1 Januari 2007
1 Januari 2007, het staat er echt, dus het zal wel zo wezen…Oude jaar in vergetelheid verdwenen, is het wachten op deze Motherfucka. Elke keer bij de wissel van kalender, is het mij vreemd te moede. Hou feitelijk niet van al dat gefeest en getoost, doe mij maar wat troost en een vleugje echte liefde graag.
Eten was heerlijk, eerlijk waar, de hapjes subtiel, de appelflapjes, heerlijk gaar en haast Goddelijk bestoven met poedersuiker, het stond ze wonderbaar en ook de sfeer waaronder wij een en ander genoten, was uitstekend en ik zweer, dat is niet elk jaar het geval. Toch ben ik blij dat het weer gepasseerd is, het gezoen, de beste wensen en het gelal, waarmee het gepaard gaat, veroorzaakt door teveel soorten drank. Nieuwe jaar is daar, God dank, recuperatie kan beginnen.
En wat verwachten we ervan?
Om te beginnen, tijd van leven. Ik wilde vroeger nooit geloven, dat als een mens kon kiezen tussen tijd en geld, tijd een optie was, dat wil zeggen een reële, maar weet inmiddels dat je met geld geen tijd kunt kopen, enkel hopen op een moment dat je wordt gegund, iets te vaak uitgesteld omdat er andere zaken zijn en altijd een die iets meer telt dan hetgeen jij wilde, hier en nu.
Daarnaast zou ik er werkelijk iets voor geven, te weten of wat vanzelfsprekend was ook vanzelfsprekend blijft in nieuwe tijd, zeg maar als een vorm van vastigheid.
Zal de liefde mij omarmen, zoals ze deed tot voor kort en zal leed voorlopig, nog niet doen waartoe ze voorbestemd is in verspreiden van doem…
Zullen krachten, waarop ik tot voor kort kon bogen, ook straks in sterkte tonen, dat er kansen zijn, wezenlijke zaken om te buigen, ten gerieve van mij en mijn persoon? Krijg ik mijn verdiende loon, of wordt het betalen?
Geen mens kan toekomst echt vertalen. Tijd druppelt nader en in de stroom die volgt, kan slechts dat beklijven, dat zich laat drijven, doodgewoon.
Vul mijn glas, denk aan wat was, gerangschikt nu onder die goede oude tijden en neem me voor te leven, van wat me wordt geboden, in elke slok.
Sjamaandigitaal 010107
1
Eten was heerlijk, eerlijk waar, de hapjes subtiel, de appelflapjes, heerlijk gaar en haast Goddelijk bestoven met poedersuiker, het stond ze wonderbaar en ook de sfeer waaronder wij een en ander genoten, was uitstekend en ik zweer, dat is niet elk jaar het geval. Toch ben ik blij dat het weer gepasseerd is, het gezoen, de beste wensen en het gelal, waarmee het gepaard gaat, veroorzaakt door teveel soorten drank. Nieuwe jaar is daar, God dank, recuperatie kan beginnen.
En wat verwachten we ervan?
Om te beginnen, tijd van leven. Ik wilde vroeger nooit geloven, dat als een mens kon kiezen tussen tijd en geld, tijd een optie was, dat wil zeggen een reële, maar weet inmiddels dat je met geld geen tijd kunt kopen, enkel hopen op een moment dat je wordt gegund, iets te vaak uitgesteld omdat er andere zaken zijn en altijd een die iets meer telt dan hetgeen jij wilde, hier en nu.
Daarnaast zou ik er werkelijk iets voor geven, te weten of wat vanzelfsprekend was ook vanzelfsprekend blijft in nieuwe tijd, zeg maar als een vorm van vastigheid.
Zal de liefde mij omarmen, zoals ze deed tot voor kort en zal leed voorlopig, nog niet doen waartoe ze voorbestemd is in verspreiden van doem…
Zullen krachten, waarop ik tot voor kort kon bogen, ook straks in sterkte tonen, dat er kansen zijn, wezenlijke zaken om te buigen, ten gerieve van mij en mijn persoon? Krijg ik mijn verdiende loon, of wordt het betalen?
Geen mens kan toekomst echt vertalen. Tijd druppelt nader en in de stroom die volgt, kan slechts dat beklijven, dat zich laat drijven, doodgewoon.
Vul mijn glas, denk aan wat was, gerangschikt nu onder die goede oude tijden en neem me voor te leven, van wat me wordt geboden, in elke slok.
Sjamaandigitaal 010107
1
posted by SjamaanDigiTaal at 3:18 AM
<< Home