Morgen Voorbij

Morgen al weer 1 november en de dag daarna Allerzielen. Kerkhoven en crematoria, hebben grote aantrekkingskracht in dit soort tijden. Ach, de dood is niet te vermijden, je hoopt alleen dat het niemand treffen zal die al te na is, dan wel jij zelf…

Condoleerde vandaag een goede vriendin met verlies van haar moeder. De dood, die haar trof, lag in vrede getekend op haar gezicht. Negentig, betekend, gezegend denk ik.

Kan er morgen niet zijn als ze afscheid van haar nemen, hetgeen me verdriet, had haar graag wat steun gegeven, in dit soort donkere dagen, dat een mens een beetje steun verdient.

In Amerika, viert men vandaag Halloween, waarna de kerstversiering weer mag hangen en men elkaar een periode van een week of tien, gevangen houdt in wat The Holiday Season heet. Yo Ho, Yo Ho…

In Nederland heet de pendant uiteraard Sinterklaas, die kinderen verwend met pepernoot en speculaas, tegenwoordig vanaf half augustus te koop.

Ben blij dat ik er straks een tijdje niet ben.

De lichte uitvalsfenomenen, waarover ik berichtte eerder, zijn nog onverminderd daar, zij het zeer discreet. Heb dus besloten om toch maar een snufje Ascal te nemen in de hoop dat een rolstoel nog even op zich laat wachten, al strekt het beslist tot rust, dat het taalcentrum, voor zover ik me herinner in de andere hemisfeer gelegen is, bij mensen die rechtshandig zijn.

Verlamd, OK, dat is wel klootte maar niet meer kunnen spreken, lezen, taal niet meer beheersen, zou voor mij een reden zijn, de zaak te termineren, te veel pijn, door niet communiceren, ach, de toekomst zal het leren, wellicht wordt een en ander ook wel geïnduceerd door levenstijl, waarvan sommigen claimen, dat ze nog al slopend is, in mijn geval.

Terwijl een Storm nadert, waan ik me veilig in de tijd die wordt gegeven voor waaien tot verwoesten leidt.

Weet u lezer, ken ook de stilte Na de storm, vlak voor een persoon, die stond om te trotseren wat er beukte, overleed en weet, hoe absurd gewoon het is te sterven. Niks leed, en geen erve meer van zaken die zo even nog problemen waren en nu, niks meer… vrij van zorgen, morgen voorbij.

Daarom begrijp ik ook niet echt, waarom iemand bang zou moeten zijn voor wat er komt en zeker is, de dood.

Als je nou gewoonweg zorgt dat elke dag die je gegeven is, met alles wat er aan onzekerheid in streven is, naar dat punt nader leidt, dan is er geen sprake van strijd, maar van leven, in al haar obsceniteit.

Sjamaandigitaal 311006

Onrust die Groeit

Vier tripels
Drie kanonnen
En een tarwebok
Daarna nog 1
Glas te goedkope
Whiskey van de
Soort die je
Eigenlijk moet
Mengen & alleen
Vijanden moet
Schenken die
Zo nodig roes
Willen omarmen

Uiteraard voldoende
Heilige rook
Bestemd voor
Visioenen
Om mogelijk
Verzoening te bereiken
In wat door frictie
Was verdwaasd
Wellicht verwaarloosd
In kijken naar
Wat geboden
Werd in kalmte
Daar uitgestald

En uiteraard iets
Om gemoed de weg te
Wijzen in de vorm van
Echt eentje maar
Die uitgeschonken
In hetzelfde glas
Echt wel voor
Dubbel telt
Maar onrust
Die daar diep
Van binnen relt
Even tot zwijgen
Brengt

Het kotsen van
Vanochtend al
Weer voor het gemak
Vergeten
Zwelt dorst
Tot drinken niet
Meer gaat

Spoel de glazen
In de hoop
Niks te breken
En laat de zaken
Die resteren
Ongemoeit

Drie uur 's nachts
Slechts onrust
Die groeit
En paniek
Hier uitgesteld
Voor als er
Twijfels komen
Die er echt
Toe doen

Klaar om te
Vluchten
Donkere luchten
In Zwerk
Uitgespeld
En een halfvolle
Maan

Sjamaandigitaal 311006

Naderen van Randen

Ben me maar al te goed bewust, van de relatieve rust die er heerst in mijn leven. Bijna iedereen nog daar en practisch alles doet het goed.

Toch denk ik wel eens even aan wat nog komt en zal bepalen, wat er al dan niet te halen valt in de tijd die rest. Zo bespeurde ik vanavond bij tijd en wijle een lichte uitval aan mijn linker zijde die in onderlip begon en zich vervolgens door mijn gehele linker lichaamshelft verspreidde. Geen hoofdpijn, die volgde, dus geen migraine, maar wel een gevoel, waarbij ik dacht, ik moet op mijn hoede wezen. Maar ja, dan nog…

Het zal de lichte ongesteldheid, wel zijn, die nog in me hangt, veroorzaakt door het schuiven van tijd en uiteraard te veel alcohol. Wat dat laatste betreft, brengt het gif, dat ontspant, toch eigenlijk meer nadelen voort, dan belofte van roes, doet vergoeden. Heb dus langzaam maar zeker, weer steeds het gevoel, dat niet drinken echt beter zou zijn. Het gekke is, dat van de afgelopen 22 maanden, ik er slechts 6 gedronken heb, waarin ik me nuchter, voor de duidelijkheid, beter voelde dan ooit, weliswaar niet ontremt, maar gewoonweg herboren als het helderheid betreft, dus wel degelijk goed gestemd! En eigenlijk, verkies ik dat als nooit tevoren.

Het enige dat miste in die periode van droogte, was de taal die niet wou vloeien, zoals ze dat doet, als alcohol, haar rol mag spelen, bij vertellen van verhaal.

Niemand weet… Wat Leven is… Alleen dat het gegeven is…

Voor hoelang en onder welke conditie, is geen draaiboek op te vragen en regie, wil zelden spreken over wat er volgen moet in verder spelen.

Ben me echt bewust, dat niet ongerust, een tijd gegeven is. Dat verdriet en pijn en eenzaam zijn een fase zijn die volgen, om maar te zwijgen van gemis.

Bevind me als het ware op een plateau, waar verder stijgen, niet meer kan en van vallen pas sprake is, bij naderen van randen. Je kijkt en weet jezelf alleen, bij staren in de verte en vermijd opkomende misselijkheid, bij de gedachten aan peilloze diepten die zuigen op haast obscene wijze.

Heb de neiging om op 1 knie te zakken en met gesloten ogen te willen bidden tot mijn vader.Weet dat hij er niet meer is, maar voel hem in gedachten nader nu dan ooit.

Weet nog dat hij 50 werd en ik hem meldde dat ik ging verreizen naar oorden die, zacht uitgedrukt, nu niet bepaald gemiddeld waren. Hij heeft zich tot het laatst verzet. Maar toen ik daar was, wel elke week en nauwgezet beschreven, wat er leefde op de plek die ik verlaten had in wonderschone brieven, die god dank zijn gered.

Nu ben ik zelf, zoals een groepje vrolijk huppelende kinderen mij benoemde een leuk klein oud mannetje, ze wezen echt op mij… en huppelden voorbij, voorwaarts, verder weg en blij.

Uw Sjamaan, realiseert zich maar al te goed zijn Kwetsbaar Zijn, als Lot regeert en dat er Duivels zijn, die kunnen Kwellen en ongegeneerd, Kilte op kunnen rellen, tot slechts huiver resteert. Hoop Pijn en alles wat daarbij in klanken uitgestoten lijkt op kreet die hulp vraagt, gelieve u serieus te nemen, als hij het echt niet meer verdraagt. Er Hangt een Halve Maan, benieuwd wat dat betekent…

Sjamaandigitaal 311006 (De verjaardag van mijn Beste Vriend)

Toegevoegde Waarde

Na drie uur
' s Nachts
Is een kwestie van
Wil je nog
Even?

