Zwijgend... alles zeggend
Dit weekend voerde me naar het Duits talige deel van België. Niet ver verwijderd van Luxemburg en Trier.
De zaterdag begon op een voor mij ongebruikelijk vroeg tijdstip. Zelden sta ik voor 10.00 uur op en dan is de wekker om 08.00 uur een hard gelag. Vooral als je de 2 nachten ervoor te weinig geslapen hebt…
Een douche en kop koffie later, snel wat spullen voor 2 dagen bij elkaar gegrabbeld. Nog geen spoor van mijn Pinpas, zonder welk ik niet kan tanken, maar bedenk dat mijn maatje deze kan meenemen.
Ik pik hem op om 08.15 uur en gezamenlijk begeven we ons op pad, door een zonovergoten Oostelijk Nederland naar Warnsveld om onze derde vriend op te pikken. We worden allerhartelijkst begroet door zijn elegante vrouw, die ons opnieuw aan de koffie zet en als we die ophebben gaan we verder richting zuiden. De plannen even aan te gaan bij mijn bijna 80 jarige moeder in Eindhoven, moet ik laten varen wegens verkeersdrukte en het afgesproken ontmoetingstijdstip van 12.30 uur. Mijn moeder reageert begripvol op mijn telefoontje even later ik zeg haar morgen te zullen bellen.
De zon doet zijn best op wat een van de mooie na zomerse dagen lijkt te worden. We doorkruisen het rivierenlandschap en duiken Noord Limburg in. Rond 13.30 arriveren we…
De uitsmijter en verse koffie maken veel goed. De overige 4 vrienden lijken op het oog niet al te zeer aangetast door de tijd, integendeel, ze zien er allen goed en gretig uit. Er blijkt gefietst te gaan worden. De heuvels om me heen beloven niet veel goeds dacht ik nog, maar de ( geoefende mountain bikers) vrienden, beweerden dat het om “maar “ 50 kilometertjes “redelijk vlak”terrein ging.
De geestelijke conditie van uw sjamaan is uitstekend, dank u, de lichamelijke echter, zo bleek na de fietstest, hmmm, misschien was het iets te veel van het goede voor een ongetraind lijf…
’s Avonds eten en kaarten, het aloude Brabantse “rikken”. Heerlijk…
Zondagochtend na het ontbijt, bleek de leider van onze groep, een wandeling te hebben voorbereid van zo’n 20 kilometer, opnieuw door heuvelachtig gebied. Het weer was wat veranderd. Er hing een wat broeierige nevelige sfeer, type preherfst, maar met nog groene bladeren, toch overal al spinnenrag en paddenstoelen in alle kleuren.
Mijn rechter knie deed pijn, nadat ik gisteren tijdens een heel steil stukje was omgekukeld en op mijn knie beland was. Na enige tijd, begon ook mijn re lies (heup?) pijnlijk te steken, vervolgens mijn linker voet… Hier liep een evident overprikkelings beeld, nog enige kalmte ervarend door de ruime hoeveelheid genoten C, zwetend als een os door het Duits Belgisch landschap.
Tijdens een periode van soms wel 3 kwartier liepen we daar, mannen van begin vijftig, elk hun eigen gedachten, af en toe onderzoekend glimlachend naar de mannen naast hem,
zwijgend…alles zeggend…
Sjamaandigitaal 170906
De zaterdag begon op een voor mij ongebruikelijk vroeg tijdstip. Zelden sta ik voor 10.00 uur op en dan is de wekker om 08.00 uur een hard gelag. Vooral als je de 2 nachten ervoor te weinig geslapen hebt…
Een douche en kop koffie later, snel wat spullen voor 2 dagen bij elkaar gegrabbeld. Nog geen spoor van mijn Pinpas, zonder welk ik niet kan tanken, maar bedenk dat mijn maatje deze kan meenemen.
Ik pik hem op om 08.15 uur en gezamenlijk begeven we ons op pad, door een zonovergoten Oostelijk Nederland naar Warnsveld om onze derde vriend op te pikken. We worden allerhartelijkst begroet door zijn elegante vrouw, die ons opnieuw aan de koffie zet en als we die ophebben gaan we verder richting zuiden. De plannen even aan te gaan bij mijn bijna 80 jarige moeder in Eindhoven, moet ik laten varen wegens verkeersdrukte en het afgesproken ontmoetingstijdstip van 12.30 uur. Mijn moeder reageert begripvol op mijn telefoontje even later ik zeg haar morgen te zullen bellen.
De zon doet zijn best op wat een van de mooie na zomerse dagen lijkt te worden. We doorkruisen het rivierenlandschap en duiken Noord Limburg in. Rond 13.30 arriveren we…
De uitsmijter en verse koffie maken veel goed. De overige 4 vrienden lijken op het oog niet al te zeer aangetast door de tijd, integendeel, ze zien er allen goed en gretig uit. Er blijkt gefietst te gaan worden. De heuvels om me heen beloven niet veel goeds dacht ik nog, maar de ( geoefende mountain bikers) vrienden, beweerden dat het om “maar “ 50 kilometertjes “redelijk vlak”terrein ging.
De geestelijke conditie van uw sjamaan is uitstekend, dank u, de lichamelijke echter, zo bleek na de fietstest, hmmm, misschien was het iets te veel van het goede voor een ongetraind lijf…
’s Avonds eten en kaarten, het aloude Brabantse “rikken”. Heerlijk…
Zondagochtend na het ontbijt, bleek de leider van onze groep, een wandeling te hebben voorbereid van zo’n 20 kilometer, opnieuw door heuvelachtig gebied. Het weer was wat veranderd. Er hing een wat broeierige nevelige sfeer, type preherfst, maar met nog groene bladeren, toch overal al spinnenrag en paddenstoelen in alle kleuren.
Mijn rechter knie deed pijn, nadat ik gisteren tijdens een heel steil stukje was omgekukeld en op mijn knie beland was. Na enige tijd, begon ook mijn re lies (heup?) pijnlijk te steken, vervolgens mijn linker voet… Hier liep een evident overprikkelings beeld, nog enige kalmte ervarend door de ruime hoeveelheid genoten C, zwetend als een os door het Duits Belgisch landschap.
Tijdens een periode van soms wel 3 kwartier liepen we daar, mannen van begin vijftig, elk hun eigen gedachten, af en toe onderzoekend glimlachend naar de mannen naast hem,
zwijgend…alles zeggend…
Sjamaandigitaal 170906
posted by SjamaanDigiTaal at 10:08 PM
<< Home