Stilte soms voor Even

Op deze laatste zondag van het jaar, lijkt de oorlog wel uitgebroken, in de zin van onophoudelijk geknal. Overal, waar de strijd echt woedt, van Darfur tot Afghanistan, contempleren, nee, begeren mensen rust, maar hier, wordt 100 miljoen de lucht in geschoten en oh wat hebben ze genoten…

Weer een jaar bijna gerekend tot categorie voltooid verleden, minder dan acht uren, voor begin van nieuwe tijd het nieuwe heden, ons verblijd. Gekus, een traantje weg gepinkt, de eerste lust die relt, tussen je benen, geblust door nog een glas. Toost op wat was en wat daar in maagdelijkheid verborgen op ons wacht in de vorm van eerste nieuwe morgen, nog onbesmet door zorgen, maar toch aan eind van nieuwjaarsdag, de eerste randjes grijs op sneeuwwitte onderlaag, onmiskenbaar aanwezig.

2006, Was gul, in alles. Feitelijk 1 grote lente, als het ging om zwoele temperaturen, die vroeg begonnen en bleven duren, letterlijk tot eind december. Gul in de doden, die hun leven schonken in wissel, voor wat nog komt wellicht, ons achterlatend. Mijn vader en heel wat lieden van zijn generatie, de mannen dan, die ons verlieten, een stuk of dertig mensen die ik kende als patiënt en dan een zootje vrienden & bekenden, moeders van vriendinnen, een lijst die elk jaar groeit zo lijkt het, met de tijd.

Ik reisde me te pletter en vloog in minder dan 14 maanden, een keer of 6 rond deze aarde en wisselde seizoenen alsof het kledingstukken waren die me paste. Werken, deden we ook, vooral het ruimen van puin, veroorzaakt door een man wiens naam we nooit meer zullen noemen, bijgenaamd “De grote Knoeier”, die er voor zorgde, dat we financieel, bijna het loodje legden en het verschuiven van zorgverlener zijn, naar leverancier van een markt gericht product, deden pijn.

Degenen om wie mijn leven draait, vrouwen, zonen, vriendinnen en vrienden, plus uiteraard familie, op mijn vader na hebben het allen tot dusver overleefd, dus ook wat dat betreft, een genadig jaar.

Inmiddels speur ik ieder jaar meer, hoe de jaren tellen. Kijk in de spiegel en zie de wallen, gecracqueleerd door rimpels en verzakken van mijn wezen, steeds beter. Mijn geest is echter ongebroken en verbazingwekkend helder, mijn vlees daaronder, nog hard en stevig en met mijn Libido, is in het geheel niks mis.

Het meeste echter, geniet ik van een verleden, dat groeit in de tijd en langzamerhand, beter weten, hoe dat proces verglijd met de jaren. Dat heet geloof ik senioriteit.

Geniet van elke dag en elk jaar gegeven. Van zon en licht en van de nacht. Van muziek die ontroert, een mooi gedicht, een uitzicht dat betovert. Een vrouw die komt, haar ogen dicht geknepen, golvend op wat haar gegeven wordt in samengetrokken genot te delen. De glimlach van jouw zonen, omdat ze sterker als jij, nu zeker zijn, dat ze jou gaan overleven mettertijd. De zaligheid van stilte soms voor even.

De schoonheid van een jaar dat sterft, licht in de bekoring, van de nieuwe dag die volgt, heel schuw en pril weliswaar, maar toch de eerste van het nieuwe jaar, die ons wordt gegeven, zoiets heet verder leven, hopelijk in rust en liefde en vrede, met elkaar.

Uw sjamaan, geeft u zijn zegen, en wenst u een Goddelijk nieuw jaar 2007!

Sjamaandigitaal 311206

Kalme Dag

Twee hazen geurend in de marinade. Het loodje gelegd, in een wolk van hagel. Pleit beslecht, door mijn maatje die vuurde. Bijna laatste dag van het jaar.

Heb de een na laatste, tot mijn genoegen en naar het scheen behoefde, verslapen tot en met de tijd dat zon weer onderging. Met andere woorden tot een uur of vijf, heb ik dit lijf, de rust gegund, waar het om smeekte.

De laatste periode, was sowieso, te veel gevraagd voor elk mens, die het aantal mijlen dat mij werd toegevoegd, had moeten door gezwoegd, ten bewijze van verlangen naar een verder gelegen horizon, dan hier bij tijden. Maar had me niet gerealiseerd
hoezeer zoiets fysiek kon leiden naar een situatie, waarbij alarm werd gehoord in wezen.

Zie Sadam en hoe het koord dat om zijn nek gelegd, zijn laatste woorden in gebaren smoort. Geen spoor van medelijden. Zat hier vannacht en keek naar hoe de engels talige editie van Al Jazeera, verslag deed als enige vanaf de poort, van waar achter deze man voor altijd werd gespoord naar nieuwe historie, voor sommigen, gebed verhoort, maar zonder internationaal recht gedaan te hebben, als het ware, niet, zoals het hoort, in beschaafde tijden. Inmiddels woedt de oorlog voort

Persoonlijk, met uw sjamaan, gaat het wel weer. De rust heeft me goed gedaan.

Morgen, naar ik vurig hoop, een kalme dag met vrouwen en zonen en tijd voor lust en rust geboden.

De epiloog, waarvan ik sprak, moet nog even rijpen.

Sjamaandigitaal 301206

Inshalah

De mensen om me heen, lijken wat vermoeid aan het einde van dit jaar.
Ook ikzelf, moet toegeven, dat de laatste week me wat zwaarder valt dan gemiddeld.
Heeft misschien te maken met het dwingende ritme opgelegd, meestal door jezelf verkozen, wellicht ook met gegeven dat er zo velen zijn die 2 weken verpozen bij hun eigen bekommernissen, terwijl jij nog bezig bent om af te ronden wat gesloten moet als boek.

Hoe het ook zij, vanavond geen plezier voor mij in vorm van vleselijk genoegen, maar
gemopper en gekreun van dames, die wat tijd voor zichzelf willen en de rust die daarbij hoort naar het schijnt.

Dus is het Mahler: achtste en negende symfonie, uiteraard door Chailly & het CGO.
Alles slaapt hier, ondanks de stomende baspartijen en een orgel dat zingt door de ruimte.

Mijn oudste zoon, was de hele dag druk, om foto’s te branden op een DVD en kopieën te draaien van de fantastische CD: “Love”, geremastered door George Martin en nu al een Monument in Audio. God dank, door moderne techniek, makkelijk weg te geven aan een Vriendin of twee.

Alle rekeningen gedeclareerd voor dit jaar. December bleek een magere maand, het jaar viel mee.

Bij gebrek aan Libido, bij vrouwen hier aanwezig, pact met monniken gesloten en het vocht dat door hen gebrouwen wordt in West Malle, in ruime mate genoten.

Uiteraard Heilige rook, goede gedachten over vroeger en later en wat er nog komt in penetreren en begeren van wat moet bevrijd allengs, als een vorm van leren.

Morgen eerst een cake te bakken, voor een gefossiliseerde vriend, die slechts door middel van een vleugje THC zichzelf weer vind, zoals hij zich herkende ooit. Daarna, een wandeling met hoogstwaarschijnlijk bezoek aan den Engel in het mooiste stadje hier in de buurt, om van daaruit via Deventer te verreizen naar het Westen, waar in het Bim-huis aan het IJ, een broer van een vriendin musiceert. Oudejaarsavond, Wild geschrans, waarbij naar het schijnt twee hazen figureren. En 1 januari genodigd in Wageningen, voor nog veel meer eten en tal van lekkere dingen daar voorradig te genieten.

Zoals u kunt lezen lezer, een typisch burgerman bestaan voor uw sjamaan, dezer dagen.
Zal ergens tussen oude en nieuwe jaar, nog wel pogen een soort van epiloog te schrijven, Inshalah.



Als God het wil, als het Hem/Haar behaagt.



Sjamaandigitaal 301206

Knik & Zwijg

Gevaarlijk te schrijven vanuit de losse pols, ongecontroleerd...

Laatste dagen aangebroken van dit jaar. Kruitdampen al in de lucht
stuiterend tegen grijs van mist die hangt.

Seizoenenwissel in December betekende, binnen nog geen 12 uur van 1 naar 12(!) graden gaan. Spreekuur met een open raam. Iets te lange stroom van mensen, al met al zo'n 150 in de afgelopen 30 uur.

Geschokt door dood van derde kind van goede kameraad. Sommig verdriet,
valt met geen pen te beschrijven.

Glas leeg vraagt om gevuld te mogen worden, ik knik en zwijg en spreek u nader
later.

Sjamaandigitaal 291206

Verlangen Ademt

Wisselende suikers, zijn een Roller Coaster voor je geest.

Dacht je net, dat je stemming uitstekend was, vroemmm, weg, is geweest, wegens 28.8 en chagrijn daarmee gepaard. Shit, had niet gedacht, dat een paar Duvels en wat witlof ham/kaas, zo zouden uitpakken. En dan heb ik nog wel braaf vandaag 4 x gewandeld. Misschien word ik een oude man, wellicht dat geluk kantelt, of lichaam wankelt, wegens stuk.

Begon onschuldig met irritatie, wegens onverwerkte weekend couranten, met hun extra bijlagen sowieso een crime, maar op woensdag, nog niet uitgelezen, betekent meestal dat er iets is dat ruist op de achtergrond, niet per definitie iets dat “mis is”,
het kan zoiets zijn als kerst, of God mag weten wat voor feestelijks er druist in mensenleven, door de jaren heen, maar in elk geval leidend tot achterstand in verwerken van wat aan informatie geboden is en feitelijk dwingt tot lezen.

Daarna door mij gevraagd antwoord van mijn digitale kind, liefst analoog geformuleerd, maar dat blijkt een onmogelijkheid in deze tijd van bits and pieces. Kijk, oreerde hij, je doet dus, dit, dan dat en dan zie je vanzelf hoe je verder moet. Hij toverde met strelen van een Key-Pad, de meest wonderlijke schermen tevoorschijn, die ik nog nooit had kunnen vinden en sprak haast vaderlijk:
“Hoop dat je het nu begrijpt”, zijn vader, uw sjamaan, in verbijstering achterlatend, vooral door de beperking daar weergegeven, die in alle hevigheid
op de loop ging met mijn laatste restje goede zin en neiging te willen begrijpen, waartoe al die digitale shit nu feitelijk leidt, behalve een vermoeid gevoel en dat van dommigheid, horend bij een verloren generatie digibeten.