Nog iets te
Geven voor
Bent uitgeteld
En twijfel
Je bij de kladden
Pakt

En nou
Gewoonweg
Eerlijk antwoord
Geven
Op de vraag
Gesteld
Noodzakelijk wordt

Is er nog iets
Over dat
De moeite
Is om te beschrijven
En wellicht op
Die wijze zin
Te geven
Aan verloren
Tijd die als
Bezeten
Opgegeven als
Dat wat betekent
Drijft hier in
Vertellen nee
Feitelijk spellen
Van gegeven
Werkelijkheid
+ God dank
Een portie
Onzekerheid die
Als het ware
Als vanzelfsprekend
Toegevoegde
Waarde biedt

Nu nog de
Twijfel &
Verdriet
Een plaats te
Geven

Sjamaandigitaal 301006

Finesse komt pas later

Er wonen beestjes in mijn huis, die klein en glimmend zonder ogen, zodra er licht verschijnt, haast kwinkelerend schichten, naar duistere delen, die zelfs ik niet ken.

Nee lezer, maak u niet ongerust.

Delier is nog niet begonnen. Maar toch wat drijft een dergelijk schepsel hier te willen wezen? Niet dat ze kwetsen, of angst aan jagen, ze maken niks kapot, maar toch. Teveel vragen en niemand waarschijnlijk die een antwoord heeft dat nivo overtreft, van zal wel vochtig wezen. Het gekke is, ze mogen blijven, als het aan mij ligt, maar mijn trouwe werkster is allang gezwicht en probeert ze alsmaar op te zuigen, terwijl ik haar neuriënd hoor zingen, weg met al die kleine dingen die daar kruipen. Echt een bizar gezicht.

Inmiddels is de week begonnen en ik mag wel stellen dat er een hele portie zaken willig ligt te wachten, op moment dat ik ze af zal maken, om te beginnen, op een onzalig uur, hoe kan iemand dat verzinnen, een vragenvuur, in een radioprogramma, over dat vermaledijde uur, dat nog tenminste tot aankomend weekend zal rellen.

Jawel, om half acht in de morgen, dien ik er voor te zorgen dat de mensen die beschikken over iets dat ik mis, te weten een soort van fris, hallo morgengevoel, aan mij als deskundige niet merken, dat ik zelf meer een nacht en neveltype ben. Liefst nog ad rem, om de verslaggever die me belt, als het ware te bedienen en te zorgen, dat hij als radio telt.

Daarna en dan heb ik het echt over tijden die zich na twaalven bevinden, moet ik in conclaaf, met mijn oudste zoon, over websites en ondernemingen die hij wil beginnen van de medische soort. Om vervolgens allerlei zaken waarin inmiddels in dit huishouden tekorten zijn opgetreden aan te vullen in de vorm van shoppen. Daarna de spullen droppen en koken.

De rest van de week uitgespeld:

Acht delen spreekuur, bijna 250 mensen, die op mij zijn gesteld en me willen bezoeken, daarnaast de verzoeken, om geld en andere zaken te regelen, terwijl de Zorgwet knelt.

Een cursus om te beheersen, hoe de ICT, mij en met mij vele dokters kan ondersteunen in het verlenen van diensten in een nieuw kader. De finesse komt pas later.

Daarnaast het wel en wee, van mijn assistenten en een ondersteunster of twee, in de vorm van noodzakelijk gebleken gesprek, dat over redenen gaat, die ons drijven. Vroeg of laat.

In Paradiso een concert, waarvoor ik al een jaar geleden kaartjes kocht, die nu opeens zoek, van grote waarde blijken.

En als toetje, voor vertrek naar Borneo, de griepvaccinatie van bijna 1200 mensen, opgesteld in keurige rijen.

U hoort mij niet zeuren, over gebrek aan momenten dat je gevoel krijgt dienstbaar te mogen zijn. Maar het zit hem in de kleine elementen en venijn, niet zelden verstopt in de staart.


Sjamaandigitaal 301006

Bladeren

De dag bleef
Maar duren...
Om twee uur
Begon ik
Al honger
Te krijgen
En rond een uur
Of zeven
Was het gapen geblazen

Rond het journaal
Ineens een erectie
God mag weten
Waarom
Maar toch
Wel een stijve

De rest van de
Dag bestond uit
Geritsel van
Bladeren onder
De voeten van de
Twee lieve dames
Die met me
uit wandelen
Wilden

De Engel in Oldenzaal
Wordt van harte
Aanbevolen als het
Om herstellen gaat

Vroeg in de
Avond voelt
Nochthans
Als laat...

Sjamaandigitaal 291006

Verstilde Tijd

Hoeveel uren in zijn leven, krijgt een mens cadeau? Verheug me op dit moment, dat je er eigenlijk niet bent, maar toch Wie zo mag verblijven in tijd geschonken om licht te schenken, in het donker mag eigenlijk alleen maar denken dat het langer zou moeten mogen zijn, dan dat ene uurtje. Waarbij notabenen de meeste luitjes ronken.

Weet dat ritme dat me drijft, na morgen, weer uit zal dempen, in de goede zin. Met andere woorden, dat het deel dat licht verstoord was, weer gerepareerd zal begrijpen, dat het anders niet wil, in dit soort donkere tijden.

Huis is stil, al hoor ik kraken in zuchten van wind die af en toe raken aan randen ongewild nader. Geen sprake van kil, eerder koel in de nevel die hangt rond de lampen.

Duivelse dampen die licht uitgewist louter donker omarmen.

Stootte haar dofheid terug naar waar natter zijn soepel deed glijden en volgde het spoor waartoe haar dijen noden, naar binnen. Naar waarheid speurend vond ik geurenderwijs de fase die naar opwinding zucht en rust deed bevelen in samen komen.

Wat restte, slechts flarden, geboden in zaligheid die noodden in verstilde tijd en…dromen…

Sjamaandigitaal 291006

Vanzelfsprekend Zijn

Laatste biertje van
Vanavond ingeschonken
Wacht ik op
De wintertijd die
Een extra uur
Bezorgd in vergetelheid
Die lonkt

Vandaag was echt
Een goede dag
Zo een waarvan je
Hopen mag dat
Er nog velen
volgen
Kreeg bezoek van
Schoonfamilie
En wist me in
Hun midden thuis
Geen spoor van
Ruis in die connectie
Tenminste niks
Wat ik zie
Slechts klaar
Signaal

Vond nog een
Paar nieuwe vrienden
Die hier wel
Wilden wonen en
Zich in volmaakte
Harmonie thans
Zijdeachtig tonen
In Vide
Tussendeel & Hal

Besef maar al te
Goed wat
Rijk zijn is
Heb het niet over
Die paar duizend euro
Die zijn snel
Uitgeteld
Heb het over waarde
Die over voelen gaat
Van wat in schoonheid
Wordt gegeven
En voor zichzelf
Staat als het gaat
Om streven naar
Vanzelfsprekend zijn

Sjamaandigitaal 291006

Tasten

Bijna een jaar geleden nu
Die waanzinnige dag
Dat natuur had
Bedacht dat
Er in plaats van
Winter maar
Weer Zomer
Moest komen
En Jij en ik
Niet geheel goed snik
Waarschijnlijk
Om na al die jaren
Nog te zoeken naar
Wat er verborgen
Kon liggen in
God mag weten
Waar Toch
Sondeerden
In tasten
Naar elkaar

Die malle situatie
Waarin paden
Ik meen een
Stuk of dertien
Bij elkaar een cirkel
Vormen waarbij ik
Iets bedacht van
Samen komen
Over jaren
Elk zijn/haar eigen
Stappen om
Er weer te
verschinen
En tijd te
Vergaren naar eigen
Dunken

Lunchen bij een
Graad of 24
In de schaduw
En jij … die lach
En iets wat van
Heel ver
Komen moest
Ineens akelig dichtbij
Volgens jou
Door witte wijn
Die Je nooit zo
Wel verdroeg

Toch hoorde je
Even bij mij

Ben blij dat je er
Nog bent
Al merk ik wel
De afstand
Die je verkozen
Hebt als het gaat
Opnieuw te streven
Naar een element
Van spanning
Geboden

