Blijf daar zolang zij mijn zinnen geloofd

Wil met u spreken over tasten en raken, ruiken en proeven.

Smaken van geuren, geboeid zijn door kleuren.

Geroerd door de klanken gegenereerd in bewegen van lucht, opgevangen.

Over stil verlangen dat er heerst in die dreven waar zintuig en geest elkaar vinden en binden in samen verkeren.

Wil met u speuren naar diepte, waar spanning verloren niet leidt tot verlies van geboeid zijn.

En bekoren van wat opgebouwd in abstinentie kan zwellen tot nieuw geboden preferentie, als het om attentie gaat.

Wil met u zweven naar de hoogten waar een vogel zich bedenkt of hij ooit nog terug zal keren naar wat onder naar hem wenkt, als hij nog een bochtje zwenkt.

Zou willen duiken, naar waar licht maar amper bijdraagt tot gloeien van wat zich daar vertonen wil in stilte aangeboden.

Maar liefst van alles, zou ik mijn ogen willen sluiten en met mijn vingers tasten naar waar zij me dwingt te gaan.

Luisteren naar het gefluister en gewillig ieder woord verstaan dat ze me biedt.

Geniet van haar aanwezigheid, ondanks het feit dat ik niet zeker weet of ze dat weet of niet.

Wil met u verkeren en langzaam maar zeker iets meer leren begrijpen van wat we maar als Zin zullen benoemen.

Wil tasten naar vrede en zoeken naar rede en nooit echt nooit de Liefde vergeten die ik voel voor wat elke dag weer simpel gegeven wordt… Leven…

Weet dat ze luistert en de zinnen laat ruisen en dat ze in nectar de reden herkent.

Voel geen enkele twijfel zit in haar hoofd en blijf daar zolang zij mijn zinnen geloofd.

Tast naar reden om vreugde te geven en soms een arm om te steunen, of strelen.

Soms fel gevuld vlees, om lust weg te nemen en rust te bevelen in nattig en zompig verlangen.

Wil soms alleen nog wat hangen en horen hoe Bach een pact met Hem smeedt en Hem uiteindelijk weet te behagen met orgel en engelen gezangen.

Denk aan Haar en hoe zij dit leest


Sjamaan-Digi-Taal 190906