, moet vrouw en vriendin missen, wegens, nu niet even, en zonen zuchten, gedrieën in koor, wij zijn er ook niet hoor…
God dank is er Tom Waits
Sjamaandigitaal 090107
Maandagavond, inmiddels, einde van een dag. Uw sjamaan is weer bekomen, van een nacht, waaraan geen einde leek te komen, de dag die volgde, moet ik zeggen, was ook niet zo best.
Waar te beginnen?
Welaan de Huisartsen Post, of te wel HAP, hier ter plaatse, waar ik gisteravond werkte. Zo op het eerste gezicht een gelikte organisatie, waar een patiënt allicht zijn of haar gerief kan halen, na 5 uur ’s middags en in weekend uren.
Uw sjamaan tot ADAM, benoemd op zondagavond. Dat betekent, dat je de eerst aanspreekbare dokter bent, voor de triage-assistente. Die laatste is de eerste in het Call Management Declaratie Systeem, in Twents vertaalt, Geet om het Geld, die de telefoon op neemt. De gevolgen, zijn, dat je ongelooflijk bezig bent met redden, wat niet te redden valt op deze wijze.
Vandaag eerst maar eens uitgeslapen, waarna Bach heerste voor een uur of Drie, orgelconcerten uiteraard.
Boodschappen gedaan, voor een half weeshuis en zuurkool gekookt, met spek uiteraard.
Schouder karbonades, iets meer dan een kilo, dus voldoende vlees. Tom Waits op de stereo.
Hongerige jongensmagen, maar weifelende vrouwen, proefde de sfeer meteen…
Maakte oppervlakken schoon, hou van schone vlakken en brak een glas of twee. Kleine ongemakken.
Nu alleen
Volle Maan, verklaard volgens mijn broer, die borden wast, dit alles, in detail.
Weet niet goed, wat te doen met zo een dag.
Sprak vandaag mijn oudste zoon, die morgen 18 wordt en zei: “Ben na een week al moe”, in dit jaar 2007, waarop hij riposteerde: “ik ken je alleen maar moe, de laatste tijd en geloof me, dat duurt al even”.
OK, dus dit is de balans… Vermoeide man, van bijna 52, zwoegt zijn eerste officiële maandag door, moet vrouw en vriendin missen, wegens, nu niet even, en zonen zuchten, gedrieën in koor, wij zijn er ook niet hoor…
God dank is er Tom Waits
Sjamaandigitaal 090107
posted by SjamaanDigiTaal at 12:23 AM
<< Home