Denk dat dat
Me remt
Om je
Echt te beleven

Maar je bent en
Blijft de eerste
Vrouw waar ik zelfs na
Zolang tegen zeg

Lief…Ik Hou van Jou

En dat meen ik echt


Sjamaandigitaal 281006

Zonder Rem

Well Hello There Congregation

Ook nog op?
Was er niks te doen
In de stad, of was
Het te banaal
Voor woorden…

Ben zelf inmiddels
Te oud bevonden om
Uit te mogen gaan
Lijkt het soms
Maar vanavond
Was anders…

Stelt u zich voor
Een mooi verblijf
Gedecoreerd met
Stijl en ziel
Een plek waar je
Misschien zou
Overwegen
Doem aan
Te gaan voor de
Tijd die je gegeven
Wordt in dansen
Sjansen
En je Kansen
Nemen voor
Ze gaan

Al die mooie
Meiden
Die gekomen zijn
Om alleen
Maar lekker
Soepel te
Kunnen
Bewegen en
Even van
Chagrijn
Geen last te hebben
Waarom vergeet
Een mens het
Meest essentiële…
Even te mogen
Spelen
Zonder rem.

Sjamaandigitaal 281006

Relatieve Rust

Vandaag ontpopt zich toch tot iets Lenteachtigs, wat nog even wil blijven hangen, zo lijkt het. Volop zon hier in de gele kamer en een lichte kater, die langzaam verdwijnt. Ben toch kennelijk niet meer gewend om zoveel Belgisch bier te drinken.

Vanmiddag nog een sliertje lieden, die, zich hebben aangemeld, om eens te praten over wat hen heeft ontsteld of kwelt en of daaraan wellicht iets valt te genezen.

Vanavond een feestje georganiseerd door de school waar wij Salsadansen en de rest van het weekend, relatieve rust, iets wat ik ook u allen aanbeveel!

Sjamaandigitaal 271006

Boeien

De laatste dag
Ik denk het echt
Die Lente
Weer deed
Speuren is
Inmiddels
Opgestapt

Ik hoor het aan
Geklapper
Van de
Deuren en aan
Het zuigen
Van de Wind
Aan wat er dringt
In de neiging
Weg te willen
Gaan

Je kunt het
Overdreven
Noemen
Maar ik denk
Dat je moet
Kunnen gloeien
Vloeien
Waar een mens
Geroepen
Wordt en
Zijn koffer
Pakt om te
Verreizen omdat
Er zaken zijn
Die boeien

Vrees niet de
Vlucht
Maar wel
Verlangen naar
Wat te veel
Gevraagd
Kan blijken
Maar
Alsjeblieft
Laat me
Verder kijken
Dan horizon
Gebied te gaan

Sjamaandigitaal 271006

Zaligheid Rest

Ik ben niet meer zo snel voor iets enthousiast te krijgen, maar de wijze waarop licht heeft besloten me te raken in de tonen, van wat hier aan mijn voeten ligt, is wonderschoon.

Ik weet niet of u de emotie nog herkend, die bijna altijd bestaat uit waardering voor kwaliteit.
Je moet het zien om te geloven, wat een Tapijt.

U begrijpt, onze nieuwe huisgenoot uit Kasjmir, is aangekomen en heeft zich verleidelijk gevleid in het deel waar we graag wonen. Zich als het ware uitgespreid, om daar in bescheidenheid te tonen, waar 2 families 10 jaar aan knoopten.

Het was sowieso een vreemde dag vandaag.

Moest een keer of drie en dat gebeurt niet vaak, de arm om iemand leggen om hem/haar uit te leggen, dat het zo niet langer gaat en dat er verder niet zo heel veel meer aan toe te voegen valt.

Vervolgens in discussie met een dame die ze als ad interim namen, in drie dagdelen, uiteraard verdeeld over … drie dagen.

Dan heb je een paar vragen die je even stellen wil en voor je het weet, ben je een week verder in bereiken van je doel, te weten, het openen van haar oren voor de idiote zaken, die nu eenmaal tot haar taken behoren.

Ze zei me dat de gemiddelde tijd die een ouder moest wachten op hulp voor zijn kind in de vorm van een eerste gesprek, ruim 3.5 maand bedroeg, dat zijn meer dan honderd dagen, maar dat een en ander nog niet betekende dat wie om hulp vroeg ook gehonoreerd werd, zoooveel vragen die eerst beantwoord dienen te worden.

Ik schudde mijn hoofd uit onmacht en sprak tot haar, ik heb er ook nog wel een paar voor jou mevrouw, tenminste als je daar klaar voor bent. Zij antwoordde beleefd, maar enigszins onderkoeld, ik snap wat u bedoeld, maar moet u mededelen dat mevrouw daar geen tijd voor heeft, u moet niet denken dat ik u uitdaag, maar per telefoontje maar 1 hulpvraag en daarna weer achteraan in de rij.

De in bezet toon van het apparaat, verbrak de stomheid waarmee ze me geslagen had en klonk sinister in pulserend ritme.

De avond bracht verrassing in de vorm van een kleurrijk gezin, dat een uur of twee voor ik hen verwachtte hun kroost en zichzelf presenteerde, terwijl vrouwen en zonen nog druk doende waren zichzelf te vullen met diner. Desondanks, werd het een gezellige avond, met zaadjes geplant en een reden of twee om het over te doen mettertijd.

Daarna nog 1 West Wing, vervolgens de armen, waarnaar ik al zo lang verlangde, om me heen, niet langer alleen.

Slechts Zaligheid rest


Sjamaandigitaal 271006

Vlees Kanalen

Om drie uur
's Ochtends vertoont
Driekwart van de
Geboden kanalen
Louter penetrerend
Vlees
Het is me werkelijk
Een raadsel waar
Ze toch steeds
Het kokkend
Materiaal dat
Dankzij viagra herrees
Laten in al die
Rauw
Gestootte gaten
En dan hebben we het
Voor de duidelijkheid
Alleen nog maar
Over het commerciële
Deel van TV

Wie zoals ik
Over satelliet beschikt
Schrikt gewoonweg
Van wat er zo
Wordt weg geslikt in
Gulle stralen zaad
Genoten

Elke week weer
Komen er 2500
Nieuwe fuckflicks
Uit op tegenwoordig
Digitaal vormgegeven
En via diverse wegen
Verspreidde dragers
Van geslachtsverkeer

Tussen de Zapbedrijven
Door ziet men
Schermen vol cijfers
En talkingheads vol
Twijfels als het
Om de koersen gaat
En om de ijver
Waarmee ze werken
Nog wat extra te
Stressen hierbij
De opening van
Tokio



Ik zie een dame die
Zich haast sacraal
Laat nemen door
Een soort van
Laten we het maar
Gerust een wapen
Noemen uiteraard
Anaal
& Hoor mijn
2e Zoon die op de
Trap in hypo
Zwenkt en net
Niet valt

Hij gulpt en zwelgt
Haast in het sap
Dat suiker bevat
Die hij begeert
En zakt dan even naast
Zijn ouwe heer

Terwijl hij naar
Normo glycemisch
Terug vibreert
Waarbij hij
Scherp observeert
Want bij het
Spuiten van de pik
Zegt hij
Zeker
National Geographic

Sjamaandigitaal 261006

Veiligheid & Stabiliteit

Hoor net Philip Freriks zeggen, dat een kind dat je erbij maakt, vanaf volgend jaar 50 euro meer op brengt. Bij dat soort prijzen, zou je haast overwegen…

Ach, het is verkiezingstijd. Miljard links om en rechts om keer als het moet van het Centraal Plan Bureau, het is allemaal een kwestie van efficiënter werken, vooral in de Zorg.

Het gemene, van democratie, is, dat de leugen niet verborgen is, je moet het zelf maar zien.