De ruzie die ik had met mijn Hard Disc Recorder, zal ik u besparen.

Gelukkig heeft mijn Muze,zojuist, voorzichtig strelend, vlees bevelend, daar te stijgen, waar zij me dwong tot penetreren, mijn boosheid weer wat afgeleid en me bevrijd, van spanning die er huisde, in bepaalde delen.

Morgen, wordt een lange stroom patiënten, van 10.00-24.00 uur, waarschijnlijk meer dan honderd contacten, vanwege een avonddienst op de huisartsenpost, na een drukke werkdag, waarbij ik wordt afgelost door mijn lief, die de nacht die volgt, voor haar rekening neemt, dus slaap ik dan alleen.

Ach weet u lezer, de eerste drie weken na kerst, zijn , vind ik althans, vervelend, door nog onafgesloten tijd, de wisseling van licht maar vooral door spanning en verwachting steeds weer gewekt, door jaar nog niet ontmaagd. Dat maakt een mens als mij onrustig.

Zou het liefst, die laatste week, vertraagd per beeld, willen beschouwen en naar waarde schatten, wachten tot de pijn geheeld is van vertrekken nader. Tastend zoeken naar een kader voor een vers en fris begin.

De laatste doden, van dit jaar, sluipen op kousenvoeten, zo lijkt het, haast of ze zich schamen, voor hun onverwacht vertrek, voor het vuurwerk knalt, stilletjes weg, naar plaatsen, waarvan wij niets weten dan dat verlangen lokt, op gezet moment.

Te veel vragen, onbeantwoord, te weinig tijd die rest. Korte dagen na de kerst en nacht die slechts verlangen ademt naar eindeloze tijd.

Sjamaandigitaal 281206

Christmas is over

Christmas is over, but the drinking…

Vanmiddag een eightpack Duvel kado gekregen, met een muts. Wreed om te geven op de tweede dag van Kerst.

Had u naar ik meen verlaten in de nacht waarin het kindeke, zo’n 2006 jaar geleden, als onze jaartelling begint toevallig rond de Zonnewende, zijn krib in Betlehem vindt. Naast hem, zijn beide ouders, een paar herders en drie allochtonen, die pogen binnen te komen als koningen verkleed. Verliet u rond een uur of vijf in die ochtend,
heb nog gekeken of er iets helders aan de hemel blonk om mij de weg te wijzen, maar er hing enkel mist.

Die mist is soms heel even opgetrokken en moet zeggen, dat dit de eerste Kerst in een Decade is, die ik min of meer goed ben doorgekomen, dat wil zeggen, zonder beschadigd Gemoed, of zaken die broeden op Wraak.

Sound Garden, is een van die onderschatte bands, die zo nu en dan uit de kast gerukt ineens moeten, maar dat terzijde.

De Surprises onder de boom, werden met veel plezier genoten en de presentjes uitgekozen waren buitengewoon.Zelf werd ik bedacht, door inlossing van een ereschuld die een drietal aan mij had, in de vorm van een zeer oude Cognac,die ooit op Schiphol, werd verspild, door breken van het glas. Alleen, bleken mijn zonen qua smaak de genen te tonen van hun vader, dus een halve liter later, let wel Remy V.S.O.P., zaten zij te schuddebuiken van het lachen, terwijl ik zurig
keek (verklaarden ze later).

Eten genoten, was buitengewoon smakelijk bereid door mijn Gade en beide dames, hadden zich fraai gekleed, met mate… Maar met accenten gezet op zaken, die de aandacht verdienden en kregen. Zoals u merkt was ik een gelukkig man.

Na de Duvels en Chileense witte en rode prachtige wijn, afgetopt, met de VSOP, ben ik nu aanbeland bij de laatste van vandaag, een Gulpener “Wintervrund”, of twee, die er nog stonden, als het ware op mij te wachten…

Heb bij die laatste twee, dan toch maar weer gekozen voor Merle Haggard, als fade out. Addicted Minds seem to find each other Never the less.

Heb me vaak afgevraagd, wat er trekt in leven langs de rand en mezelf in antwoord beloond:

Het is het uitzicht daar geboden, de diepte die telt, de onrust die relt bij elke stap gezet, van niet meer verder, mogen, kunnen lopen vallen nader, maar een pad dat kwelt in dwingend nader gaan, maar met vaste voet op aarde daar geboden.

Die rand bevalt me, daar wil ik staan, geen stap verder nog te gaan, als je tenminste wil leven. Geen muur voor mij, doe mij maar vrij.

Over koud zes uur, wandel ik naar waar ik hoor, op gezette tijden, kalm aan, want als sjamaan, weet ik inmiddels dat kalmte helpt.

Ga er drie dagen tegen aan, met nog wat diensten, laatste verdienste van dit jaar.

Waan me gelukkig, vanwege vermeende regie. Maar niemand weet, dus ik ook nie, hoelang zoiets duurt. Denk al te vaak, dat het zo goed niet kan blijven gaan. Heel mijn bestaan tot op heden is alleen maar bergop gegaan en weinig te vrezen. Dat wil niet zeggen, dat het geheel en al vanzelf is gegaan, een mens moet wel eens even pezen, maar dat het zo heeft mogen wezen is bijzonder, toch?

Christmas is over but the drinking… That thought kept me thinking and thirsty for all that matters.

Sjamaandigitaal 271206

Vrede Nader

Zie vanuit mijn ooghoek, hoe een strak gespannen nog geen 24 jarig vlezig onderstel, onbevlekt wordt ontvangen door , twee, in strak zittend rubber gevangen stukken mannelijke worst, die dorst naar meer.

Muziek op dit tijdstip Gregoriaans, het is immers kerstnacht, dus jubelen de echo’s van de stemmen, haast geperverteerd in zinnen hier door de ruimte, tijd voor bezinnen gekomen, naar het schijnt, uw sjamaan contempleert.

Kerstnacht, was ook vroeger al een geil soort watertanden naar worst in gedachten, maar dan die van worstenbrood. Eerst ging je naar de nachtmis, waar je genoot van Venite Adoremus en engelenkoren en een stille winternacht, waarin een kindje was geboren, dat geadoreerd werd en met een ster vereerd, bezocht door drie koningen en bedacht , met de fraaiste geschenken. Daarna, liep je, lichter dan daarvoor, waar je moeder wachtte bij de oven, met vers geurig dampend worstenbrood.

Mijn Moeder, bijna tachtig nu, koopt er voor elk kind en elk kleinkind tien, dat zijn er bijna honderd, want ook zelf smaakt ze graag het Brabants Wonder en geniet ze van het feit, dat wat op de Kokschool gemaakt is, toch minstens de helft goedkoper is, dan aangeschaft bij Berends, die al veertig jaar haar slager is.

Kerstmis, is traditie, in de ware zin des woords, de tijd, dat je weer weet, waar en bij wie je hoort, vanwege gedeeld verleden en domweg om een reden die niet gegeven is, maar omdat je weet wat je bekoort in nader delen.

Toen ik vannacht terug kwam van mijn dienst op de HAP, trof ik hier thuis in mijn eigen grot, mijn vrouwen en kinderen samen aan. Ze knikten me welkom en besloten tot zwijgen, niets in mij deed me neigen naar verbreken van stilte van dat geboden kader.

Stilte omhelzend, voelde ik plotseling Vrede nader, dan ooit.

Sjamaandigitaal 251206

Kerstavond 2006

Sjamaan bevindt zich op de HAP, dat is de huisartsenpost, waar we zorgen voor bijna 150.000 zielen in ons werkgebied.

Kerstavond is tot dusver rustig, maar dat hoeft… niks te zeggen.

Dag vandaag bestond uit langzaam glijden richting Kerst. Laatste boodschappen, door vrouw verzorgd en kinderen die druk zijn met surprises. Onze tijdelijk in huis aanwezige patiënt, is voor weekendverlof, bij man en kinderen ingeleverd en komt
woensdag weer terug.

Dat betekent met een beetje mazzel, 2 rustige dagen die volgen, met hopelijk gezelligheid en goede tijden.

Moge de kerstgedachte, ook u en de uwen verblijden, met al het Goede, U gegund.

Sjamaandigitaal kerstavond 2006

Wacht op lief& zus in de Kroeg waar tijd geen naam
Mag hebben en waar een Mens die dorstig oogt
Met erbarmen wordt ontvangen telkens weer. Net 2.5 uur gewandeld, met alleen private gedachten als begeleiding.
Was kil, maar prachtig en ik genoot van ritme in het stappen en het uitzicht dat mijn blik me bood.

Inmiddels zijn er 2 blonde engelen neergestreken, die wenen aan mijn tafel, maar bij vlagen gelukkig leken naar het scheen

Al zuipen ze voor geen meter.

Sjamaandigitaal 231206

Thuus

Brahms Dubbel Vioolconcert, hangt in de ruimte. Grijze lucht die, als het geen 7 graden zou zijn, sneeuw zo kunnen voorspellen.Heel Nederland is bezig zijn kerstinkopen binnen te halen en om er voor te zorgen dat de consument niet gefrustreerd wordt in zijn aankoopwoede, zijn de meeste winkels morgen ook nog overstocked met feel-good-producten.
Natuurlijk zijn er een paar miljoen mensen, die deze consumentismedroom zullen moeten missen, maar dat hoort nu eenmaal bij een samenleving waarin de een alles en de ander weinig heeft. Rijkeren voelen zich pas echt goed in de wetenschap, dat een
niet heeft wat zij al in overvloed bezitten (Sic).

Eerlijk gezegd, ben ik altijd weer gerust, als zo rond de derde vierde week van januari, het hele feestgedruis, is weg gesust naar weer een jaartje verder.

Met uw sjamaan, gaat het naar behoren, kan ik u melden. Met een beetje insuline van de lange en wat van de snellere soort qua werking in de tijd, is wat gestoord was, weer geleid, naar minder zoete fase. Al zou het beter zijn, als alcohol geheel was opgedroogd in plaats van de rol te spelen van druppelend venijn, dat klachten smoort in tijdelijke roes, waarbij elke smoes, gepermitteerd lijkt en geweten oplosbaar.

Zonen snellen naar de stad, om surprises in te kopen en volgens mij, om hun oude heer te ontlopen. Zo zit ik hier alleen met Blog & Brahms, mijn 2e Joint te roken van vandaag.

