Veiligheid & Stabiliteit
Hoor net Philip Freriks zeggen, dat een kind dat je erbij maakt, vanaf volgend jaar 50 euro meer op brengt. Bij dat soort prijzen, zou je haast overwegen…
Ach, het is verkiezingstijd. Miljard links om en rechts om keer als het moet van het Centraal Plan Bureau, het is allemaal een kwestie van efficiënter werken, vooral in de Zorg.
Het gemene, van democratie, is, dat de leugen niet verborgen is, je moet het zelf maar zien.
Zo stappen binnen koud 4 weken weer miljoenen, wellicht gedreven, naar een school of gemeentehuis, waar ze achter een meestal rood gordijn de knop beroeren van de al dan niet gemanipuleerde stemcomputer van de firma NEDAP. De uitkomst, vrees ik, zal weinig aanleiding tot vreugde geven, het CDA, staat nooit langs de lijn en ook met Bos, gaan we weinig lol beleven. Het lijkt steeds meer het stel van de directie, dat in memo’s en nota’s zijn licht doet schijnen op de werkvloer, waar wij armzaligen, die hun verkozen, zich in hun geest te veel verpozen met geklets en geouwehoer. De schouders dienen eronder, de schop moet in de grond.
Ondertussen, heeft George de 2e, met droge ogen gegarandeerd dat hij veiligheid en stabiliteit creëert in de door hem bevrijde gebieden, waaronder Irak & Afghanistan. Voel me vereerd getuige te mogen zijn van History in the Making, maar kan me in de rede niet voorstellen, dat er ook maar iemand is, die, als je deze boef bekijkt, een woord geloofd dat op waarheid lijkt.
En het trieste is, dat het grappig zou zijn, als het niet zo droevig was.
Mw. Hassan, kwam afscheid nemen. Ze wilde naar haar ouders toe. Haar moeder huilde hele nachten en ook haar dochters waren toe aan een wisseling van landen. Ik vroeg haar om goed uit te kijken en op zich zelf te passen en schudde haar en haar drie dochters iets te lang hun handen, bang dat dit de laatste keer was, waarop de jongste 13 jaar mij in mijn oor fluisterde, ik sms zodra we landen.
Zag vanavond een collega, echte man, die in drie oorlogen verzeild geraakt zichzelf had gevonden, tussen de gewonden van een bij voorbaat verloren strijd. Toch was er de ontroering die met werkelijkheid gepaard gaand televisie maakt tot wat het kan zijn. Op een of andere manier, misschien raar, voelde het goed om die man daar, invoelbaar kwetsbaar te zien zijn.
Morgen, schijnt Lente weer te heersen.
Sjamaandigitaal 261006
Ach, het is verkiezingstijd. Miljard links om en rechts om keer als het moet van het Centraal Plan Bureau, het is allemaal een kwestie van efficiënter werken, vooral in de Zorg.
Het gemene, van democratie, is, dat de leugen niet verborgen is, je moet het zelf maar zien.
Zo stappen binnen koud 4 weken weer miljoenen, wellicht gedreven, naar een school of gemeentehuis, waar ze achter een meestal rood gordijn de knop beroeren van de al dan niet gemanipuleerde stemcomputer van de firma NEDAP. De uitkomst, vrees ik, zal weinig aanleiding tot vreugde geven, het CDA, staat nooit langs de lijn en ook met Bos, gaan we weinig lol beleven. Het lijkt steeds meer het stel van de directie, dat in memo’s en nota’s zijn licht doet schijnen op de werkvloer, waar wij armzaligen, die hun verkozen, zich in hun geest te veel verpozen met geklets en geouwehoer. De schouders dienen eronder, de schop moet in de grond.
Ondertussen, heeft George de 2e, met droge ogen gegarandeerd dat hij veiligheid en stabiliteit creëert in de door hem bevrijde gebieden, waaronder Irak & Afghanistan. Voel me vereerd getuige te mogen zijn van History in the Making, maar kan me in de rede niet voorstellen, dat er ook maar iemand is, die, als je deze boef bekijkt, een woord geloofd dat op waarheid lijkt.
En het trieste is, dat het grappig zou zijn, als het niet zo droevig was.
Mw. Hassan, kwam afscheid nemen. Ze wilde naar haar ouders toe. Haar moeder huilde hele nachten en ook haar dochters waren toe aan een wisseling van landen. Ik vroeg haar om goed uit te kijken en op zich zelf te passen en schudde haar en haar drie dochters iets te lang hun handen, bang dat dit de laatste keer was, waarop de jongste 13 jaar mij in mijn oor fluisterde, ik sms zodra we landen.
Zag vanavond een collega, echte man, die in drie oorlogen verzeild geraakt zichzelf had gevonden, tussen de gewonden van een bij voorbaat verloren strijd. Toch was er de ontroering die met werkelijkheid gepaard gaand televisie maakt tot wat het kan zijn. Op een of andere manier, misschien raar, voelde het goed om die man daar, invoelbaar kwetsbaar te zien zijn.
Morgen, schijnt Lente weer te heersen.
Sjamaandigitaal 261006
posted by SjamaanDigiTaal at 1:46 AM
<< Home