Jerash

Dag trouwe lezer. Zit nog steeds (net niet vast) in Aman. Je ziet hier de hele dag luitjes enorme hopen sneeuw, die ze eens in de dertig jaar schijnen te hebben zoals nu, wegruimen, met schoppen en wat er maar voorradig is om mee te schuiven. Het was ze in elk geval gelukt de hoofdwegen vrij te krijgen, wat voor ons de weg richting noorden (waar nog meer sneeuw ligt) betekende richting Jerash waar zich een van de archeologische hoogtepunten van Jordanië bevindt in de vorm van een vrijwel intacte Romaanse stad inclusief Forum, tempels van Zeus en Artemis en een weg van 3 kilometer aan beide zijden begrensd door majestueuze zuilen, met Ionische kapitelen. Die weg, liep vroeger door tot Damascus en de sporen van de wagenwielen zijn uitgeslepen in de stenen nog goed zichtbaar. Het weer ter plaatste lenteachtig, vreemd genoeg, gezien de omstandigheden in Aman amper 40 kilometer verder naar het Zuiden (…). Hoogtepunt ter plaatse naast een prachtig amfitheater, een mozaïek van ik schat 500M2, vrijwel geheel intact.

Op de terugweg even aangelegd bij de plaatselijke slijter, waar de gehele groep en masse begon in te slaan voor het verblijf in Petra, waarheen we morgen een dag lang reizen en dat wordt beschouwd als het hoogtepunt van wat er te zien valt in dit land. Daarvoor kom je hier.

Inmiddels is een deel van de groep zwak ziek en misselijk, lees gewoon lichtjes verkouden met enige temperatuurstijging, behalve uiteraard u Sjamaan, die hier rond loopt als heer vermomd, met slechts een colbert als bescherming tegen de kou.

Naast het bezoek aan Jerash, bezochten we een niet bijster aantrekkelijke moskee, die vooral voor toeristen gemaakt leek en die verbleekt bij de splinternieuwe van Abdullah de 2e, de huidige koning van dit land, die opvallend veel lijkt op een vriend van me Mehdi, alsmede een bezoek aan de citadel, lang niet zo imposant als degene die we in Syrië zagen, met een al even pover vorm gegegeven Nationaal Archeologisch museum, waar beelden van 7500 BC(!!!), staan opgesteld, alsof ze aan het vuilnis dienen te worden mee gegeven, verbijsterend.

Op dit moment hang ik op mijn kamer, gebruik makend van de WiFi om mijn moeder te Skypen, die morgen 81 wordt en middels de site van de WHO iets meer te begrijpen van de huidige status quo, qua gegevens van dit bizarre land. Waar zouden we zijn zonder Google en internet dezer dagen…

Hoop me nog een kleine week te vermaken, met al die fascinerende oude zaken die je hier treft. Wordt nog geacht een nachtje te slapen tussen de kamelen die overigens allen Dromedaris blijken, maar dat wisten we al van de Camel sigaret, in de Wadi Rum, tussen de Bedoeïenen.

Of ik al slaap hoor ik u denken…

Nee slaap hoort tot de Gods geschenken, zoiets waarvan je je niet realiseert dat het normaal is dat je het hebt, als het is gegeven, tot het is verdwenen, door te veel geronk te frequent…

Ik groet u Lezer


Sjamaandigitaal 020208