Vrouwen
Vrouwen…
Vreemde wezens blijven het… Soms denk ik, ik zal ze nooit begrijpen…
Pak de mijne, net een dag of vier weg geweest. Uiteraard leiding gevend, ik ken haar niet anders… Cursus, natuurlijk door haar gegeven en al die luitjes hangen aan haar lippen. Nieuwsgierig, uiteraard, naar hoe of het ging en of de leerpunten die ze zich had voorgenomen, ook gehaald waren en of het nog een beetje leuke groep was en shit van die strekking. Ik hoorde slechts gemurmel over strakke planning, en streng zijn en bestraffend toespreken, maar toen het zover was, voelde ik het door mij meest gemiste deel al ritmies kneden op mijn orale fase.
Ze kwam zonder woorden tot het punt waar ze wilde geraken en meldde vervolgens pontificaal, dat ze ging slapen.
Mijn andere lief, die normaal gesproken, de vrijdagavond als hoogmis beschouwt, bleek een vriendin uit ouder dagen voor het eerst in lang dus nodige zaken te bepraten, te hebben genodigd voor onbepaalde tijd…
Ik belde haar, eigenlijk meer om te informeren naar wat er speelde. Maar kreeg te horen, dat er voorlopig geen plaats zou zijn voor door mij gewenst kontact in wezen…
Zo vond ik mij, ondanks gezegend zijn met twee feeën toch weer enigszins alleen hier nu bij U. De rest van de dag, was ik een goed geoliede machine, die bij tijd en wijle genoot van wat zich aan diende of bood.
Het was natuurlijk wel een tikje vol, het spreekuur, met 2 dokters op cursus, maar ach de lol, vergoed een hoop. Plus het feit, dat je zelfs na meer dan tachtig consulten nog kunt genieten van de blos op gezicht van die opgeluchte jonge meid, bij de test die negatief bleek.
Desondanks, hoopte ik de hele dag op iemand die aan mij zou vragen hoe het mij verging.
Weet u, in het algemeen, hecht ik niet zo veel aan aandacht, maar op gezette tijden, meestal als ik mezelf heb voorgenomen niets te verlangen, bekruipt me soms heel soms verlangen aandachtig te worden benaderd.
Vaak is het daarna lang stil…
Maar nu de gegeven situatie: 1 vrouw moe, de ander druk met haar vriendin en ik er ergens zwevend tussen in… Dat wordt dus niks voor wat ik wens in oneindig veel geiler streven…
Zo wordt de vrijdagavond, voor het eerst in tijden een plek die men, wil men als man overleven het liefst wil mijden… Onzekere tijden
Sjamaandigitaal 230906
Vreemde wezens blijven het… Soms denk ik, ik zal ze nooit begrijpen…
Pak de mijne, net een dag of vier weg geweest. Uiteraard leiding gevend, ik ken haar niet anders… Cursus, natuurlijk door haar gegeven en al die luitjes hangen aan haar lippen. Nieuwsgierig, uiteraard, naar hoe of het ging en of de leerpunten die ze zich had voorgenomen, ook gehaald waren en of het nog een beetje leuke groep was en shit van die strekking. Ik hoorde slechts gemurmel over strakke planning, en streng zijn en bestraffend toespreken, maar toen het zover was, voelde ik het door mij meest gemiste deel al ritmies kneden op mijn orale fase.
Ze kwam zonder woorden tot het punt waar ze wilde geraken en meldde vervolgens pontificaal, dat ze ging slapen.
Mijn andere lief, die normaal gesproken, de vrijdagavond als hoogmis beschouwt, bleek een vriendin uit ouder dagen voor het eerst in lang dus nodige zaken te bepraten, te hebben genodigd voor onbepaalde tijd…
Ik belde haar, eigenlijk meer om te informeren naar wat er speelde. Maar kreeg te horen, dat er voorlopig geen plaats zou zijn voor door mij gewenst kontact in wezen…
Zo vond ik mij, ondanks gezegend zijn met twee feeën toch weer enigszins alleen hier nu bij U. De rest van de dag, was ik een goed geoliede machine, die bij tijd en wijle genoot van wat zich aan diende of bood.
Het was natuurlijk wel een tikje vol, het spreekuur, met 2 dokters op cursus, maar ach de lol, vergoed een hoop. Plus het feit, dat je zelfs na meer dan tachtig consulten nog kunt genieten van de blos op gezicht van die opgeluchte jonge meid, bij de test die negatief bleek.
Desondanks, hoopte ik de hele dag op iemand die aan mij zou vragen hoe het mij verging.
Weet u, in het algemeen, hecht ik niet zo veel aan aandacht, maar op gezette tijden, meestal als ik mezelf heb voorgenomen niets te verlangen, bekruipt me soms heel soms verlangen aandachtig te worden benaderd.
Vaak is het daarna lang stil…
Maar nu de gegeven situatie: 1 vrouw moe, de ander druk met haar vriendin en ik er ergens zwevend tussen in… Dat wordt dus niks voor wat ik wens in oneindig veel geiler streven…
Zo wordt de vrijdagavond, voor het eerst in tijden een plek die men, wil men als man overleven het liefst wil mijden… Onzekere tijden
Sjamaandigitaal 230906
posted by SjamaanDigiTaal at 12:34 AM
<< Home