Nuances in Zwart

In uren van nacht verborgen
Zit een mens vaak alleen
Denkend aan de dag van morgen
Aan de Zon die gister scheen
En dan maar zeggen dat de
Rust regeert en dat er zoveel
Wordt geleerd van nuances
In zwart hier vormgegeven
Niemand die de twijfels kent
De angst om door te leven
Of erger nog dat
Dat je om het even is

Weet wel dat het spoken zijn
Maar van de soort
Die hangen
In gedachten sporen
Gevangen in voren
Die kaarsrecht naar
Conclusie voeren en
Een eind
Niet ver van hier

Speur hoe ik weer wakker
Wordt terwijl ik moe ben
In mijn lijf en heel mijn
Wezen protesteert tegen
Onrust die regeert
In en over mij
Ik weet dat
Dit een fase is
Die om verdoving
Schreeuwt en
Pijn dof aanwezig
Verdrijft & vervangt
Door minder
Kwetsbaar
Niet te raken
Zijn
Door al die zaken
Die beklemmen
In mijn hoofd
En hart

Sjamaandigitaal 251006