Lente Nader
Vandaag, speurde ik de eerste geuren van een Lente nader
Tijdens lopen, hoorde ik het krassen van de kraaien, geschreeuw van Vlaamsche Gaaien en
Geschetter van in scherp contrasterend verenpak gestoken ekster, in zwart wit demonstrerend, dat iets tekenend kan zijn. Daartussen merels, mezen en verscholen duiven, die verstoord, hun nest in aanbouw ontruimden, bij nader van mijn stap. Plus het ruisen van de Slangenbeek, geklepper van de touwen tegen de vlaggenmasten, dicht bij waar men knuppels zwaait op zondag en Antilliaanse geuren hangen, rond het vierde Honk.
Geknerp van de schelpen (!), onder mijn laarzen, heilige rook in stilte geblazen en Lucide genoten.
Tussen door, zag ik het lichten van de kruinen op de houtwal, onzeker, of het zonlicht, dan wel voorzichtig stuiven van de korrels die zweven, hen licht deden geven.
Tussendoor, voor de goede beschouwer, verse knoppen, die dra gaan botten tot sappig jong blad.Reizend tussen en dwars door seizoenen, is het ritme dat gerekend wordt tot Circadiaanse doemen, aardig van slag.
Nog steeds is het de Jetlag, die regeert en bepaald, wanneer de honger komt, dan wel gapen start en de neiging tot diep slapen. Erecties, de hele dag door, van een kaliber, waarvan je denkt: Moet dat nou nog zo, voor een oude vent…Maar weet mezelf gelukkig enkele uren later, als zij, uitgeput, de laatste portie afdwingt en van verzaken geen sprake kan zijn.
Bijna vijfenveertig jaar geleden, toen ik, geen eens zeven was, sneeuwde het rond 14 maart bijna 40 centimeter. Ik kreeg, samen met mijn zus een baby broertje. Het was het meest bijzondere tot dan, wat me is overkomen ooit, een maagdelijk witte wereld en een prachtig lachend kind.
De spreekwoorden, in onze taal, die uitdrukken, welk vilein karakter maart kan hebben, zijn talrijk. Voor uw sjamaan, die hecht aan licht, is het de maand dat de zon langer wil blijven al dan voorheen, hoewel de schaduw die ze werpt, nog oranjeachtig is en vaak te lang.
Lief belde, van een boot in Egyptische wateren, met satelliet en internet aan boord en zo te horen, eenmaal buiten territoriale wateren, een goed gevulde bar, ze genoot…
En uw sjamaan, ach die zweeft, gedreven door verlangen, nog een rondje door de meer geperverteerde delen van zijn hoofd. Omdat de kop, nog niet wil hangen.
Sjamaandigitaal 090307
Tijdens lopen, hoorde ik het krassen van de kraaien, geschreeuw van Vlaamsche Gaaien en
Geschetter van in scherp contrasterend verenpak gestoken ekster, in zwart wit demonstrerend, dat iets tekenend kan zijn. Daartussen merels, mezen en verscholen duiven, die verstoord, hun nest in aanbouw ontruimden, bij nader van mijn stap. Plus het ruisen van de Slangenbeek, geklepper van de touwen tegen de vlaggenmasten, dicht bij waar men knuppels zwaait op zondag en Antilliaanse geuren hangen, rond het vierde Honk.
Geknerp van de schelpen (!), onder mijn laarzen, heilige rook in stilte geblazen en Lucide genoten.
Tussen door, zag ik het lichten van de kruinen op de houtwal, onzeker, of het zonlicht, dan wel voorzichtig stuiven van de korrels die zweven, hen licht deden geven.
Tussendoor, voor de goede beschouwer, verse knoppen, die dra gaan botten tot sappig jong blad.Reizend tussen en dwars door seizoenen, is het ritme dat gerekend wordt tot Circadiaanse doemen, aardig van slag.
Nog steeds is het de Jetlag, die regeert en bepaald, wanneer de honger komt, dan wel gapen start en de neiging tot diep slapen. Erecties, de hele dag door, van een kaliber, waarvan je denkt: Moet dat nou nog zo, voor een oude vent…Maar weet mezelf gelukkig enkele uren later, als zij, uitgeput, de laatste portie afdwingt en van verzaken geen sprake kan zijn.
Bijna vijfenveertig jaar geleden, toen ik, geen eens zeven was, sneeuwde het rond 14 maart bijna 40 centimeter. Ik kreeg, samen met mijn zus een baby broertje. Het was het meest bijzondere tot dan, wat me is overkomen ooit, een maagdelijk witte wereld en een prachtig lachend kind.
De spreekwoorden, in onze taal, die uitdrukken, welk vilein karakter maart kan hebben, zijn talrijk. Voor uw sjamaan, die hecht aan licht, is het de maand dat de zon langer wil blijven al dan voorheen, hoewel de schaduw die ze werpt, nog oranjeachtig is en vaak te lang.
Lief belde, van een boot in Egyptische wateren, met satelliet en internet aan boord en zo te horen, eenmaal buiten territoriale wateren, een goed gevulde bar, ze genoot…
En uw sjamaan, ach die zweeft, gedreven door verlangen, nog een rondje door de meer geperverteerde delen van zijn hoofd. Omdat de kop, nog niet wil hangen.
Sjamaandigitaal 090307
posted by SjamaanDigiTaal at 4:00 AM
<< Home