Slapend Rijk

De eerste uren van de dag, zijn aangenaam verlopen. Sjamaan op wacht, thuis op de bank, wegens nog niet opgesteld, maar voor vannacht reserve. Als het mee zit, betekent dat, dat ik voor het eerst slapend “rijk”wordt, maar laat ik het noodlot niet tarten…

Vandaag is het 17 jaar geleden, dat een van de beste vrienden die ik ooit had, overleden is.
Zou hem bezoeken in Afrika, maar in mijn plaats reisde een prima vent, die dit schema veel beter paste, nog voor noodlot hen verraste op die donkere straat . Teun, reed zichzelf te pletter op een spookrijdende dronken soldaat die een truck bestuurde en mijn vriend die naast hem zat, zag de poorten van de hel, met bloed bespat… van Teun. Er gaat nog steeds geen dag voorbij, dat ik niet even aan hem denk en hoe jammer het is, dat wij hem niet meer mochten beleven in de fascinerende tijd die zou volgen na zijn sterven. Zo kan een stom ongeluk een jong leven bederven.

Het sowieso een beetje vreemd dat noodlot met kwaadaardig genoegen bepaald, wie de volgende is in de rij. Waarom zij en niet ik, is een gedachte, die zo onheilspellend kan lijken dat een mens van schrik zou bezwijken, niet langer bij machte, dat geen te ontwijken, dat louter daar is ter destructie van gelukkig zijn. Ik weet hoe snel je lot kantelen kan, juist als je dacht, dat er zo iets als zekerheid was, gebouwd en gesteund op vertrouwen, is soms een zucht voldoende, momentum te creëren, om tij te keren en niet ten goede.

Misschien zijn er wel krachten, die je sparen, misschien is het overlevingsdrift, waarschijnlijk toeval, wind een stuk in de rug en vooral, heel veel geluk, dat jou is toegevallen. Maar alles kan stuk.

Misschien valt het me daarom moeilijk afscheid te nemen van dag die nog duurt, in mijn beleven. Heb het vaak enigszins bezuurd, de ochtend die volgde, maar genoot van wat in staart lag verborgen, even geen zorgen tot morgen komt.

Sjamaandigitaal 181106