Zo stappen binnen koud 4 weken weer miljoenen, wellicht gedreven, naar een school of gemeentehuis, waar ze achter een meestal rood gordijn de knop beroeren van de al dan niet gemanipuleerde stemcomputer van de firma NEDAP. De uitkomst, vrees ik, zal weinig aanleiding tot vreugde geven, het CDA, staat nooit langs de lijn en ook met Bos, gaan we weinig lol beleven. Het lijkt steeds meer het stel van de directie, dat in memo’s en nota’s zijn licht doet schijnen op de werkvloer, waar wij armzaligen, die hun verkozen, zich in hun geest te veel verpozen met geklets en geouwehoer. De schouders dienen eronder, de schop moet in de grond.

Ondertussen, heeft George de 2e, met droge ogen gegarandeerd dat hij veiligheid en stabiliteit creëert in de door hem bevrijde gebieden, waaronder Irak & Afghanistan. Voel me vereerd getuige te mogen zijn van History in the Making, maar kan me in de rede niet voorstellen, dat er ook maar iemand is, die, als je deze boef bekijkt, een woord geloofd dat op waarheid lijkt.
En het trieste is, dat het grappig zou zijn, als het niet zo droevig was.

Mw. Hassan, kwam afscheid nemen. Ze wilde naar haar ouders toe. Haar moeder huilde hele nachten en ook haar dochters waren toe aan een wisseling van landen. Ik vroeg haar om goed uit te kijken en op zich zelf te passen en schudde haar en haar drie dochters iets te lang hun handen, bang dat dit de laatste keer was, waarop de jongste 13 jaar mij in mijn oor fluisterde, ik sms zodra we landen.

Zag vanavond een collega, echte man, die in drie oorlogen verzeild geraakt zichzelf had gevonden, tussen de gewonden van een bij voorbaat verloren strijd. Toch was er de ontroering die met werkelijkheid gepaard gaand televisie maakt tot wat het kan zijn. Op een of andere manier, misschien raar, voelde het goed om die man daar, invoelbaar kwetsbaar te zien zijn.

Morgen, schijnt Lente weer te heersen.

Sjamaandigitaal 261006

Bevrijd

Ik voelde me
Voor even bevrijd
Van wat er
Heerste in de
Tijd die ik
Mezelf schonk

Ik dronk drie tripels
Toegegeven het
Een zal wel wat
Met het ander
Te maken hebben
Maar voel
Me desondanks
Tevreden

Weet hoe ik
Niet zo lang
Geleden meen
Vanacht nog
Alcohol vervloekte
Terwijl ik
Ondertussen
In gedachten
Dronk

Weet me gerust
Gesteld door
Kalmte die
Terug keert
In mijn wezen

Straks de NRC
Nog even lezen
En verder wat
Mij betreft
Is het
Verder glijden
Frictie & vlees
En jouw stem
Hees van het
Schreeuwen

Sjamaandigitaal 251006

Domheid is het Ergste

De Nederlandse Consumenten en Patiënten Federatie, vindt het wel een tof idee als de vaderlandse huisartsen, van 07.00-20.00 uur beschikbaar zijn voor hun doelgroep, de Nederlander. Persoonlijk, vind ik, dat we dan toch bepaalde categorieën te kort doen, wat te denken van bijvoorbeeld horeca en winkelpersoneel, die eigenlijk altijd op oneigenlijke tijden dienstbaar moeten zijn. Willen we echt een beetje meer klant gericht werken, dan lijkt een werkdag van 05.00-0.200 uur meer passend. Houden we toch mooi een uur of 3 over om te pitten.

Het zijn dit soort ideeën, waardoor ik me afvraag: Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?

Voor een tandarts en willekeurige specialist, maak je een afspraak, weken tot maanden tevoren. Wil je je auto APK gekeurd hebben: ruim op tijd aanmelden. Naar de kapper: even een afspraak maken, maar de huisarts, dient zo flexibel te zijn, dat je er gedurende en buiten normaal geaccepteerde winkeltijden, je boodschap, moet kunnen doen. Zoiets heet nou marktwerking en past in het kader van de 24 uurs economie. Is er eigenlijk al een 24-uurs Schiphol-HOED, ik weet wel dat je er tussen 2 vluchten door je ogen kunt laten laseren en je ballen kunt laten liften, maar good-old-fashioned huisartsengeneeskunde, voor of na de vlucht…Volgens mij een gouden idee.

Inmiddels pruttelt de halve stad in de vorm van haar bewoners in hoestbuien en gesnotter slijm naar boven, waarin de Herfst zich drenkt. Bladeren stuiven van de bomen en hun houten karkassen, doen me aan bronchiale afgietsels denken, die zijn uitgehoest.

Ik tel voor vanmiddag, negen depressies, 2 x overwerkt, 3 scheidingen en een portie alcohol en drugs, dat in een VINEX, dus, om nou te stellen dat ze hier allemaal gelukkig lopen wezen. Daarnaast natuurlijk de gebruikelijke stromen klachten die ik wel kan dromen in dit jaargetij.

Met uw sjamaan gaat het, dank u wel, na een doorwaakte nacht wat beter, geen spook te zien meer overdag. Dus fluit ik weer een riedel Bach en grinnik om de kranten en andermans leed.

De treurbuis meldt dat Pronk door Sudan uitgewezen, vandaag nog naar Koffi snelt, om daar zijn verhaal in de Veiligheidsraad voor te mogen lezen, niet dat een mensenleven telt. Gewoon geouwehoer, over een schrikbarende kwestie in Darfur en hoe hij dat als mens ervoer.

Er woeden als het om obsceniteiten gaat, op deze aarde thans meer dan 35 haarden van geweld, waar kindsoldaten hun eigen ouders doden als vliegen rond kadavers. En telkens weer wordt alles wat van waarde lijkt weerloos en waarheid opgetekend in de vorm van leugens.

Ik heb het hopelijk mijn kinderen geleerd en ze bezweert:


Domheid is het ergste…



Sjamaandigitaal 251006

Nuances in Zwart

In uren van nacht verborgen
Zit een mens vaak alleen
Denkend aan de dag van morgen
Aan de Zon die gister scheen
En dan maar zeggen dat de
Rust regeert en dat er zoveel
Wordt geleerd van nuances
In zwart hier vormgegeven
Niemand die de twijfels kent
De angst om door te leven
Of erger nog dat
Dat je om het even is

Weet wel dat het spoken zijn
Maar van de soort
Die hangen
In gedachten sporen
Gevangen in voren
Die kaarsrecht naar
Conclusie voeren en
Een eind
Niet ver van hier

Speur hoe ik weer wakker
Wordt terwijl ik moe ben
In mijn lijf en heel mijn
Wezen protesteert tegen
Onrust die regeert
In en over mij
Ik weet dat
Dit een fase is
Die om verdoving
Schreeuwt en
Pijn dof aanwezig
Verdrijft & vervangt
Door minder
Kwetsbaar
Niet te raken
Zijn
Door al die zaken
Die beklemmen
In mijn hoofd
En hart

Sjamaandigitaal 251006

Neuralgische Momenten

Het jaargetij, dat aan me trekt en zuigt, het Loeder, doet dat zoals geen Hoer dat kan voor geld.

Het is uitsluitend, puur pervers, bedoeld voor wie de warmte koestert en nu in nattige kilte gedompeld, mag rillen, bij zoveel dominantie uitgestort.

U merkt het lezer, Herfst is nu niet echt de fase, waar uw sjamaan, blij van wordt.

Integendeel, moet ik haast stellen.

Kan ik Lente, Zomer, goed verdragen na al die donkerte van Winter, in de Herfst, begint de hinder van het wrikken en het knagen aan de delen, die voorheen gerust, nu ineens tot Jank bevelen en gloeien van onrustig zijn.

Om over kwellingen geboden, door de Geilheid en de noden die daar zuchten in de diepten van mijn meest gevreesde krochten, maar te zwijgen.

Een lichaam, dat slechts werd getekend door ontberen, van wat niet wezenlijk telt, waar als het ware niet op gerekend hoeft, wordt in een weekend, ongesteld en wraakt door drank en duistere zaken ongenood, wat redelijkheid in verlangen bood.

