Zaligheid Rest
Ik ben niet meer zo snel voor iets enthousiast te krijgen, maar de wijze waarop licht heeft besloten me te raken in de tonen, van wat hier aan mijn voeten ligt, is wonderschoon.
Ik weet niet of u de emotie nog herkend, die bijna altijd bestaat uit waardering voor kwaliteit.
Je moet het zien om te geloven, wat een Tapijt.
U begrijpt, onze nieuwe huisgenoot uit Kasjmir, is aangekomen en heeft zich verleidelijk gevleid in het deel waar we graag wonen. Zich als het ware uitgespreid, om daar in bescheidenheid te tonen, waar 2 families 10 jaar aan knoopten.
Het was sowieso een vreemde dag vandaag.
Moest een keer of drie en dat gebeurt niet vaak, de arm om iemand leggen om hem/haar uit te leggen, dat het zo niet langer gaat en dat er verder niet zo heel veel meer aan toe te voegen valt.
Vervolgens in discussie met een dame die ze als ad interim namen, in drie dagdelen, uiteraard verdeeld over … drie dagen.
Dan heb je een paar vragen die je even stellen wil en voor je het weet, ben je een week verder in bereiken van je doel, te weten, het openen van haar oren voor de idiote zaken, die nu eenmaal tot haar taken behoren.
Ze zei me dat de gemiddelde tijd die een ouder moest wachten op hulp voor zijn kind in de vorm van een eerste gesprek, ruim 3.5 maand bedroeg, dat zijn meer dan honderd dagen, maar dat een en ander nog niet betekende dat wie om hulp vroeg ook gehonoreerd werd, zoooveel vragen die eerst beantwoord dienen te worden.
Ik schudde mijn hoofd uit onmacht en sprak tot haar, ik heb er ook nog wel een paar voor jou mevrouw, tenminste als je daar klaar voor bent. Zij antwoordde beleefd, maar enigszins onderkoeld, ik snap wat u bedoeld, maar moet u mededelen dat mevrouw daar geen tijd voor heeft, u moet niet denken dat ik u uitdaag, maar per telefoontje maar 1 hulpvraag en daarna weer achteraan in de rij.
De in bezet toon van het apparaat, verbrak de stomheid waarmee ze me geslagen had en klonk sinister in pulserend ritme.
De avond bracht verrassing in de vorm van een kleurrijk gezin, dat een uur of twee voor ik hen verwachtte hun kroost en zichzelf presenteerde, terwijl vrouwen en zonen nog druk doende waren zichzelf te vullen met diner. Desondanks, werd het een gezellige avond, met zaadjes geplant en een reden of twee om het over te doen mettertijd.
Daarna nog 1 West Wing, vervolgens de armen, waarnaar ik al zo lang verlangde, om me heen, niet langer alleen.
Slechts Zaligheid rest
Sjamaandigitaal 271006
Ik weet niet of u de emotie nog herkend, die bijna altijd bestaat uit waardering voor kwaliteit.
Je moet het zien om te geloven, wat een Tapijt.
U begrijpt, onze nieuwe huisgenoot uit Kasjmir, is aangekomen en heeft zich verleidelijk gevleid in het deel waar we graag wonen. Zich als het ware uitgespreid, om daar in bescheidenheid te tonen, waar 2 families 10 jaar aan knoopten.
Het was sowieso een vreemde dag vandaag.
Moest een keer of drie en dat gebeurt niet vaak, de arm om iemand leggen om hem/haar uit te leggen, dat het zo niet langer gaat en dat er verder niet zo heel veel meer aan toe te voegen valt.
Vervolgens in discussie met een dame die ze als ad interim namen, in drie dagdelen, uiteraard verdeeld over … drie dagen.
Dan heb je een paar vragen die je even stellen wil en voor je het weet, ben je een week verder in bereiken van je doel, te weten, het openen van haar oren voor de idiote zaken, die nu eenmaal tot haar taken behoren.
Ze zei me dat de gemiddelde tijd die een ouder moest wachten op hulp voor zijn kind in de vorm van een eerste gesprek, ruim 3.5 maand bedroeg, dat zijn meer dan honderd dagen, maar dat een en ander nog niet betekende dat wie om hulp vroeg ook gehonoreerd werd, zoooveel vragen die eerst beantwoord dienen te worden.
Ik schudde mijn hoofd uit onmacht en sprak tot haar, ik heb er ook nog wel een paar voor jou mevrouw, tenminste als je daar klaar voor bent. Zij antwoordde beleefd, maar enigszins onderkoeld, ik snap wat u bedoeld, maar moet u mededelen dat mevrouw daar geen tijd voor heeft, u moet niet denken dat ik u uitdaag, maar per telefoontje maar 1 hulpvraag en daarna weer achteraan in de rij.
De in bezet toon van het apparaat, verbrak de stomheid waarmee ze me geslagen had en klonk sinister in pulserend ritme.
De avond bracht verrassing in de vorm van een kleurrijk gezin, dat een uur of twee voor ik hen verwachtte hun kroost en zichzelf presenteerde, terwijl vrouwen en zonen nog druk doende waren zichzelf te vullen met diner. Desondanks, werd het een gezellige avond, met zaadjes geplant en een reden of twee om het over te doen mettertijd.
Daarna nog 1 West Wing, vervolgens de armen, waarnaar ik al zo lang verlangde, om me heen, niet langer alleen.
Slechts Zaligheid rest
Sjamaandigitaal 271006
posted by SjamaanDigiTaal at 2:50 AM
<< Home