Kalmte heeft Genood

Dag vandaag, is in kalmte grijs begonnen, hoewel het vlees dat zij me bood, rozer scheen dan ooit te voren. Zachtjes sabbelend, volgde aanvankelijk kabbelend, maar steeds meer onstuimig orgasme, dat zo bedacht ik me daar, een pleonasme is voor klaar gekomen.

Zondagmorgen, slecht geslapen, doordat pijn me wakker maakte bij elke poging tot draaien, hoest en ademhaling, elke nacht weer een herhaling van de nacht ervoor en geen spoor van verlichting tot op heden. Opgestaan en gesoigneerd aan een ontbijt gegaan, bestaande uit toast met Zalm en koffie, begeleid door Rachmaninov, piano concerten nummer 2 & 3. Beethoven en Mozart zouden volgen, later die dag, maar eerst Ashkenazy en het Concertgebouw, in voor mij de beste versie ooit vertolkt. Speelde deze muziek elke zondag voor de jongens als baby en peuter, gevolgd door Robert Johnson’s complete recordings. Zondag is voor mij muziek.

Het mat belichtte geel van blad, tegen de grijze lucht afgestoken, tendeert naar modderig, waar gevallen resten gras bedekken en weer ziet men de kruinen takken strekken, waar nevel hangen wil, in duister en dra somberder tijden.

In mijn hoofd is vrede neer gestreken, gevoed door heilige rook en een plak cake die ik genoot, waarin heilig kruid verborgen. Scherp begrensde kleurpatronen, dansen op de tonen van Mozart’s Sonate nummer 5, door Maria Jao Pires, in Tokyo opgenomen in 1971 en nu hier bij ons te gast. Kijk op afstand naar mijn zonen en de Dame bij de open haard, die haar schoonheid heeft bewaard en nog steeds een meisje is bij tijden. Geen spoor van lijden.

Zo telt sjamaan zijn zegeningen. Midden in het leven staan, geuren speuren, smaken tasten, zelf je koers kunnen bepalen en denken wat je wilt, Liefde zoeken, lust en driftensporen volgen, om uiteindelijk gerust te zijn in gemoed dat kalmte heeft genood als basis van vertrouwen.

Sjamaandigitaal 191106