Op zoek naar nattend vlees en tal van zaken die schatplichtig zijn aan lucide momenten en sentimenten van kwader zaken, de ongeremde, ligt de zenuw naakt en bloot te wachten op de siddering van neuralgische momenten.

Werkelijkheid, is dat ik Herfst, niet echt als slechte tijd beschouw.

Wel dat wat hierboven staat beschreven, me in donkere dromen kwelt, maar in werkelijk beleven, overheerst de kleur van blad en geur van aarde, waarop de vruchten ploffen, van een lange zomer.

Ach, elk jaar is sterven nader dan voorheen.

Het is gewoon Gemoed wat relt.


Sjamaandigitaal 241006

Tijdelijk

Zojuist een Interessante
South African ontmoet
Uit Meerland
Afkomstig en
Droe Steen
Geheten

Vrugtige droe witwyn
Ideaal met slaai en
Ligte disse
Of als
Someraperatif

De laatste fles
Dus niet te
Missen in
De koelte van
De kast waar
Mijn hand
Op de Tast in een
Ergerlijke routine
Moest ik mezelf
Bekennen veel te
Snel vond
Wat al ras
In een mond
Op de tong dient
Te worden geplast of
Andere plekken
Die het
Verdienen

Maar zij
Was al lang
Opgekrast

Mijn Verlangen
Afgrijselijk
De schroom met
Het glas dat
Zich diende
Iets bleker
Van kleur
Is vriendschap
Waarnaar ik speur
Naar die vriend
Die vertrok toch
Tijdelijk ?

Sjamaandigitaal 241006

Sprint de Week er weer Vandoor

Bezoek aan mijn moeder, de hoeder van mijn genen en daarnaast de liefste oude dame die ik ooit ik zweer ooit in mijn leven ben tegen gekomen, viel in goede aarde.

Het is ook best een goed gevoel om zoevend door een herfstzon, per Cadillac, genietend van een verse smoke, met naast je, oudste zoon, op zijn laptop werkend aan jouw site en achterin twee Hip Hop freaks, die eendrachtig hebben besloten zich krachtig uit te drukken, door graffiti taal, nu eens op zijn fraaist getekend, hier in haast een kunstenscenering vorm te geven. Top dus! Voeg daarbij het gegeven dat wij reisden naar een lieve vrouw door ons allen gewaardeerd en u zult begrijpen, voor een maandag, niet verkeerd.

Het ging goed met mijn moeder die dit jaar haar man, mijn vader zag verdwijnen uit het levend deel van de relatie, zachtjes aan, nog steeds gekoesterde herinnering, vooral aan niet die laatste jaren, maar wat er vooraf aan ging.

Als men vergrijzend Nederland beziet, heeft Magere Hein een ogenschijnlijk groot plezier in het plukken van de mannen eerst, waarna de weduwes vaak vallen in het befaamde gat, dat volgt op de crematie. En vrouwen blijven over. Vrouwen die met elkaar een leven delen dat bestaat uit onderdelen van vertrouwen en een boodschap voor elkaar.
Mijn moeder heeft zich heel haar leven op meer dan voortreffelijke wijze gekwijt, van het belangrijkste dat een slimme meid moet weten: ben voorbereid, op mindere tijd en God weet dat ze heeft geleden onder dat feit. Niettemin, zette ze elke dag, haar kleine ferme schouders, met een lach er toch weer onder. Dat is wat ik bewonder: altijd geven en overleven, kleine donder… Ach mijn moeder is een wonder…

Zoals voorspelt, omgeven door drie zich voorbeeldig gedragende zonen, voorgesteld om te gaan eten, op stand. Nadat ik onderweg nog even eerste hulp moest verlenen, aan een man, zo bleek achter het stuur gezeten, na de klap tegen een lantaarn, dat ik dacht, die is er geweest . Toen ik hem uit de wagen haalde omdat ik dacht dat ik benzine rook, dacht ik, nee het is terpentijn, dus het moet een schilder zijn, niks sterf…. Witte verf. Desondanks, was onze vriend de klap nog niet geheel ten boven, al putte ik vertrouwen uit het feit dat hij voor de schrik een sjekkie van de zware soort bliefde te roken.
Na dit korte intermezzo, bereikten wij een prachtig gelegen restaurant, tot mijn stomme verbazing tot de laatste stoel gevuld op een maandag met gegoede burgerij, waarvan er een volgens de blue tooth van mijn zoon, Theo bleek te heten. Anyway, mijn moeder en zonen en ook ik genoten, van het heerlijke eten daar geboden, maar beter dan het eten was de blik in haar ogen.

Daarna laagvliegend, naar huis toe gezogen op het grote zwarte pad. Bob Marley die ons verenigd op de stereo, die ongelooflijk klinkt als het volume hoog mag en zelfs Doo Wob, bleek tot het repertoire te horen, dat wij als familie binnen no time onder de knie bleken te hebben, was trots op mijn zingende zonen.

Mijn lief, bleek, thuis aangekomen, bezig met administratie en zaken die met geld hebben te maken. Ik geef haar mijn pas en hoor later wel, hoe groot de schade was en verder heeft ze dienst. Zo sprint de week er weer vandoor, zonen, meiden op 1 oor en ik nog wat daartussen.


Sjamaandigitaal 241006

In Wat er Geurt de Waarde

Einde van dit jaar, nadert met rasse schreden. Ik kan het merken aan de wijze waarop we plannen smeden en daarbij kalenders nodig hebben die spreken over volgend jaar om deze tijd. Het is wellicht de vluchtigheid, waarmee zaken de neiging hebben te verschijnen en je vervolgens enthousiasmeren, tot haast een maniakale vorm van begeren als verplaatsing in de tijd, vermomd als reizen.

Morgen, zo heb ik mij voorgenomen, reis ik per automobiel, naar mijn Moeder in het zuiden. Mijn zonen hebben herfstvakantie en hebben geen bezwaar een dag in te ruilen, voor contact met hun basis. Het wordt hopelijk gezellig, gewoon. Als het meezit een klein stukje eten, als tenminste, niet net als in de rest van het land, de restaurants op maandag gesloten blijken.

Nog geen 2 weken, voor ik vertrek naar een ver tropisch land om daar geconfronteerd te worden met de voorloper van de soort waartoe ik behoor, in luxe gevangen. En koud een dag of tien daarna er vandoor, met levenslange Maat, naar voorjaar van Zuid Amerika, vooralsnog, wat dit deel betreft, onbekend, qua continent waar het hier om gaat, maar heb me laten vertellen, dat de zuidelijkste punt van deze aarde, waarvan de boten vertrekken naar Antarctica, geen hart onberoerd laat.

Zoveel plannen om te reizen, om je vleugels uit te slaan en verwondering te omarmen in elke dag die je mag gaan, om jezelf te verrijken.

Dit weekend, is op zich wel goed gegaan. Heb me werkelijk geen seconde gestoord, aan het vuil dat door een man wiens naam we nooit meer zullen noemen en die echt niet meer goed spoort, over ons als groep, werd uitgestort. Dat is een gunstig teken. Hij weet me niet langer te raken en kan me niet wezenlijk treffen, met dit soort gewauwel, dat laatste voelt goed.

Ik shifte van de dag naar nacht en weer terug op gezette tijden en wist tussen de bedrijven door mezelf gesteund door liefde en gezonde dameslijven, die me gerust deden zijn.

Ik smaakte rook die heilig is en danste passen afgemeten, maar komend uit de heupen, rond mijn lief, die met een glimlach rond haar lippen, na de draai, ritme hervond in basispas.

Ik zag de rimpels in het voorhoofd van mijn oudste zoon en zag plots dat er toch iets was, dat hem verwant deed schijnen aan de aanblik die ik bood, toen ik een paar decades geleden, op dezelfde wijze van de frons van mijn vader genoot, door herkenning te veinzen en hem zag grijnzen.

Ik drink, wat nog niet tot herinnering behoort, als vers gewoeld gedachten spoor en smaak de geur van aarde. Blad gevallen en verrot de seizoenen die volgden, kapot, uiteindelijk vergaan, grondig en vertrapt, herkend slechts hij die speurt in wat er geurt de waarde.