Hoop dat de mensen weer verbonden middels oude lijnen, dezer dagen, elkaar wat ruimte en waardering zullen schenken, vooral van de immateriële soort. Dat er gelachen, wordt en genoten, van simpelweg aanwezig zijn en wat daarin wordt geboden.

Zelf blijf ik bij mijn Tribe in Twente, moet nog werken als excuus, maar verkies de rust na teveel reizen in de laatste maanden, ben Thuus…

Sjamaandigitaal 231206

Kroeg pre-Christmas

Vrijdag is weer omgevlogen. Niks is zo lekker, als een spreekuur dat loopt als een trein. Heb vandaag gepoogd, een beetje aardig te zijn, voor hen die dat in deze tijd wel verdienen en dat zijn er veel.

Naar de stad gewandeld in een uur, om de kroeg, die ik meestal bezoek, te gevuld aan te treffen. Alleen nog een plek aan het raam, naast de damesjassen, waarvan de bontjes, heerlijk geuren naar luchtjes door heur verspreid...

Heb het niet zo op de drukte hier, hoewel het aardig zou kunnen zijn, enkele bestuurders&burgervader, hier aanwezig, even te kunnen spreken.

Ach we zien wel wat het wordt, de komende dagen.

Sjamaandigitaal 221206

Mijn Vader Sprak

Mijn Vader is nu bijna 1 jaar geleden overleden. Hij genoot altijd van deze dag en de nacht die er bij hoorde en placht te zeggen: “Jongen, over 6 maanden, gaan ze weer korten”, net in het meest donkere duister dat een mens zich kan verbeelden. Zwarte humor, van een ambtenaar, denk ik achteraf, met wellicht een spoor van Huiver.

Heb denk ik, meer dan ik ooit heb gedacht, van zijn DNA overgenomen, om over invloed die geboden werd, beter maar te zwijgen, als vorm van dankbaarheid genoten, mettertijd.

Hij is bijna 1 jaar Dood.

Ikzelf, uw sjamaan, staat elk jaar weer ambivalenter in dit getij, dat wanhopig wordt gedomineerd door Licht, dat elkeen verspreid, maar, te opzichtig.

Huizen versiert, door begeren naar wie daar wonen zullen… Rendier, op de oprit, garandeert, Yo Ho, Oh No. Maar wie weet?

Ben enigszins van slag geraakt door teveel gereis naar verre oorden, waar zon soms in het Noorden staat, of zoals in geval van Borneo, de CO2 uitstoten van de 8-cilinders, die in file ronkend, zichzelf als het ware pronkend de nieuwe eeuw in zwoegen, met onverheeld genoegen.

Tegelijkertijd, ontroerd, door wat er thuis gekomen op mij wachtte, in de vorm van solidariteit van Dames en de wonderlijke krachten, die gebundeld onverslaanbaar lijken, bij zo’n verbond gesloten. Ook de jongens lijken te begrijpen, dat hun vader tot aan het eind van zijn kunnen gereisd is en desondanks terug gekeerd naar zinnen die behoren tot gekend patroon, voor Zonen, van een wonderlijke man, buitengewoon…

Vandaag gereisd van Hengelo naar Deventer, op en neer, overigens met veel plezier, gezien gezoef per Cadillac.Ging een Bekroonde Brug passen, gemaakt door techniek, geïnstrueerd door goede vriend, die me graag qua monduitstraling een witte kerst gegund had, maar inmiddels de luitjes, verantwoordelijk, op het matje geroepen had,
met de melding, dat zoiets niet nog eens mocht. Uiteraard, was dat, wat er toch gebeurde.

Wat mij betreft verklaarbaar en niet echt vervelend, vooral de inspanning die de meer dan leuke assistente, met haar groenige ogen en mijn vriend zich getroostte, maakte, dat ik het gehele gebeuren als HET rustpunt koos, van de dag die restte en geloof me die was knap hopeloos…

Weet niet, waarom iedereen die scheidt, mij met een bezoek verblijdt om een en ander toe te lichten. Ook niet, waarom de Roezers, op Dope dan wel Alcohol, mij feilloos kunnen vinden en de dames, waarin plezier al lang niet meer in de ogen twinkelt
me de geuren en kleuren tonen van Venerisch opgelopen situaties, die behandeling behoeven. Soms denk ik dat ze het proeven in een soort van: “We weten heus wel hoe het zit, hoor”.

Mijn broer Jan, zou me nu melden, dat Volle Maan, waarschijnlijk snel zal volgen en zelfs geen hond verantwoordelijk kan worden geacht voor gehuil dat volgt, de hele nacht.

De kerstboom, door mijn Lief aangeschaft voor naar ik meen 6 Euro, met kluit, ziet er, in vergelijking met mezelf, tamelijk fris en naakt onopgesmukt, is het woord, waar ik naar zocht, uit. Ze heeft me gemeld, mijn vrouw, dat ze morgen tussen de middag, als er niet teveel visites zijn, zal pogen er wat ballen in te hangen en als ze het nog doen, wat lampjes. Ik had zoiets van, laat maar zo.

Maar goed, die langste nacht, waarover mijn vader sprak, is dankzij dit Blog, al weer half voorbij, buiten inmiddels mist, die hangt in vlagen onbesproken witte nevel.


Sjamaandigitaal 221206

Kortste Dag (Goddank)

Vandaag was een zeer gemiddelde dag. Kort, de kortste als ik het goed heb, maar toch gevuld, met allerlei kwesties, die aandacht behoeven.

Begon met een systeem dat niet wilde starten, althans voor mij. Heb inmiddels een haat/liefde relatie met computers, maar zonder die krengen kun je niks en zit je met de puree van niet geïnformeerd zijn, waar je ook niet echt ver mee komt, al moet ik zeggen, dat sommige zaken beter onbeschermd tot hun recht komen. Hoe het ook zij, de zaak startte niet naar behoren.

Na een stuk of 10 lieden de auto gestart, om naar Deventer te rijden, waar een brug zou worden geslagen tussen een premolaar en wat er als peiler restte, om deze structuur op aan te leggen, in porselein gevormd. Ten tweeden male sprong een chipje porselein, van de basis, wat mijn tandartsvriend, deed verzuchten, dat er geen vrede rustte, op wat door hem besteld was uitgebouwd.

Ik begreep te technische elementen van mankementen hier gepresenteerd en ben niet echt bijzonder gefrustreerd, wegens de mooie winterzon. Naar huis gereden om daar mijn spreekuur weer op te pakken.

36 Mensen later, snel naar huis gegaan, om te zien of maaltijd voor zonen gegarandeerd was en mezelf daarna te spoeden, naar wat als nascholing was geafficheerd. Bleek een reclame voor het nieuwe Hart Centrum Enschede, waar men een Gouden uur na streeft, waar wij geen rol meer in zullen spelen van betekenis dra.

Eenmaal thuisgekomen, weinig tijd voor reflectie. Mik op ontspanning door non-verbale zaken. Net de dame van hiernaast gevraagd, daarvoor zorg te dragen. Wat rest, is hoop op betere dagen.

Sjamaandigitaal 211206

8e van Mahler

8e van Mahler, olv Chailly en uiteraard het Beste Orkest ter Wereld, in mijn ogen, de luitjes van Het Concertgebouw. Zag deze week in de herhaling, hoe Haittink dat deed. Ogen gesloten, amper bewegend, slechts lichte tikjes om op te zwepen, pure concentratie. En de partituur, ach die zit daarboven natuurlijk, in mijn hoofd.

Het heeft 4 decades geduurd, voor ik dit soort muziek, begon te begrijpen. Kan me achteraf niet voorstellen, ooit zonder gekund te hebben.

Natuur was vanochtend verschrikkelijk mooi. Aan spinnenrag hingen als een soort van pre-kerst eerbetoon de fijnste druppels, mist verbeeldend, ongelooflijk prachtig, maar ogenschijnlijk doodgewoon, zacht te swingen, in crispe winterlucht.
De dag als zodanig, was OK. ’s Ochtends de kerstpakketten, voor de dames en een kerstkrans of twee bij verse koffie genoten. Wij als bazen, lijken ouder met elk jaar, terwijl zij slechts jeugd op sprankelende wijze uitstralen. Geen spoor van
rimpels of cellulitis, alles slank en strak.

Middag, bleek druk, complex maar aantrekkelijk, als het om de wijze ging, waarop uiteindelijk alles geregeld leek naar behoren. Hoewel ik me een keer thuis bleef storen, aan de puinhopen, daar aangetroffen. Anderhalf uur opruimen later, kon ik weer glimlachen, over zoveel neurotisch gedrag in mezelf.

En nu na gegrilde zalm en koffie, dus het genoegen te smaken van de Mahler koren uit de 8e….Voelt buitengewoon.

Morgen, de kortste dag, waarna ze God dank weer langer worden. Verheug me op de langste nacht, die elk jaar meer het Beest in mij laat kreunen


Sjamaandigitaal 201206

Nuchter

Zojuist het dal, waar lust verkiest te huizen doorklieft in natte sporen, biedt slechts Roy Buchanan rust.Hoe zou ooit een nieuw bandje, nog Blues durven spelen, na aanhoren van wat hier als ‘proeve van’ is vastgelegd op slechts 4 sporen, maar ere wie ere toekomt, naar behoren, wat een plaat!

De week voelt als donderdagnacht, op weg naar weekend, maar helaas is er nog maar 1 werkdag volbracht.46 Mensen, zag ik, tussen mijn wandelingen door, jawel uw sjamaan loopt nog elke week een marathon in een stuk of twintig delen, maar het is een begin toch, dus akkoord! Nu die 2 x vette vis nog en het motiveren van mijn vrouwen,
dat in een beetje relatie, de sportschool geen kans verdiend, lust als beloning, rust geen optie.

Maar intussen, zit ik hier zwoel te wezen, met af en toe een lichte zucht afgevoerde warmte, voelend als een geile kus vanaf de rechter laterale zijde, op mijn dij, waar zich de koeling bevindt, van dit digitale wonder, op mijn schoot.

