Cadans
Als alle dagen zo snel zouden passeren zou je snel oud zijn…
Op zich is het niet erg in een cadans te werken en leven, maar zelfs als een dag “gelikt” verloopt en alles op schema is, heb je soms het gevoel op een mechanische wijze bezig te zijn.
Vandaag was zo’n dag, in de kracht van je leven, wat alleen maar betekent dat je bordje vol geflikkerd mag…, dat alles liep zoals het hoorde. Dat heeft niet zozeer te maken met de gang van zaken, maar meer met de acceptatie van het gegeven dat het gaat zoals het gaat.
Soms gebeuren er dingen, die je in andere omstandigheden razend zouden maken, zoals zojuist toen een door mij getikt verhaal “zomaar”verdween, doordat mijn PC bedacht spontaan op te starten… Alles weg, inclusief de passage over de kousen van mijn jongste assistente…Waarbij ik het ook maar laat…
Gladjes lopen, betekent, dat je in staat bent je eigen golven ergernis te laten kalmeren tot een kalme spiegel waarin zielen zich spiegelen laten.
Prepareerde een koude schotel met vers afgebakken broodjes voor hongerige jongensmagen. Instrueerde hen te wachten tot hun tafeldame daar was en peddelde over zonovergoten zacht zoevend fietspad richting stad, waar een vrijwel uitgestorven terras, me de kans bood geheel alleen de NRC te genieten. Wat een luxe…
Ving de laatste zonnestralen kaatsend op de String van de dame die voor me reed en zich onbewust was van wat ze aanrichtte in de donkerder delen van mijn redelijk geperverteerde geest.
Mijn oudste kind, stond op de oprit en worstelde met een achterwiel van een fiets die ooit mijn vader behoorde. Het was zijn eerste achterband, die sinds hij zelf betaalde, die, voor dit type onderhoud, vervangen diende te worden.
Het moet gezegd, dat waar ik vaak als voorbeeld faalde, de wijze waarop ik haast Dvd-waardig demonstreerde, hoe men de as verbuigen moet alvorens het rubber zorgvuldig sparend om de as te trekken en vervolgens checked of het wiel nog wel spoort, mijn zoons wenkbrauwen deed rijzen. Voor hem heel ongewoon, als het om prestaties van zijn vader gaat, maar wel ten bewijze van een soepel verloop, waarover ook ik mezelf verbaas.
Gaat goed
Lig op schema
Denk nog niet
Teveel aan morgen
Als mijn lief komt
En zorgen
Weer gedeeld
Mogen
Tot die tijd
Heet het
Vandaag
Hoelang de
Vraag…
Sjamaandigitaal 210906
Op zich is het niet erg in een cadans te werken en leven, maar zelfs als een dag “gelikt” verloopt en alles op schema is, heb je soms het gevoel op een mechanische wijze bezig te zijn.
Vandaag was zo’n dag, in de kracht van je leven, wat alleen maar betekent dat je bordje vol geflikkerd mag…, dat alles liep zoals het hoorde. Dat heeft niet zozeer te maken met de gang van zaken, maar meer met de acceptatie van het gegeven dat het gaat zoals het gaat.
Soms gebeuren er dingen, die je in andere omstandigheden razend zouden maken, zoals zojuist toen een door mij getikt verhaal “zomaar”verdween, doordat mijn PC bedacht spontaan op te starten… Alles weg, inclusief de passage over de kousen van mijn jongste assistente…Waarbij ik het ook maar laat…
Gladjes lopen, betekent, dat je in staat bent je eigen golven ergernis te laten kalmeren tot een kalme spiegel waarin zielen zich spiegelen laten.
Prepareerde een koude schotel met vers afgebakken broodjes voor hongerige jongensmagen. Instrueerde hen te wachten tot hun tafeldame daar was en peddelde over zonovergoten zacht zoevend fietspad richting stad, waar een vrijwel uitgestorven terras, me de kans bood geheel alleen de NRC te genieten. Wat een luxe…
Ving de laatste zonnestralen kaatsend op de String van de dame die voor me reed en zich onbewust was van wat ze aanrichtte in de donkerder delen van mijn redelijk geperverteerde geest.
Mijn oudste kind, stond op de oprit en worstelde met een achterwiel van een fiets die ooit mijn vader behoorde. Het was zijn eerste achterband, die sinds hij zelf betaalde, die, voor dit type onderhoud, vervangen diende te worden.
Het moet gezegd, dat waar ik vaak als voorbeeld faalde, de wijze waarop ik haast Dvd-waardig demonstreerde, hoe men de as verbuigen moet alvorens het rubber zorgvuldig sparend om de as te trekken en vervolgens checked of het wiel nog wel spoort, mijn zoons wenkbrauwen deed rijzen. Voor hem heel ongewoon, als het om prestaties van zijn vader gaat, maar wel ten bewijze van een soepel verloop, waarover ook ik mezelf verbaas.
Gaat goed
Lig op schema
Denk nog niet
Teveel aan morgen
Als mijn lief komt
En zorgen
Weer gedeeld
Mogen
Tot die tijd
Heet het
Vandaag
Hoelang de
Vraag…
Sjamaandigitaal 210906
posted by SjamaanDigiTaal at 10:54 PM
<< Home