Ver in mijn geest, hoor ik het feest op grote afstand, weg geborgen. In de ruimte die er nog geboden wordt ruist slechts de stilte van verdriet en af en toe gekraak van zorgen, die in wikken, onrust en hoop herschikken, naar een betere werkelijkheid ergens hier in nacht verborgen.

Ik schik me naar waar visioen mij leidt en wacht tot dromen, nader komen, die ik onverschrokken, mag omarmen, tot erbarmen angst verdrijft en slechts morgen in onbeschrijflijk maagdelijk zijn rest.

Sjamaandigitaal 231006

Weekend Zegeningen

Verlang
Naar
Zondag
Morgen
Wat het
Eigenlijk
Al Is…

Maar zit
Nog in
Zaterdag
Verborgen…

Tikkend
Wikkend
Lot
Beschikkend
Of ik
Sta of
Vallen
Zal
Tel ik
Weekend
Zegeningen…

Zittend
In
De
Gele
Hal…


Sjamaandigitaal 221006 ( reeds gepubliceerd in "666")

Kasjmir

Het was vandaag een mooie dag, die pas tegen half twee begon. Mijn lief bracht mij de ochtendkrant en verse koffie en probeerde aardig te zijn.

De uren die volgden, waren van het soort waarop je hoopt op een zaterdagmiddag. Een stapel kranten en periodieken, een kan vol koffie, de sonates van Beethoven, als begeleiding, dus genieten…

Ik bakte wat broodjes en sprak met mijn vrouw over een verkoop die ik aangekondigd had gezien van tapijten uit oosterse contreien, zij mompelde iets, van we kunnen wel eens zien, maar hoe het ook zij een half uurtje later zag ik ons naar Zenderen rijden.

De man die er stond, kende ik al jaren en had ik geloof ik ooit eens beledigd door een bod te doen op zijn koningsstuk, dat hem als te laag voor kwam, hoewel het om 10.000 gulden ging.
Op het scheiden van de markt, kan men vaak goed tot zaken komen. Zodoende stonden wij even later en een aanschaf rijker, weer op straat. Het is een prachtige natuurzijden Kasjmir, met miljoenen knopen, in aardse tonen fraai gekleurd, die de wisseling van seizoenen op een fantastische wijze verbeeld.

Het gekke is, dat mijn lief en ik, als het om dit soort zaken gaat, nooit van mening verschillen, als het schoonheid betreft of een kans te benutten. Nee echt, ik heb nog nooit meegemaakt, dat zoiets niet in seconden haast intuïtief zonder zelfs maar met elkaar te spreken, tot een uitkomst leidde, die ons beide paste. Heb echt een vrouw met gevoel voor stijl…

Zo zijn wij thans dus in het bezit van iets waar zoveel vlijt in zit en wie weet hoeveel leed.

Daarna, nog even naar de kroeg, waar op een zaterdag menigeen graag verpozen mag, als je de drukte zo ziet. Bij het raam gezeten, op een kruk aan een kleine tafel, dronk ik een Westmalle of 3 en zij de Koninck uit Bollekes glazen en voelden we ons weer even student.

De rest van de avond, bracht West Wing gedurende 4 episodes, waarin het de president van de Verenigde Staten, niet gemakkelijk werd gemaakt en gestadig geblader in kranten, omdat nieuws me altijd goed smaakt.

En nu, bij de aanvang van de zevende dag, weet ik mij gerust. Ik voel me goed, ontspannen gemoed, zonen naar boven en vrouwen in slaap gekust, laat die zondag maar komen.


Sjamaandigitaal 221006

Gekanteld Lijkt

Weer is het te laat geworden. Zit in een ritme, dat definitief in de richting van zwart van nacht gekanteld lijkt.

Johny Cash: American V, A Hundred Highways, misschien wel de meest indringende Soundtrack voor de Dood ooit gemaakt, klinkt op de een of andere wijze als de muziek voor dit moment. God’s gonna cut you down… Het is maar dat u het weet.

Probeerde te spreken met mijn lief, over wat een relatie bepaalt. Zij gebruikte, haast de volledige drie uren om mij duidelijk te maken, dat ik haar midden in de nacht niet wakker moest maken om iets te beginnen in de zin van beminnen, terwijl ik daar tegenin probeerde te brengen dat het uitgesloten was, met zo een lekker ding en dan ook nog bloot meestentijds, te moeten wachten op de dag des heren, om haar te mogen begeren. Toch liet zij zich niet vermurwen…

Mijn zonen druppelden tussen twaalf en twee een voor een binnen en schichten naar hun eigen domein waar zij hun Chat honger nog even stillen, met een ander internetkonijn dat nog online aanwezig is.

Zo draai ik door en geniet van wat het leven, hoe het zich ook heeft vermomd, mij elke dag weer biedt, zogezegd, gegeven is. Voel me gelukkig met de keuzes die geboden noden tot beslissen van wat tot opening kan leiden en een nieuw gemoed.

Denk aan mijn moeder en de plannen die ik koester haar in voorjaar mee te nemen naar de Hermitage in Leningrad. Mijn God, nog zoveel dingen om te regelen en te reizen naar waar verlangen gekoppeld aan drang tot gaan me voeren zal.

Voorlopig, reis ik in mijn hoofd, dat inmiddels aardig op gedoped door heilige sjamanenrook in combinatie met wat oude Bourbon, gloeit en blossen sproeit over mijn wangen.

Heb altijd in mijn Lot geloofd en weet dat er ook, over niet zo lang, er dagen zullen komen, dat ik U verfoei, met Uw geknoei, vooral als het om mensen gaat die ik een warm hart toe draag en waarvan ik vind dat ze een kans verdienen verder te mogen leven, Graag!

Mijn God, ik geloof dat ik Bid, zonder me te realiseren, dat ik spreek met een Hogere Macht.

En als ik dan bid, waarom vraag ik, wat smeek ik af?

Tijd om te leven, een paar dingen om door te geven en misschien een cliché (maar daar zit ik niet mee) alle liefde die nodig is, om al is het maar, duidelijk te maken, dat het Daar om moet gaan.

Geef me de kans om aan te tonen, dat het gaat om zoeken naar wat gelijkenissen zijn, dat het moeilijk vrienden maken is, met een gebalde vuist, dus dat het gaat om open staan.

Ik wil in een toekomst, die ik nog tot de mijne reken, de armen kunnen voelen van de mensen om mij heen die net als ik, willen lachen en huilen en soms even schuilen, om samen, ook alleen, te kunnen wezen.

Sjamaandigitaal 211006

Uitgeblust

Vrijdagavond net
Uit de kroeg gekomen
Kan men dames hier
Verenigd nauwelijks
Kwalijk nemen
Dat ze mij
Genieten met
Een korrel zout

Niet dat ik het
Verbeurd heb hoop ik
Maar de regels
Voor mijn zonen
Bleken al te uit en
Te na uitgespeld
Door vrouwen die
Regeerden
En verder bleken
Ze al verdwenen
Voor ik had
Kunnen overwegen
Grenzen ietwat soepeler
Te stellen

Moet nog wennen
Aan mijn oudste zoon
Die volmaakt gecoiffeerd
Met soepele kuif uitgerust
Vertrekt met de
Mededeling dat
Hij nog wel ziet
Wanneer hij
Al dan niet met wat
Er is gescoord
Morgen nog
Tot Familie
Behoort of niet…

Hoor net van
Mijn vrouw dat er
Een Baantjer is
Die we nog
Niet gezien
Samen zouden
Kunnen kijken
En weet
Mezelf gerust
Sjamaan is uitgeblust

Sjamaandigitaal 201006

Zin Gegeven Wordt

Einde van een week
Vol van emoties
Oorlog begonnen
Tussen DMWNWHNMZN
En de dokters die
Zichzelf het
Schompes werken
In mijn ogen vaak
Voor noppes...