Het jaar beschouwend, was, onbetwist, het deel dat ik geen alcohol genoot, het meest opbouwend. Kreeg geen conflicten in die tijd, integendeel, menig jonger meid, boog zich willig in mijn richting, kreeg zelf 2 x “lekker ding”, naar mijn hoofd gesmeten, maar eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik toen al bijna 10 weken niets
meer gegeten had en toegeven begon te gelijken, op door coke geïnspireerde Italiaanse moderat, maar dat terzijde.Ben tot de conclusie gekomen, dat ik naast de reeds bekende DSM-classificaties, waaronder, obsessief/compulsief, bipolair,
enigszins sociopathisch, theatraal, dominerend, lichtelijk neurotisch, seksueel ontremd, tot noodlot bestemd wonderlijk figuur, ook de term alcoholisch in fasen, zeg maar uit te drukken in kwartalen, alsmaar minder, maar een kwestie van
herhalen van patroon, uitgezet, zich in mij zou laten vertalen, tot wat en waar ik hier nu ben, een drinker, bij vlagen.

Droeg op mijn semi-artsexamen, een T-shirt, met daarop de tekst: Booze is the only answer. Heb drank in alle gradaties genoten, zowel qua smaak als percentage, altijd, omarmd als vriend in kommervolle en vrolijke dagen, maar raakte de laatste jaren
steeds meer gehecht aan de nuchtere fase.

Het zal de leeftijd wel wezen, vrees ik, of verstand, dat kennelijk komt met de jaren, maar weet dat dit de laatste is, voorlopig, even geen roes die zich zo eenvoudig schenken laat, warmte verspreidend en soms erbarmen, vooral ’s avonds laat.

Het vreemde is, dat ik me hier, aangeschoten en met heilige rook versterkt, zit te verheugen op het eerste roesloze moment, dat, onwaarschijnlijk snel, maar toch vanzelf, zal komen en geen paspoort hoeft te tonen, omdat je het herkent.
Heb, me lieve lezer, maar tot u gewend, om dit deel, nog onbegrepen, toch met u te willen delen, ben het delend soort van vent.

Als u mij volgt in cyberspace, zult u straks weten, of verschillen die ontstaan in dictie, al dan niet op waarheid berustende fictie, dan wel gloeierige frictie, transparanter, dan wel doorzichtiger zijn en te genieten, bij tijd en wijle.

We zullen zien.

Eerst nog even, een verse NRC, een plaatje of twee, dacht aan Coltrane & Monk en wie weet, inspiratie tot schrijven, van wat uit de Geest komt getuimeld en zin geeft in een gedicht.

O ja, de reden, waarom ik kies voor nuchter willen zijn, is gelegen in het feit, dat ik zo ongelooflijk hang aan dit leven, dat ik bang ben mezelf nooit te vergeven, als ik het niet de volle aandacht schenk, voor wat misschien maar even is…

Sjamaandigitaal 201206

Als het Komt

Hallo, is dit uw Moeder
Sprak de 4e wijkverpleegkundige
Van de afgelopen 48 uur
Ze bedoelde de zus van
Mijn lief, die moeizaam
Enigszins verzwakt door
Wat haar overkomen was
Nader strompelde
Om haar te begroeten…

Goddank begreep ze
Snel haar
Faux Pas
En begon met rituelen
Waartoe ze opgeleid
Was toebereid op de
Taak die volgde

Soms is het ronduit
Verbijsterend om waar
Te nemen, hoe mensen die
Zouden moeten begrijpen
Waaruit een probleem bestaat
Geen enkele sjoege
Blijken te geven

De tumor staat centraal
Niet de persoon die het betreft
Of de wijze waarop haar
Lijf en geest steun
Zouden kunnen behoeven in
Dit soort wankele tijden
Nee slechts indices
Liefst tumormarkers en
MRI’s vermogen hen te
Verblijden, met “goed”nieuws

Iedere arts in een kliniek
Werkzaam, zou er verstandig
Aan doen, eens een jaar met
Een huisarts mee te lopen
Om daarna, haar baas
Gefundeerd repliek te
Kunnen tonen, op wat
Nooit verteld wordt…

Het gaat om mensen die iets overkomt
Waarna elke tegenstand verstomd
Als het gaat om een behandelvoorstel
Meestal voorspel voor ellende die volgt
Niet zelden onbesproken
Gaat immers om redden van de dood
De nood die plaats vindt, dient
Op de koop, zo lijkt het te worden
Genomen

Zou willen dat ze snapten, hoe het
Werkt in het echt, hoe het erom gaat
Uit te leggen, wat ze te wachten staat en
Tot welke prijs
Hoe het een bewijs van menselijkheid
Kan zijn ze te wijzen op de noodzaak
Te willen eten, drinken, moeten bewegen
Ten koste van elke prijs

Zorgen voor
Is vooral begrijpen wie die persoon
Is die de narigheid overkomt
En daar voor staan
Met heel je wezen
In blije en minder blije tijden
Noodlot niet te mijden
Maar pas als…
Het komt

Sjamaandigitaal 191206

Twents Erbarmen

Zondagmiddag, is voor mij een uur of twee geleden begonnen, met koffie en een kleine krant, wat heilige rook en ja, ook wat je na dertig jaar, graag nog mag doen, bij start van de zevende dag.

Rusten en lusten derhalve.

Inmiddels knalt Pearl Jam (Dallas 2000) uit de speakers en voel ik de bassen, mijn middenrif betrillen.

Hier buiten, achter me, brult het gras de grond uit en schieten bomen in de knop. December 2006, veel gekker moet het niet worden. Zelfs de zon, dreigt voor even een knipoog te geven, voordat ze te snel weer verdween.

Zoon en vrouw, naar de koopzondag, waar er nog gauw, een jas voor de jongste diende te worden aangeschaft ik werkend door een pak kranten van bijna 3 weken en een dikke pak post plus uiteraard vierhonderd mailtjes, niet te vergeten.

Zuig de letters in me op, schift berichten naar urgentie en betaal mijn rekeningen, zonder dralen en open rond vier uur mijn eerste door monnikken te West Malle gebrouwen bier.

Ruimde mijn koffers op. Checkte, batterijen van diverse apparaten, die ik na ze zorgvuldig gereinigd te hebben, opborg op hun vaste plaatsen. Langzamer maar zeker, keerde de rust weer in mijn territorium. Uiteraard niet voor wat betreft
volume van geluid, dit keer Spearhead’s Michael Franti. Hip Hop, meets Reggae, maar dan 20 jaar geleden dus.

Lot dreef een lieve vriendin, in onze armen, het ging haar niet zo best, dus schonken wij good old fashioned, zeg maar Twents erbarmen en namen haar in huis.

De rest van de dag, bestond uit lezen en een hele serie Doors, afgetopt met Neil Young, wiens laatste plaat, oprecht, tot het beste behoort, dat hij ooit heeft opgenomen.

Morgenvroeg, wacht mijn vriend de tandarts, die me verwacht om half elf, om weer een stuk van mijn gebit te reconstrueren met een ongetwijfeld fraaie brug, waarmee ik hopelijk weer fatsoenlijk kan kauwen.

Sjamaandigitaal 181206

Beperken

Kind, bijna 18 binnenkort, is op de thuisbasis terug gekeerd. Er moest nog even wat gemord
Over hoe iedereen, nog minstens tot een uur of zes, de nacht onveiliger zou maken en hoe in
Zijn geval, de feestjes altijd te kort en daardoor ongezellig waren, maar even later, bleken wij,
Vader en zoon, echt te kunnen praten, over tal van zaken, waarvan een stel tot kern behoren
Van wat men delen kan en wil bij tijden.

Ben soms verbaasd, hoe snel een jonge Geest, zich kennelijk ontwikkelen kan en genoeg heeft
Aan details, om van daaruit een beeld te genereren van wat een persoonlijke werkelijkheid heet
Naar ik meen.

Mijn oudste kind, zie hem nog liggen, met een APGAR van 1 na 3 minuten, die nu wil kiezen
Tussen Technische Geneeskunde, of Technische Informatica. Ach, weet je Pap, ik vind niks leuk
En tegelijkertijd, alles interessant, wat moet ik nou beginnen, heb nergens verstand van, daar binnen.

Weet niet wat te zeggen, hoe uit te leggen, wat me boeit. Denk dat iedereen me vreemd vindt en voel
De koude wind die blaast, vanuit de groep. Wat moet ik ze in Godsnaam zeggen, weet niet hoe je dat
Doet.

Ik poogde hem uit te leggen, dat ook ik heel lang niet wist, hoe je een contact moest maken en hoe vaak
Ik me vergist heb in zaken die te maken hadden met emotie die moest gedeeld. Hij knikte, ja, maar sprak,
Je begrijpt geloof ik niet, wat ik bedoel, ik voel niks, heb niks met wat hen boeit te maken.

Vroeg hem, of dat betekende, dat er dingen waren, die hij met hen niet delen kon, hij knikte jazeker.
Het lijkt alsof er niemand twijfelt en ieder alles zeker weet, behalve ik.

Heb hem vervolgens uitgelegd, dat twijfel de basis is, waarvan een mens vertrekt bij Queeste die leven heet.

Gesprek eindigde kalm, een vader en zoon, die even aan elkaar roken en wat was besproken, meenamen in
Gedachten Stroom.

Een ding wil ik je nog zeggen, sprak mijn zoon: Je moet niet zoveel schrijven op je Blog, dat vinden mensen
Ongewoon, waardoor ze niet meer lezen, wat jij uit wilde spreken, je moet je met andere woorden beperken.

Sjamaandigitaal 171206

Kalmte Nader

Wacht op oudste Zoon
Die nog niet thuis
Zijn vader doet beslissen
Nog maar eens wat
Middeleeuwse missen
Tot leven te laten komen

Zo hangen a capella
Gezongen klanken
Zwanger van
Godsbesef hier in de
Ruimte en bezweren
Het boze in mij
Tot kalmte nader

Zwevend in dit
Zelfverkozen kader
Weet ik mij gerust
Blik glijdend langs
De wanden, waar
Herinneringen hangen
Ooit gevonden, soms
Gevangen aan
Verre Kust
Waar dwalen als
Doel verkozen
Zorgde voor attentie
Voor wat echt
Waarde heeft
Aldus referentie
Vormend voor
Wat nog onbekend
Daar tot ijkpunt
Is benoemd

Alleen in een
Ruimte beleefd
Door planten die
Ik al een half leven
Ken en een vloer
Sinds kort
Bedekt door Kasjmiri
Die in wonderschoon
Geknoopte zijde
De Toon die hing
Verzacht hebben
Tot acceptabel
Dichter bij huis
Kan je niet komen

Sjamaandigitaal 171206

Toekomstige Tijd

Jaar bijna ten einde, 2007, met rasse schreden nader. Ik weet niet of u het u net te moede is als mij, maar net als met vakanties genoten, ben je , eenmaal over de helft, in dit geval van een decade een nieuw decennium dra nabij. Met andere woorden, tijd voor een reflectie, op wat het afgelopen jaar geboden heeft. Eerlijkheid gebied te zeggen, dat deze periode in de tijd, eigenlijk begint in de voorbereiding naar een nieuwe Zorg Verzekering Wet, zo rond de start van Zomer, dus nog voor het zogenaamde Vogelaar Akkoord.

