Petra

Na ons vertrek uit Aman, ruim 2 uur later dan gepland ten gevolge van de bevroren en nog steeds met sneeuw bedekte wegen, verplaatsten we ons in zuidelijke richting, met als einddoel Petra. Onderweg bezochten we de berg Nebo, die uit torent over de vallei van Moab, waar Mozes volgens de overlevering het beloofde land werd getoond. Al die Bijbelse plekken, liggen inderdaad spreekwoordelijk op een steenworp afstand. Zo ben je vlak bij Jeruzalem, Betlehem, Rahmalla en je kunt de Dode zee zien liggen. Het landschap doet een beetje denken aan wat je ziet in Utah en Arizona in de VS, maar dan lichter van kleur. Het grootste probleem hier: Water. Het is een typisch canyon landschap, uitgesleten door een rivier en de elementen die net als bij de Grand Canyon een kloof hebben uit geërodeerd, waardoor de verschillende aardlagen goed zichtbaar worden. Indrukwekkend, maar je moet er niet aan denken hier te moeten wonen en een hele dag met een zootje schapen op zoek te moeten naar de spaarzame sprietjes vegetatie tussen de rotsen. Toch is dat precies wat ze hier doen de Bedoeïenen. Wat het geheel toch wel bijzonder maakte, is de sneeuw die hier op deze hooggelegen delen nog steeds ligt. Enkele jaren geleden raakten 4 Nederlandse bussen ingesneeuwd!

Laat in de middag arriveerden we in Petra de rode rotsstad, die sinds 1995 op de wereld erfgoedlijst staat en waar u Sjamaan al als jongentje van 10 over fantaseerde, een licht gevoel van opwinding maakte zich over mij meester. Maar eerst diende er te worden ingechecked in ons hotel. Dit hotel, dat zich tooit met de naam Diamond, is verreweg het smerigste waar ik de afgelopen jaren ooit heb verbleven en dat geldt niet alleen de kamers en de smoezelige algemene vertrekken, maar ook en vooral het eten dat ze serveren voor redelijk exorbitante prijzen. Het lijkt wel alsof ze in deze stad denken, die toeristen komen toch maar een keer, dus wat kan het ons verrekken, rippen die handel. Zo kost een klein blikje Amstel bier, hier 4.5 euro + 25 % servicecharge en belasting, pure diefstal, want in de winkel is het amper 50 cent. Het eten is van de categorie: Weinig, maar smakeloos.

Gelukkig wel geslapen vannacht, met de thermostaat op 30 graden, echt niks voor mij, maar anders was het niet te harden van de kou. Dat wordt nog wat overmorgen in de Bedoeïenentent in de woestijn, waar het ’s nachts tot -10 schijnt te vriezen.

Na een karig en ronduit smerig ontbijt, vanochtend vertrokken naar de kloof, die na een wandeling van een drie kwartier, door fantastisch gekleurde, grillig gevormde rotsformaties, uitkomt bij het plaatje wat iedereen kent van Petra: Al Kazneh, de in de rotsen uitgehakte Tombe uit het begin van onze jaartelling. U Sjamaan moest even een traantje weg pinken, oog in oog met dit als “wereldwonder”beschouwde stilistische hoogstandje van meer dan 2000 jaar oud. Ja, het is prachtig! Net als de door de natuur uitgeslepen, veelkleurige rotsformaties, waarbinnen weer tientallen archeologische hoogstandjes. Een Romaanse keienweg uiteraard en veel heel veel kamelen en muildieren, om de verwende toerist gedurende delen van de route te transporteren. U Sjamaan liep zelf, uiteraard.

Was het wat ik ervan verwacht had? Nou nee…Wellicht verwend door recente bezoeken aan China, Angkor Wat, Palengque, Chitzen Itza en Egypte, het viel me een tikje tegen. Misschien gewoon een verwende toerist, maar ik vond het geen wereldwonder. Jordanie, laat me tot dusver, sowieso achter met een wat dubbel gevoel. Er is te weinig te zien tegen een te hoge prijs, zeker in vergelijking met Syrië, iets dat ik daarvoor, nooit zou hebben gedacht, maar wel een feit. Misschien dat de Wadi Rum en Aquaba, nog iets goeds kunnen maken, maar ik zie me hier niet zo snel nog eens heen gaan. Morgen verder vanuit de woestijn.

Sjamaandigitaal 040208