Ben morgen 1 maand
Online met dit
Blog
Weet niet of 666
Hits en 66 bijdragen
In een maand
Als representatief
Worden gezien
Maar heb er lol
In U te schrijven
Zolang er zin
Gegeven wordt
Wil ik mits
Gepermiteerd nog
Een tijdje
Bij U blijven

Sjamaandigitaal 201006

Sorry Dokter

Vier uur ’s ochtends, telefoon. Hoewel ik nog geen twintig minuten in bed lig en koud klaar ben de afwijzende gebaren van mijn lief voor lief te nemen, duurt het nog geen twee keer over gaan voor ik de stem hoor van de dame die mijn rust bewaakt.

Sorry dokter, maar er is een man onwel, hetgeen meestal betekent dat ze klam hangend op een WC, over zitten geven. Ik noteerde de gegevens en belde met de partner van het wezen dat daar in doodsangst kerel zat te wezen, maar niet heus. De dame die ik sprak, was kort van stof en meldde dat haar vent was omgevallen op … het toilet, na dat een buikklacht hem had overmand. Ik zei dat ik zou komen kijken, of er iets was, waaraan wat moest gebeuren nu, maar dat ik eerst even moest wakker worden.

Even later, gleed mijn 8-cilinder soepel door de VINEX dreven, op weg naar waar mijn vak gebood te gaan. Ik vond het huis en zag de jonge vrouw al staan. Haar houding was, wat ik al vele malen heb mogen aanschouwen, maar toch altijd weer een moment om van te houden, toen ze zei, bedankt dat u er zo snel was, hij ligt al op de bank.

De man in kwestie, was een echte man, hetgeen wil zeggen, dat hij God dank, nooit een kind had hoeven baren of zelfs maar de bezwaren van laten we zeggen een fikse menstruatie gepaard gaand met krampen, had hoeven doorstaan. Hij gedroeg zich voorbeeldig als vent dus patiënt in het liggen en wachten, tot ik zou trachten zijn kwaal daar geponeerd te verstaan.

Ik wist me gerust, na meten van indices die een dokter doen weten dat hier geen gevaar van betekenis dreigt en wende me tot de kapitein, wiens ochtendjas sexy was opengeslagen.
Ik sprak met haar af, dat als hij opnieuw ongesteld zou geraken, zij hem als steun en toeverlaat zou leiden naar waar hij zich van stront in gulle porties uitgestort zou scheiden, om hem daarna weer fluks naar bed te geleiden en te ruste.

De schaamte in haar blos, waarmee ze me naar buiten hielp, zal ik niet licht vergeten.

Dan kom je thuis en is het al weer bijna tijd om te verrijzen…Kan haast de moed die wordt gevraagd om weer naar bed te gaan niet opbrengen en tik gezellig aan dit blog, wat moet ik nog bewijzen?

Dat een mens toch het best gedijt op een spat rumoer en dienstbaar zijn en soms iets geiler tijden. Valt zoiets als noodlot, als het komt, überhaupt wel te vermijden, of is het als de adem stokt, dat men zich glijden, laten mag en zich verheugen op wat nog volgt?

Ik raakte haar, maar lichtjes aan na mijn vertrek, maar zij vertrok in stilte, toen ben ik maar weer opgestaan. Het was echt vroeg, ik rilde bij gedachte aan wat er nog kon gebeuren. Maar dacht later, dat zien we dan weer wel.

Verlangde naar een verse krant en koffie en als ik eerlijk ben gebakken geur van eieren met spek en toast met honing. Een en ander uitgestald als een vorm van beloning voor waargemaakte en doorwaakte nacht.

Ik pauzeer en neem een trek van rook die vrede brengt. Sta stil bij visioen dat liefde toont in afgedekte vorm nader. Een vrouw een scherp kader als het om de wijze gaat waarbij haar tepels tekenen en haar buik zich woelig nader weet. Geil & strak omschreven.



Ik check, neuroot als ik ben de BBC & CNN en voor de volledigheid het geschreeuw om aandacht op AlJaZeera, maar concentreer me vooral op de ochtendedities van Volkskrant en Tubantia, Telegraaf, AD, de site van het Parool en OK, die van Berliner Morgen en La Stampa en omdat ik het niet kan laten die van de New York Times. Control freak, die ik ben.

Niet dat ik nu ineens begrijp hoe de wereld verder draait, maar toch het voelen van de pols, geeft je een reden.

Verder wil ik alles weten, van het stamcelonderzoek, dat mijn jongens gaat genezen. Denk dat ik dat nu even voor dat iets me verder vreet uit zoek, voor ik het vergeet.

Punt is… En hier moet ik even pauzeren, dat ik ook niet weet waarnaar wij op weg ben.

Nou zou je kunnen zeggen, wat maakt mij dat uit, maar dat vind ik nou, net even, te kort door de bocht, want weet je, het zou eigenlijk wel eens verschil kunnen maken, hoe je ergens in stort en wat voor zaken er na zo’n poging nog toe doen.

Inmiddels klinkt Brahms op de stereo en geef ik me gewonnen…

Niet dat ik er nu in 1 klap ben, maar laat me U te denken geven…

Er is een vrouw een zus van wie ik zielsveel hou, waarvoor ik hier een boodschap heb:

Pak elke kans en pak hem nou, voordat wat je niet wilt alsnog verkilt, wat nu nog voor het grijpen ligt. Begrijp dat een Pubermeid, pas mettertijd begrijpt, waar waarheid ligt en hoe zeer vertrouwen weegt, als het daar om weg te geven ligt, kom op meid, begrijp nou waar het echt om gaat. Pak je man en hou hem beet, want alles wat ie kan is van je houden nu. Vergeet, niet om die knul die daar ook staat even wat op te rullen in gemoed, want ook zo’n jong voelt wat er speelt en beveelt zichzelf tot kalmte.

Ik hoop echt dat je mij ooit belt, als de onrust in je relt en louter demonen overheersen. Ik kan je geen garantie bieden, lief, maar wel mijn steun en concentratie om ze weg te jagen denk ik.

Zo tikt de klok al weer in richting waar normale mensen wekkers horen en zo meteen een nieuwe dag weer wordt geboren als een ding waarin, voor de een geluk, voor de ander shit verborgen ligt.

Hierboven loopt een van mijn zonen, onrustig te wezen over zijn vader. Het zal toch niet waar zijn al op wel/geen kater, wat aan te treffen, dus laaaater…

Zo heeft het voordeel om dienst te doen, voor eigen parochie, tenminste de manier waarop ik het zie, is dat ik niet wezenlijk gestoord, alsnog bekoord ben geraakt door wat ik nu zie als een kans gescoord een soort van laten we zeggen opportunity geboden…
Dat een en ander wel enigszins loden schoenen gepaard zal gaan in de ochtend, is iets dat ik op de koop toe neem. Wie immers, kan er op bogen, zijn zonen, ongelogen, hebben te zien op staan om een nieuwe dag te gemoed te treden, wel aan, daaraan toegevoegd, wie kan er straks nog even lekker lezen en genieten van een portie Bach…

Sjamaandigitaal 201006

Weet me Geroerd

In het midden van de nacht
Kan ik nog steeds het
Helderst denken
Misschien omdat het
Stil is of wellicht omdat de
Nacht, in zwart geborgen
Veilig voelt geen
Denken nog aan
Wat er volgt
En morgen
Komt als Hij
Het wil

Ik las vandaag
Dat ouderen
Zoveel gelukkiger
Zijn omdat ze
In het kleine wat ze
Nog konden het
Bijzondere herkenden
En daarvan onverdroten
Genoten in
Besef van zeldzaam zijn
De jongeren daarentegen
Die al hemelbestormend
Elke bergtop willen nemen en
Nooit kijken naar de einder
Daar in vallei geboden
Staan daar met gebogen
Hoofden in zichzelf
Gekeerd te wezen

Geniet als ik mijn zonen
Zie en voel me trots
Door hoe ze leven
Nu al bezig dingen
Door te
Geven en ergens
Voor te staan
Zie ik deels mijn
Eigen genen
En diegenen die
Daar als jonge mannen
Soepel gaan waar
Hun levenspad hen voert

Weet me geroerd

Sjamaandigitaal 201006

Op Wacht

Bevind me in het midden van mijn laatste dienst “oude stijl”. Dat wil zeggen dat binnenkort ook de stad waarin ik leef, zich aangesloten weet op een zogenaamde CHP.
Het gebouw is bijna klaar, de cursussen, zo druk bevolkt, dat men soms even op zijn beurt moet wachten om weer eens naar hartstocht te reanimeren. En ook de kekke auto van de zaak, bestuurt door een student die graag een koffer voor je draagt en heeft geleerd te slippen met blauw licht, doet menigeen begeren naar zijn eerste taak…

Het klinkt een beetje flauw misschien, maar veel van wat geboden wordt op zo een Centrale Huisartsen Post, is de schijn van veiligheid, boven elke twijfel verheven. Alsof een imposante auto met een AED echt zoveel toevoegt als je tegelijkertijd, je werkgebied tot zo’n keer of 6 vergroot… Geloof me dood is dood, hoe hard je ook rijdt.