Kunt u het zich nog herinneren? We werden vast getimmerd, met behulp van onduidelijke getallen, op presteren van een norm, die mits gehaald, voor 2 jaar als gegarandeerd, zou worden beschouwd.
Ik heb het toen, al een worst gedoopt, waaraan men stukloon terug sleurt naar een getal, dat zich in cijfers laat benoemen, een Budget gedoopt, dat telt voor iedereen die een stuk buit begeerd.

O ja, we werden ook in plaats van Zorgverleners, met een relatie in de tijd, naar degenen die ons hadden verkozen, een nieuw feit, dat, mits goeds geregistreerd, een inkomens stijging garandeert, in aantal gekozen momenten, met daaraan toegevoegd, wapenfeiten, in de vorm van M&I, waarover menig geweten wroegt op gezet moment. Maar aan zoiets is men snel gewend, in economisch gunstig te noemen tijden.

Zo werd de dokter zelf verrast, met wat hij of zij leverde aan prestatie en de onverwachte inkomsten die dit gedrag, nog onbesproken van aard, genereerde. En zweeg in alle tonen.

Zo werd de ergernis die hing, gesublimeerd in virtuele verdiensten en vergat men, degenen verantwoordelijk voor deze te snel vergeten wanprestatie aan te spreken. Gemiste kansen in onderstrepen van gelijk, ruimschoots aanwezig.

Er waren voorschotten, die moesten bewijzen, dat vertrouwen, gerechtvaardigd was. Iets wat al ras verdween, na verrekeningen. De schuldigen, slecht geadministreerde, aan beide zijden, staken hun kop in het zand en middels ontkennen van bestaande problemen.

Huisartsen in het hele land, hebben geleden onder de invoering van een stelsel, dat niet goed was uitgetest en de pest bleek, als het ging om vertrouwen te stellen in de afwikkeling ervan, met name financieel, dat wil zeggen honoreren van prestatie geleverd, want daar gaat het wel om!

Wat aan het einde van een woelig jaar, boven onze hoofden hangt, is het gegeven dat we met 7700 huisartsen die geloven in levensloopzorg, meer dan uitzonderlijk hebben gepresteerd, in de zin van Zorg geleverd. WE hebben ons tegelijkertijd gerust laten stellen door een Convenant door een Captain of Industry geschreven en gedicteerd door Hogerhand, bekent staand als Akkoord. Daarmee zal misschien, een extraatje gegeven worden, in de zin van binnengehaald, wat middels formele declaratie is toegestaan, maar de toekomstige situatie is, laten we het domweg maar benoemen: Zorgelijk.

We hebben ons laten dwingen in prestatie gerichte beloning, waarbij de kwaliteit, zich slecht valideren laat, als het gaat om relatie geleverd, als van ouds en vertrouwt. We zijn inmiddels uitgeleverd aan Marktgericht Denken, wat iets anders is dan aandacht schenken, waar dat het meest gevraagd is, in Node.

Aan het einde van een eerste jaar “Nieuwe Stijl in Zorg-Denken”, ben ik qua Geweten, nog niet gerust, laat staan: “Klaar”, met wat men biedt als alternatief, voor iets dat ooit was en waarvan ik dacht, daar hoor ik bij. Het hele Commerciële denken, past niet bij mij en waar ik voor sta. Ben meer een soort dokter, die een hand vast houdt in moeilijke tijden, niks meer te bewijzen, alleen maar dat je er bent en staat voor wat en wie je bent. Zo’n soort vent. Denk dat dat nieuwe van mij gevraagd, nooit echt behaagt en feitelijk nooit went.

Hoop er maar het beste van, voor volgend jaar. Droom van solidariteit, tussen huisartsen als groep en waar wij voor staan, ook in Toekomstige tijd!

Sjamaandigitaal 161206

Gulping (150)

Start feeling like
A flying doctor
168.000 Miles
in one year just
might be a little
too much
I Guess

Problem is you’re
Kinda gettin’addicted
To routines in
Travelin’light
Buying what’s needed
On the side &
By chance
When you meet it

Girls & woman
On the side
Chance is you just
Might
Fall for
The lonelyside
Of happiness
To follow

Mindscapes carvin’
Creation
Outtasight
In levels &
Proportions to
Be taken
Not all in
One
Bite
Let alone
Swallow
all of It
Gulping

Flying spying for
A nest to get
what’s needed
avoiding a mess
Trying your Best
To be Good
Everlasting
Mood & Quest for
Thoughts to follow

Sjamandigital 121606

Schuilen bij Elkaar

Blijf hangen in een tijdverschil, van een uur of vier, daar of hier en ergens daartussen in gevangen.

Pink Floyd on the Sound System, Loud, iedereen slaapt toch, of droomt de beelden die bekoren
bij dit soort klanken. Heb de band een keer of 5 gehoord in mijn leven, Live, uiteraard, maar
niemand geen enkele groep, komt qua geluid uit bij waar zij Perfectie geherdefinieerd hebben.

Dag was langer dan verwacht, door eerste dienst op HAP. Mijn God wat een verspilling!
Stel u voor een metafoor van Windowdressing, op een bedje van verantwoordelijke lijnen.
Keurig bewaakt en aangekleed. Blakend van Vorm Elementen. Schitterend gewoon.

Kon in een uur of anderhalf doen, wat van mij verwacht werd en heb het grootste deel gewacht,
Heilige rook blazend, onder de luifel, die daar voor mij hangt, om al te erg ontberen te verhoeden.

Daarna naar huis, waar we een West Wing keken, tot de jongste zonen veilig terug van de Battle of
Twente waren, fantastisch Pap! En het lijfelijke deel van dag van zich liet speuren, in liederlijke
Geuren, opstijgend uit dampend vlees, nattig uitgestald, maar nee, sjamaan verkoos te praten.

Een goed gesprek, sluit Seks niet uit, integendeel.

Maar evenmin, vertoond verlangen in vlezen uitgesproken in de vorm van zacht gepreveld gebed,
Veel nuance, als het om de lading gaat die hangt en op verlossing wacht, gloeierig zacht, verborgen.

Suikers nog steeds angstaanjagend ontregelt, laatste waarden rond de dertig, moet ik nog verhalen
van een werkelijk angstaanjagende gebeurtenis afgelopen nacht. Had mijzelf 15 I.E. Novorapid geadministreerd
en werd vervolgens 3 uur later wakker in een soort van tetanie, waarbij elke spier zich leek te willen
strekken, om zich vervolgens te verrekken, althans zo voelde het. Geen enkele controle, alsof ik een
Marionet onder stroom moest verbeelden, stond ik als een hoepeltje in mijn waterbed. Vooral het
Gebrek aan controle, maakte me hartstikke gek.

Ben Metabool ontregeld, vrees ik. Voeg daarbij de skuff & Alcohol die te gul stroomt dezer dagen,
kijkglas te vol bij vlagen, misschien domweg te veel lol…

The Floyd strooit nog wat laserstralen door een onwaarschijnlijk Stereo Beeld en switched van paars naar rood.

En uw sjamaan? Houdt zich vast aan wat geluk hem bood het afgelopen tijdsgewricht, het vergezicht, de
Helderheid, die vrijheid schrijft in transparantie en regie te voeren nu en mettertijd bij elke kans geboden.

Hij klampt en hangt aan wat hem liefde heeft geboden in verleden tijd, als noden en pijn, soms een uitkomst
boden om te mogen schuilen bij elkaar voor even.

Heb genoten van het plantenleven, op het meest Zuidelijke puntje Aarde. Een scheutje Zon, paar drupjes water
en hup een wilde orchidee, omringt door bloeiende mossen en de kleinste bloemen in geel, ooit door Hoger Macht
bedacht om juist hier te komen wonen, voor even, heel even maar.

In de strafste wind die jaagt, vinden diverse soorten leven, de warmte benodigd, door schuilen bij elkaar.

Sjamaandigitaal 161206

Van Licht Bewust

Hou van nacht
Het deel waar
Moeder Aarde tolt
Door Zwart, gisteren
Verzonken, morgen nog
Niet begonnen, alleen
Met hier en nu en
Uur U nabij geslopen

Hang aan wat is, niet
Aan wat was heb
Nooit echt willen
Weten, wat er morgen
Volgen zal
Laat me wel verrassen
En sta louter stil
Bij verleden, als
Opgeslagen werkelijkheid

Gelukkig zijn bestaat
Bij de Gratie het
Besef dat het
Vaak anders gaat
Dan in Beter tijden
Noodlot niet altijd te
Mijden helaas

Tevreden zijn
Betekent dat
Je geluk hebt gehad
En hebt gekend
In dagen die nu de
Glans van zoet en
Herinneren dragen
En beseft, hoe
Schaars die soms zijn
Bij vlagen

Pijn, is er om te
Bewaren in Stilte
Alleen, slechts te
Delen als Smart
Verdriet omspoeld
Wat verbonden moet
In lijden hier
Gevoeld

Er is geen plaats voor
Bitterheid of Zuur
En wat stormend Guur
Nader trekt zal niet
Verkillen wat er brandt
In mij als een stille
Vlam die flakkert
Zich van Licht bewust

Sjamaandigitaal 151206

Leven Genieten

Wie niet van het leven geniet, is stapelgek in mijn ogen…en dat… meen ik ongelogen.

Dag begon rond elf uur, met douchen en ontharen en moed vergaren, te beginnen in de
werkstand. Werkte een bak lauwe koffie naar binnen, twijfelend over Metformine, iets
Dat ik later zou betreuren…

Maar begon toch zonder zeuren aan mijn ochtendloopje naar de werkplek, waar wij
piket palen dienden te slaan, ter verzekering van onze toekomst.
Wij spraken in koud 60 minuten als heren, die wilde verkeren in gezelschap van een
Dame, jonge adequate meid, vertegenwoordigster van de gemeentelijke overheid.

Kan u melden, dat wij in goed vertrouwen, basale afspraken hebben gemaakt, waarop
wij nader, klip en klaar onder eigen regie zullen varen.

Daarna de storm van meer dan veertig kontakten, echt enorm complex bij tijden, maar even
goed als klip omzeild, door geconcentreerd te zijn en op probleem gefocust, dat kon gerepareerd , te
laveren.

Rond zessen thuis, het eerste behoorlijke maal in vier dagen, bereid door mijn lieve vrouw.
En na genoten spijzen, verhalen over reizen, naar el Fin du Mundo, zonen sprakeloos.

Na journaal en koffie cadeaus en enthousiasme bij de dames, over hetgeen ik koos.voor hen.
Vervolgens de eerste serie foto’s, met veel Oh’s en Ah’s omgoten.

De endorfines die een mens verkrijgt door genieten en delen, geven voorwaar, de grootste High, echt waar,
Om over non-verbale delen van contact dat volgt hier maar te zwijgen. Oh ja, die niet genomen Metformine
Leidde tot een suiker van 27,9…iets te hoog en door mijn eufore geest niet begrepen, zonder te meten…

Nu alleen gelukkig wezend, in de wetenschap, dat niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is in de tijd
waardoor je gaat relatief, maar even. Dus Geniet!

Beter wordt het niet.

Sjamaan digitaal 151206

Terug gevonden niet verzonden

Vandaag gewandeld door een prachtig gebied, waar de lente net begonnen is.
Geurende struiken, snel stromende rivieren die water afvoeren van gesmolten
Sneeuw uit de bergen hier afkomstig. Zondag, ook hier, dus dat betekent gezinnen
die barbecuen, vaders die hun auto’s wassen en uiteraard alle winkels dicht. Het blijft
bijzonder hier te zijn. De bergen met sneeuw, de fel gekleurde huizen, plus het gegeven
dat dit echt de Zuidpunt van de aarde is.

Een snelle kop schaaldieren soep, taxi terug en opnieuw per taxi naar de haven, waar
een catamaran op ons wacht, om uit te varen.

Voort gaat de reis, gedurende meer dan vijf uur, over, ik mag wel zeggen zeer woelige baren.
Het kotsen om me heen, neemt onrustbarende vormen aan. Zelf gelukkig geen klachten.
Uitzichten adembenemend. We passeren eilanden vol vogels en zeehonden, pinguïns en zeeleeuwen.
De wind aan dek kracht 10-11. Je wordt bijna permanent omver geblazen, slechts whisky houdt
Je warm. Bijna 300 nieuwe foto’s, de een nog fraaier dan de ander, euforie over zoveel fraais
overheerst.

Daarna een uitgebreide borrel en een maaltijd, begeleid door verhalen over Gaz de France
Suez & Sita, drie bedrijven waar ik amper van gehoord had, maar waar kennelijk miljarden omgaan.
Verkoop van staatsbelangen, vuilnis dat te gelde wordt gemaakt en tal van zaken, waar ik eerlijk gezegd
Niets wist.

Morgen begint de lange reis terug. Dat wil zeggen, eerst om 10 uur uit je kamer vertrekken, om vervolgens
Een dag door te brengen met inkopen doen voor de dierbaren thuis. Dan om 21.00 uur de vlucht naar
Buenos Aires, om daar snel het bed te gebruiken, dat maar voor een uur of acht beschikbaar blijkt.
Nog een dag door te brengen in deze metropool van 1 miljoen, om vervolgens ’s avonds te beginnen aan
De vlucht terug naar huis. Na vannacht is de thuisreis derhalve begonnen…

Al met al een fantastische trip, als het om natuurschoon gaat. Zal hoogstwaarschijnlijk nog wel eens
terug komen in dit zonder meer speciaal te noemen gebied dat Patagonia heet.

Sjamaandigitaal 111206

Weer thuis de rest is ruis

Na een reis, die 65 uur geleden begon, in Ushuaia, ‘s ochtends rond een uur of tien…

Lekker wandelend, beschenen door een lentezon en pauze nemend met koffie en
bier, bij een klein stalletje, net geopend, het leven besprekend en kennis genomen, van
wat wij te bieden hebben als het om modellen gaat die de nabije toekomst behelzen, mijn
maatje en ik. Doorgelopen naar de stad, om spulletjes te kopen om weg te schenken en
een paar om dit gebied te gedenken, waaronder voor uw sjamaan een jas van beverleer, met
een set bijpassende laarzen. Ook voor mijn vrouwen, fraaie kado’s, waarmee ze hopelijk
blij zullen zijn. Biertjes bij tante Sara en daarna per taxi terug, voor de vlucht naar Buenos Aires,
welke naam beter kan worden gewijzigd in Mal Aria, gezien de conditie van de lucht al daar,
dat na een vlucht van vier en half uur uiteindelijk werd bereikt, ’s nachts om half twee weliswaar…
U begrijpt het al, een te korte nacht, waarbij eerst de minibar geplunderd, dorst onverminderd aanwezig
bleek. De ochtend die al te snel volgde, begon zonder ontbijt, maar met een wandeling van een enkele
uren door deze metropool, die 17.000.000 luitjes als hun domicilie verkiezen. Dit alles bij temperaturen van
ver boven de dertig graden. Eind van de middag viel de groep uiteen. Enkelen verreisden naar Foz do Iguazu
Brasil, een paar naar Valdez en wij snel erna naar Madrid en via daar naar huis.
Maar dat was buiten de waard gerekend van een forse vertraging van meer dan vier uur, die maakte,
dat ook de vlucht in Madrid vervangen diende te worden. Daar zit je dan te wachten…
Al met al duurde het ruim 6 uur voor wij het luchtruim konden kiezen voor een vlucht van bijna 13 uur.
Ging nog bijna dood door een onwaarschijnlijke hypo, de tweede in een week op 6 op 11 kilometer hoog.
Goddank, hield Wim me bij de les en goot me vol met suiker, maar het was dit keer echt kantje boord.

De rest is ruis… Tienduizend kilometer…wachten tussen door… Te weinig vocht en ongelooflijk smerig eten.
Reizen is werken hoor! Goddank, na 62 uur doemde Schiphol op, waar mijn schat al op me wachtte en me
Snel en efficiënt naar daar bracht, waar ik hoor, in krap anderhalf uur.

Eindelijk weer thuis.

Je verplaatsen over grenzen. Nieuwe mensen leren kennen en waarderen, zoveel te leren van waarvan je eerder
niets verstond, dat is reizen. Maar het kan alleen maar met een plek die dient als ondergrond, waarvan je mag vertrekken
en die aan je zuigt, waarnaar je terug wil keren

Thuis

Sjamaandigitaal 141206

Waiting in Madrid

Reizen, reizen...

Eerst 4 uur vliegen van Ushuaia naar Buenos Aires. Daar gearriveerd om 01.30 uur.
Amper geslapen.

Dag zoek gebracht onder andere in Galeria Pacifico Shopping Mall, waar Maxima graag komt..., wij weten nu waarom.

Daarna de Buzz van reizen, uiteraard was de vlucht vanuit BA vertraagd, waardoor ik nu hier in Madrid de aansluiting mis, dus te laat in Amsterdam, om nog een trein te kunnen nemen.

Thuis lonkt.

Sjamaandigitaal 131206

Pinguins gevonden

Kan weer in mijn laptopje en vond de bijdrage van 2 dagen geleden terug. Bij deze:
Punta Arena

Na een reisdag van enkele uren, aangekomen in Punta Arena, meest zuidelijke punt van Chili.
De stad telt ongeveer 100.000 mensen, veel voor dit gebied, waar je gemiddeld per Km2
Maar een persoon aan treft.
Zoals veel Chileense steden, ademt ook deze de sfeer van tijd die nog moet worden ingehaald,
Komend uit een minder gelukkig verleden, in hun geval gedomineerd door regime van Pinochet.

Highlight of the day, was een woeste vaart over een onrustige zee, naar Magdalena Island, waar
150.000 Maghelaanse Pinguins wonen, voor een tijd die ze hier zomer noemen, maar die in
Temperatuur, toch echt meer aan onze winter doet denken.

Had nooit gedacht ooit tussen die wonderlijke dieren te zullen lopen in al hun wankelende haast
Onhandig geëtaleerde pracht van verenpak, of is het vacht? Realiseer me maar al te goed dat niet
Zo heel veel mensen dit doen en weet me opnieuw gelukkig, dat ik wel mag…
Daarna als extra, door de goede sfeer aan boord, veroorzaakt door schenken van een aanzienlijke
Dosis sterke drank, ook nog getrakteerd op een kleiner eiland, Martha, waar een groot aantal
Zeeleeuwen zojuist jongen hadden gebaard. Echt bijzonder! Je reist als het ware in een soort
Van National Geografic decor, gewoonweg fantastisch…

Vermoeid ben ik wel. Inmiddels al weer 2 uur ’s nachts op vrijdag ochtend en dat betekent, over
Vier uur weer op voor het laatste stuk, dat 12 uren reizen vraagt, naar de meest Zuidelijk gelegen stad
Op deze bol Uashaia. Soms voelt mijn kop gewoon te vol, te veel gevuld met overigens geweldige
Impressies van dit geweldige gebied.

Hoop dat ik morgen onderweg wat slaap

Sjamaandigitaal 081206

Terra del Fuego

Ten gevolge van een overijverige dame, een stad of 2 geleden, heeft mijn laptop het begeven, als het om onthouden gaat van essentieele gegevens, benodigd om hem te kunnen gebruiken, dat wil zeggen, op schoot met u te praten... Grrr. Voel me,in dat soort omstandigheden, zeker vergeleken met mijn oudste zoon, een ontzettende ui, omdat ik niet weet hoe dan verder...Had u in een entry bedoeld van drie dagen geleden, willen verhalen over bezoeken aan Pinguins en zeeleeuwen, op het Island Magdalena, ongeveer 2 uur varen, over een zeer onrustige zee. Maar inmiddels ben ik na een reis van meer dan 12 uur per bus, aangekomen in Ushuaia, het meest zuidelijke punt op deze aarde in een gebied dat Terra del Fuego heet.

Het is hier sprookjesachtig.

Stel u voor een rand van hoog piekend gebergte, met sneeuw getooid, als omkransing van een dal, waar tegen de lagere flanken aan, fel gekleurde huizen staan, zomaar weg gestrooid.

Natuur in Patagonia, is ongetwijfeld een van de mooiste op deze bol.

Vandaag een hele dag gewandeld in een bizarre omgeving, waar bevers dammen bouwen en kleurrijke vogels hun oerkreten schreeuwen. Condors strak zwart afgestoken, tegen een vreemd blauwe lucht. Maar met name de plantjes en grotere vegetatie, horen tot de categorie buitengewoon.

De Lente zet hier door, hetgeen betekent dat het overdag, zo tegen de twaalf graden is, maar met een soort van Crispheid, die wij haast vergeten zijn, als het schone lucht betreft.

Nog een paar dagen, vooraleer, we weer verreizen naar Buenos Aires, een naam die eigenlijk daar, niet echt verdiend is, gezien de enorme luchtvervuiling en beter had gepast bij hier.

Al met al een meer dan prachtig gebied, waar uw sjamaan enorm geniet, van wat hem wordt gegeven, in de tijd die rest.

Sjamaandigitaal 091206

Vlei me neer

Ben verbaasd over
Licht dat
Zolang hangen wil
Het eerste serieuze
Gesprek met mijn
Beste vriend
En maat sinds
Vele jaren dat
De prijs verdiend
Dat het weer ergens
Over gaat

Kennelijk is het soms
Noodzakelijk
Om te verreizen
Naar een oord
Zoals in dit geval
Praktisch het
Meest zuidelijke
Punt op deze aarde
Om zaken reeds
Gevalideerd
Opnieuw van waarde
Te voorzien
Met name in de tijd
Die rest

Heb met hem een
Vis gegeten die
Op haast Goddelijke
Wijze was gegarneerd
Met Krab en inktvis en
Garnalen en met
Witte wijn
Geloof een Sauvignon
Was toe bereid
Konden eindelijk
Weer eens even
Praten

Nu zit ik hier weer
Op mijn kamer
Te tikken aan dit Blog
Schenk een laatste rum
En weet dat er in de
Komende dagen
Genoeg
Te halen valt
En als het nodig
Is nog meer
Ga slapen
Vlei me neer

Sjamaandigitaal 071206

Prachtig Leven

Jan Donkers, schreef ooit een boek met de titel: Reizen maakt Rijk. Hij heeft volkomen gelijk, al had er misschien een
Hoofdstuk in gemoeten, dat sprak over de vermoeidheid, waarmee het proces gepaard gaat, want reizen is ook hard werken.

Vandaag begon om 06.30 uur met een wake up call, waarna een uiterst bescheiden ontbijtje volgde. Vervolgens reisden we
Drie en half uur per autobus, naar een van de mooiste plekken op aarde en dat meen ik echt, het Parque Nacional Torres del Paine.
De weg erheen, is niet echt een straf te noemen. We zagen een grote groep Condors, die hoog in de lucht speuren naar kadavers en
Met een spanwijdte van 3 meter, bepaald indrukwekkende vliegers, daarnaast, vele op lama’s gelijkende dieren die snelheden halen in draf,
Van zo’n 70 Km/u, Guanaco geheten. We zagen vossen hun prooi besluipen en honderden hazen, daarnaast de meest bizarre bomen en struiken
Aangepast aan het werkelijk barre klimaat. Hoog Zomer bijna, maar buiten een graad of 7 met een straffe wind die blaast, minstens
Kracht 9, maar denk eigenlijk meer. Zelfs paarden worden hier omver geblazen, naar het schijnt. Soms in de verte een eenzame Gaucho,
die zijn kudde bewaakte en duizenden, duizenden schapen. De reis leidt uiteindelijk naar een deel van de aarde, zo ruig, dat ik niet
had gedacht, dat er leven zou kunnen bestaan. Maar God, leven heerst er, in alle soorten en maten, vooral in de vorm van een Fauna,
zo bijzonder, dat ik geroerd was bij aanschouwen van dit natuurlijke wonder. Zo is er een kleine wilde orchidee, die Zapatito de la Virgen heet,
op leeuwenbek gelijkend, die een schoonheid in zich heeft, als bloem zelden gehaald. Maar eigenlijk zijn alle planten die je ziet “speciaal”.
Zag in 1 dag meer dan honderd soorten planten, die ik nooit eerder zag, maar die in schoonheid en ruigheid, bekoorden.

Als je dan aankomt rijden over die barbaarse vlakten, zie je na ronden van een hoek, een rij majestueuze besneeuwde toppen, die je adem
Doen stokken, brok in je keel…

Dat mag je zien, dat wordt je gegund, misschien maar 1 keer in je leven, wat een punt…

Heb met gretigheid gesmuld, van deze plek, die stormenderwijs is binnen gedrongen in tenminste de top 5 van zaken die me tot heel diep van
Binnen raken, de vinger van God, die wijst, dat er een reden is daar te geraken, op reis, naar het zuidelijkste punt hier op aarde.

Reizen maakt rijk, maar vermoeid ben ik zeer. Het heeft te maken met dit verrassende deel van de wereld, waarvan ik niets wist ter zake, maar
naar waarheen ik zeker ooit terug zal keren, als tijd van leven gegeven is.

Uw sjamaan, neemt een borrel, om af te toppen, wat nog juicht diep daarbinnen, verrukking van zinnen, die gerust gesteld moeten voor even.

Wat een prachtig leven!

Sjamaandigitaal 061206

Full Moon Rising

Volle maan is iets
Waarbij ik onheil
Nader voel...
Lijk wel een
Een wijf bij tijden

Maar even goed

Vooral als ze
Zoals hier
Eigenwijs gedraaid
als het ware uitdrukt
Dat je bent genaait
No matter what

Voel ik de huiver nader

Sjamaandigitaal 051206

El Moreno

Het blijft een gunst mogen reizen naar delen van deze Globe voor jou nog onbekend.
Heb een half leven gefantaseerd, over hoe het hier zou zijn, dicht bij het meest zuidelijk punt op aarde, waarheen een mens zich kan begeven, om er vervolgens (bijna) echt te staan.
Ik kan u melden: het valt niet tegen!

Laat me eerst de huidige condities tekenen, van waaruit ik u bericht. Zit hier op mijn bed, met als uitzicht door mijn raam een prachtig panorama van een Goddelijk blauw meer, omkranst met hoge en besneeuwde bergen, uitlopers van de Andes. De rest van de groep, is vanmorgen om kwart over zes opgestaan, om te vertrekken per boot, naar een 5 tal gletsjers, maar uw sjamaan, verkoos de dag alleen door te brengen en wat broodnodige rust te nemen, want reizen zoals deze, vragen soms te veel. Heb dus gepoogd om uit te slapen, hetgeen nog steeds maar matig lukt, door de conditie van mijn ribbenkast, waarbij fractuurpijn overheerst, nog steeds helaas. Maar goed, gezien het feit dat zeuren daarover niet echt bijdraagt tot sneller genezen, daarover maar niet teveel geklaagd. Zit hier nu dus nog als enige gast overgebleven in een roze geschilderd, als alpenchalet vorm gegeven, Argentijns hotel en moet u zeggen, voel me wel.

De reden daartoe is gelegen in de kwaliteit van de trip die we gisteren maakten naar een nationaal park Moreno Glacier, geheten. De reis er heen, voerde over een soort van pampa, met struiken begroeit, die de taaiheid uitstralen, waarmee het leven hier gemoeid, moet gaan in meer winterse omstandigheden. De wind blaast hier altijd van west naar oost, afkomstig van de Pacific, met een snelheid van 100-120 km per uur, maar zoals nu in meer zomerse omstandigheden, voelt het meer als een föhn, dan guur. Tussen die struiken, groeien de meest kleurige bloemen en mossen. Wilde orchideeën, felrode bessen, kleine felgele madelieven en een soort van lange banen rode hei. Daarboven vliegen tientallen condors, met een spanwijdte van 3 meter, de grootste vogels, die ik ooit zag. Op de grond, rennen hazen en grazen honderden schapen.

De wind, komend vanuit de Pacific, voert vochtige lucht aan, die al miljoenen jaren, elk jaar weer, een meter of 10 sneeuw dropt op de toppen van de bergen, onderdeel van de Andes-keten en daarna droog geworden regeert over de kale vlakte hier, nog maar een centimeter of dertig overlatend, voor plant en dier, die hier moeten zien te overleven. Met recht een bar klimaat. Maar de schoonheid ervan is onwerkelijk!

Het lijkt op een combinatie van Alaska, de Canadian Rockies, Wyoming & Montanna, cowboyland.

Na een rit van enkele uren, verandert het landschap totaal. Geen struiken meer en gras, maar bossen in bloei, in fantastische kleuren. Er is een soort boom, die geheel gevuld is, met de prachtigste bloemen, die ik ooit zag, in fel rood en daar zijn er duizenden van.
Maar de ware attractie, is natuurlijk een van de mooiste gletsjers, ik denk misschien wel de mooiste op aarde, El Moreno. Twee honderd vijfenzeventig vierkante kilometer ijsmassa in beweging met een snelheid van 2 meter per dag, zo’ n 60 meter hoog, die zich zwoegend en krakend, soms met enorme knallen van scheuren die zich vormen, verplaatst richting meer.
Dat meer is ongeveer 4 graden Celsius en bevriest nooit, door de enorme diepte en massa. Het water is melkachtig blauw, door sedimenten die meegevoerd door het ijs, als kristallen zweven. Adembenemend!

De gletsjer zelf, bestaat uit blauw paarse kleuren, omrandt met wit van samengeperste, eeuwenoude sneeuw en staat 5 kilometer breed als een rij kolossale kathedralen, te stralen in een zonovergoten hemels blauw van lucht er om heen.

U mag rustig weten, dat ik daar in stilte heb gebeden, tot een Wezen tot voor kort God geheten, voor wat hij daar heeft gemaakt.

Sprak eerder, over de Gunst die je wordt verleend, als je reizen mag en kijken naar schoonheid, die overweldigend is en voelde me intens dankbaar bij aanschouwen van dit wonder hier geschapen, daadwerkelijk een hoogtepunt in mijn leven.

Heb hier ook gesproken met een jonge man uit Buenos Aires afkomstig, zoals alle lieden die hier werken. De plaatselijk bewoners, zijn hier verdreven en vervangen door projectontwikkelaars, waaronder een zootje Chinezen. Die laatste, hebben hier twee honderd meter vandaan, een boutiquehotel geopend met kamers van $450,- per nacht. Een gemiddelde Argentijn, moet leven van $50,- per maand! Degenen, daaronder, zijn Cartoneras, mensen die vuilniszakken, openen, om papier en karton te scoren, dat voor weinig wordt verkocht, gevangen in een armoedeval.

Nog even wat cijfers en gegevens: Er zijn ongeveer 40 miljoen Argentijnen, waarvan er 17 miljoen in Buenos Aires wonen. Voornaamste exportproduct is Soja, bestemd voor de Chinese varkens, ze zijn de grootste sojaproducent in de wereld en als 2e wol, dat, hoe kan het anders in deze tijden, ook geheel naar China gaat, daarna pas komt vlees, dat ze hier in obscene hoeveelheden eten. Een kleine biefstuk hier, is 600 gram, bij “El Grande”mikken ze 2 kilo op je bord… Argentinië, is overigens het 6e grootste land op deze aarde.

Zoals gemeld, heb ik vandaag een rustdag genomen, die onder andere zal bestaan, uit het vinden van een WiFi-omgeving, gelegen in een hip café, waar ze koffie serveren van grote klasse, met een glimlach gebracht. Daarnaast heb ik bedacht, dat ik de 75 dollar niet uitgegeven aan de excursie van vandaag, ga investeren in een goed boek over dit gebied.
U merkt, dat uw sjamaan geniet, van wat hem wordt geschonken! Mist ie ook nog wat?
Jazeker, kan ik u melden. Mijn vrouwen en zonen, die ik overigens gisteren, onverwacht sprak, toen er een draadloze verbinding bleek te hangen, waardoor ik kon Skypen, nog zo’n wonder. Het is niet te geloven, dat je kristalhelder, vanaf de andere kant van de aarde, voor nog geen 28 cent, bijna een uur in gesprek bent, met de mensen waarvan je houdt, daarginder thuis. Ma Bell kan het wel shaken, met breedband klaar om het hele zootje over te nemen.

Een ding is een nadeel hier. Door het gat in de ozonlaag, verbrandt je als een tierelier, ondanks factor 30. Daar staat tegenover, dat die gele ploert, tot een uur of 11 ’s avonds, haar licht doet stralen.

Merk dat mijn diclofenac haar duivelse werk doet en kan weer hoesten. Leven is goed!




Sjamaandigitaal 041206

Buenos Aires

Dit stukje kon ik niet eerder uploaden, maar gaat over de eerste dagen in Buenos Aires.

Uw sjamaan is aanbeland in een nieuw en schizofreen land, tenminste, als het de hoofdstad betreft. Maar laten we beginnen bij de start van deze trip die in dit geval letterlijk van A. naar B. 24 uur in beslag zou nemen, zoals meestal tegenwoordig als je reis de 10.000 kilometer vliegen overschrijd. Vloog van Amsterdam naar Madrid, dat een prachtige luchthaven blijkt te bezitten, geheel anders als in mijn herinnering, aan de laatste keer, toen ik hier was, om over te stappen naar Carácas. Het personeel bij Iberia, is een tikje over de datum en loopt niet zo hard voor de clientèle. Er kon amper wat te drinken af tijdens de vlucht van bijna 12 uur en dan heb ik het niet over alcohol, maar over bijvoorbeeld water. Wakend over mijn eventuele kater, gedoogde ze 2 biertjes van 20 cl en 1 cognac, meer was, zo hoog in de wolken niet toegestaan, zo werd me verzekerd. Dacht terug aan het groot aantal keren, dat ik minstens een halve liter sterke drank, naast wijn en bier geboden, verwerkte in mijn systeem. God wat ben ik vaak gammel de vaderlandse grens gepasseerd, met een gigantische kater. Maar niets van dat al dit maal, koop zelfs geen drank of sigaretten meer in de taxfree tegenwoordig.

Rond half acht de andere morgen, bereikten we Buenos Aires, waar we werden opgewacht door degene die ons de komende tijd gaat begeleiden, een zekere Alain, uiteraard een Belg.
Het gezelschap bestaat uit 18 middelbare mensen, de meeste hoger opgeleid en niet zelden al klaar met hun arbeidzaam leven. We zullen in de komende tijd wel merken, wat voor vlees
Er in de kuip zit.

De eerste indruk van Buenos Aires, was niet zo’n beste. Het leek nog het meest op de Baltische staten, die ik recent nog bezocht, deze zomer, dat wil zeggen: Jugendstil gepaard aan Oostblokarchitectuur. Gelukkig zou later blijken, dat de stad heel wat meer statuur straalt, dan daar geopenbaard. Bijna 40 miljoen mensen in het zesde land ter wereld als het om de grootte gaat, waarvan bijna 15 miljoen in deze stad…

De bevolking is nagenoeg blank, met een licht mediterrane uitstraling, nazaten van Spanjaarden Engelsen en Italianen en een zootje Duitsers. Haast geen negroïde mensen en geen enkele Islamiet. Ook de Aziaten, laten zich niet op opvallende wijze zien, hetgeen vreemd genoemd mag worden, want laten we eerlijk zijn met name de Chinezen, zijn normaal gesproken steeds van de partij.

Ik sprak van een schizofrene stad. Dat heeft alles te maken met de enorme verschillen tussen arm en rijk. Zo is er een kolossale nieuwe wijk, die zo op Cannary Warf in Londen lijkt, dat de gelijkenis opzienbarend is, Dure penthouses en appartementen, die niet verkopen onder een half miljoen euro, per strekkende kilometer, aanwezig, in abundance, zoals de engel sprekenden het zeggen. De onderverdieping, steevast een restaurant, uit de hoogste klasse, waar men zich laat vergasten, op spijzen ingevlogen uit de gehele wereld. Van Pasta tot sushi en natuurlijk heel veel vlees, als de keuken op Argentijnse leest geschoeid is. Ik zag er zelfs een Hooters-restaurant, waar dames met toeters van F en daarboven, de geilende gasten hun vlees vertonen.

Een elite van pak hem beet een miljoen, bezit 95% van de poen. En natuurlijk 99% van de onroerende zaken. Tel daarbij op de 5 miljoen auto’s in deze stad en je hebt een plaatje.






Na een tour door de stad, neergestreken bij la Boca, de wijk, waar het stadion staat van Boca Junior, club van Maradona, getooid in blauw wit, omdat men had besloten de kleuren te nemen, van het eerste het beste schip, dat de haven aan deed, in dit geval, inderdaad, een Zweed. De hele wijk is in felle kleuren uitgedost. Dat kwam, vertelde men mij, omdat de bewoners aan de schepen die de haven bezochten de restanten verf af troggelden, wat leidde
Tot een orgie aan kleurrestanten, maar wel een fleurig beeld.

Dit is het gebied van de Tango, oorspronkelijk een dans tussen mannen, waarbij winnaar, als eerste een dame van dubieus allooi mocht bestijgen, om aldus het genot te verkrijgen dat bij ijdelheid van winnen hoort. Totdat de dames, van lichte zeden, zich mengden in de strijd en hun plaats op eisten. Ik zag de schoonheid van de dans en begreep onmiddellijk, dat hier sprake was van voorspel in verleiden.

Later die avond aten we in en enorm restaurant, waar de kleinste biefstuk die je besteld toch altijd nog zo’n 600 gram is. El Grande, voor de echte vleeseters onder u, komt niet onder de 2000 gram op tafel en dan gaat het voor de duidelijkheid op Prime Beef. IK heb een onsje gegeten en de rest maar aan mijn maat gegeven, maar zelfs die vond een kilo wel veel, hoewel hij het wel heeft opgegeten.

De avonden hier, zijn het leukst. Temperatuur nog rond de 25 graden en het laat zich raden, hoe alle dames gekleed gaan tijdens flaneren, heren verbijsterd achter zich latend, maar altijd een glimlach als troost.

Vannacht als een blok geslapen. Om vandaag al weer vroeg paraat te staan, voor een fietstocht van een uur of vier, door de gebieden die de moeite nader waard zijn, onder leiding van een Schotse jonge man. Wel, kan u melden, dat avontuur nog bestaat, als men zich per city-bike begeeft in de heksenketel die het verkeer hier is. Het is dat ze zo verbaasd zijn een groep malloten, in hun ogen, te zien, die bezig is zijn leven te wagen, dat ze je niet gelijk overrijden, maar bloedstollend eng is het wel.En heet!

Zojuist terug gekeerd naar het oud koloniale hotel waar we verblijven en vermoeid van de 20 kilometer die we peddelden, door de indrukwekkende straten van deze wereldstad. In de supermarkt een liter bier gekocht voor 75 eurocent en mezelf tijdens dit getik verwend met een paar ijskoude glazen Argentijns gerstenat. Zo meteen weer terug naar de stad, om wat te flaneren en vanavond naar een show waar men alles verteld, over Tango, Lust en begeren.

Het meest opvallende heb ik nog niet verteld. Dat betreft het tempo, waarin de Argentijnen, zich bewegen. Zo ultra relaxed, echt niemand met haast, geen zweem van het geïrriteerde in de pas van de Amerikaan uit het Noorden. Hier zit men nog 4 uur aan tafel en eet en praat en drinkt met vrienden, die de moeite waard zijn de tijd er voor te nemen en natuurlijk om te kauwen, op die kilo vlees. Begin al een beetje van ze te houden.

Sjamaandigitaal 011206

Patagonie

Het uitzicht dat zich hier vertoond,is zondermeer spectaculair te noemen. Bergen met sneeuw een fantastisch meer waarin de zon zich weerspiegelt en de luchten daarboven adem benemend...

Welkom in Patagonie

Heb wat moeite gehad, U te informeren, over hoe het mij gaat, maar zal het desondanks proberen in de komende dagen.
Bevind me thans op een van de meest Zuidelijk gelegen delen der aarde. En naar het schijnt, gaat de zon, die hier om 12 uur in het Noorden staat, voorlopig niet onder.

In de komende dagen, hoop ik wat zaken reeds geschreven over mijn verblijf alhier per wifi op te kunnen loaden. De verbinding alhier, in hote Kelta, is wat gammelig vrees ik. Maar de kokkette dame in een wifi-cafe, verzocht me dringend terug te komen, voor een ding of twee, waarin ze interresse toonde...

Komaan alez, zoals de Belgen in de groep, dat plegen te zeggen, er valt nog wel iets uit te leggen voor de lezer of twee, die graag weten, wat uw sjamaan beheerst.

Vooralsnog vooral missen van mijn vrouwen en zonen...

Beloof u bij elke gelegenheid geboden, te zullen melden, hoe of het mij gaat.

Tot dan, geniet ik van het uitzicht hier:

Besneeuwde toppen, ijs niet te stoppen, als het om een Gletsjer gaat en het doorlopend zoeken naar ballans van uw

Sjamaandigitaal 021206