Aan de andere kant, denk ik ach we zien wel wat het brengen zal. Het zal de nieuwe tijd wel wezen. En als er dan toch wordt gepoogd om kwaliteit niet geheel uit te leveren aan protocollaire spoedeisende disciplines, laat dan alsjeblieft, degenen, die dat het meest verdienen, worden geloofd in urgentie, waarmee we ze moeten bedienen. Ik heb het over terminale zielen, maar ook zij met zorg omgeven die een dossier moeten hebben om door te geven aan wie er mee werkt.

We zullen zien of het verwordt tot Quick Fit Hap Snap, of gewoon een Solide Hap.

Vannacht voor het laatst voor Mijn Kudde, op wacht.

Sjamaandigitaal 191006

Hoon

Er is een man, waarvan men zegt dat zijn naam nooit meer zal worden uitgesproken, terwijl de man in kwestie toch echt had gedacht dat hij tot in lengte van dagen genoemd en beroemd zou zijn in het kader van een door hem ingevoerde wet. Nu dreigt hij tot clown te verworden.

Eerst definieerde hij Zorg als een product, zoiets dat overal te koop, liefst per stuk diende te worden uitgevent en vervolgens bepaalde hij de waarde. En hoewel er mensen waren, die zich zelf de vraag stelde zo voor de hand gelegen, wat te doen als er wellicht meer behoefte was aan zorg gevraagd om uit te delen en of men wel genegen was die dan te leveren, wuifde hij al hun bezwaren weg. Zij kregen de verzekering die zij verdienden en de rekening, daarmee gepaard, mocht niet leiden tot een budget bezwaart met een kostenstijging, een en ander moest neutraal.

Hier staat dus iemand die met droge ogen beweert, dat iets dat geleverd moet worden, in het kader van de artspatiënt relatie in elk geval niet meer mag kosten aan de zijde van degene die deze draagt in de zin van antwoord geven op gestelde zorgvraag

Zo verschijnen er krakend barsten in een systeem, waarvan iedereen die even nadacht had kunnen weten, echt iedereen, dat het een monstrum was.

De man, wiens naam we hier nooit meer zullen noemen, poogt thans zijn relatie met de mensen die de zorg leveren, voor eeuwig te verdoemen en heeft zich thans verlaagd tot een nivo, dat louter hoon verdraagt.

Sjamaandigitaal 191006

Proberen Er Toch Iets van te Maken

Soms is het lastig, om virtueel en werkelijkheid, van elkaar te scheiden. Deels heeft dat te maken met het feit dat veel van wat wij als werkelijkheid benoemen, via beelden tot ons komt, die veelal, geregisseerd, of zo u wil gekozen zijn, als dragers van het nieuws.

Voeg daarbij, het gegeven, dat een deel van ons leven met info tainement is omkleed, in de vorm van muziek en uitingen, die overal, te zien, noden tot consumeren in begeren naar almaar meer. Waarin de fraaiste animaties, om over al die lichamen goed geproportioneerd nog maar te zwijgen die zich ritmies rappend naar orgasme lijken te hijgen, vechten met montages, waarin, echt ongelogen een seconde al als te lang wordt gezien.

Zo tikt de tijd, waarvan gezegd wordt dat ze wonden heelt, voorlopig nog met in elke tel een schot gelost en nieuw probleem gelanceerd, geen plan B niks opgelost, nooit ook maar iets geleerd van hoe iets niet werkt, als je het zooo probeert.

Geen ruimte meer voor contemplatie, of even stil staan bij een feit, dat je voor waar ziet, tot toch de twijfel de grens van geloofwaardigheid overschrijdt, in tonen van wat onbeschreven uitgedrukt het tegendeel wil wezen mettertijd.

Vloeide vandaag door mijn agenda en voorzag een enkeling van wijze raad. De rest en da’s enerzijds gelukkig, anderzijds de pest, betreft, veelal zaken die vanzelf gerust geraken.
Meestal, komt het er op neer te weten wat je kan en wil en soms begeerd als het een resultaat betreft, dat streelt. Meestentijds verklaard een probleem uitgelegd, zichzelf nader en is het meeste al gezegd, binnen dat geschetste kader.

Bekeek zo juist hoe een goed gebekte Marokkaanse Nederlander, een Mr.Prof.Dr. Tevens premier van dit land enkele vragen stelde, waarmee hij danig onthand leek. Leuk om even stil te staan en dan te horen, hoe stilte ook als een antwoord geduid mag en hoe de lach altijd bepaald wie sympathiek gevonden wordt.

Hoop dat ik vandaag, niemand te kort heb gedaan en me naar behoren heb gekweten van mijn taken en morgen, ach morgen…

Je moet gewoon proberen er toch iets van te maken

Sjamaandigitaal 191006

Vallen Contempleert

Even thuis
Tussen de
Bedrijven door
Geen ruis van
Patiënten
Maar geroosterd
Brood met
Sardine

Kort gesprek
Met mijn
Gade
Waarmee men
Normaal gesproken
Haast een
Afspraak moet
Maken en
Een
Tijd dient te
Forceren om
Zo uiteindelijk te leren
Wat er
Hangt in
Haar hoofd

Zonlicht strijkt
Geel door
Een bladerenpak
Dat steeds
Dunner aanwezig
Vallen
Contempleert
Door mij
Hier bestudeert
Starend
Door
Lamellen in
De gele Kamer

Sjamaandigitaal 181006

Mij Bezwaard

Er was vandaag een man die me vertelde, dat hij niet meer slapen kon. Ik vroeg hem wat hem kwelde en hij stelde mij een tegenvraag: Dokter leest u kranten? Ik zei hem desgevraagd dat dat wel het geval was, waarop hij vroeg: Weet U waar Bagdad ligt? Ik voelde mij verplicht tot antwoord, maar mistte nog welke richting dit gesprek zou nemen.

Mijn broer, woont in het noordelijk deel, samen met mijn vader. De zus van mijn vrouw en haar familie zorgen voor hen, u moet weten hij dreigt dingen te vergeten…

Rond vier uur gister ochtend, verscheen er een vliegtuig dat stil hing voor het tot vuren overging en met raketten het huis waarin zowel mijn broer als vader en drie nichtjes van nog geen 6 en ook nu ik mij herinner mijn neef en nog een neef, zich veilig waanden, kennelijk beschouwde als doel.

Dokter ik weet niet of u beseft hoe ik mij voel…. Maar mijn vader en broer zijn overleden.
Mijn schoon zus is gered, maar helaas, zonder benen. Ik kan niet slapen! Kunt u mij misschien de 1800 euro lenen om naar Aman te komen?

Even later, amper bijgekomen, begroette ik de vader van de zoon die bij de mijne in de klas, niet zo lang geleden tot schaakkampioen werd verheven en alras ook over wiskundige eigenschappen bleek te beschikken, die bij klasgenoten leidde tot louter neigen van hoofd in deemoedig zijn.

Ik kende de plaats waaruit zij vertrokken, doordat ik deze bezocht in 1975, toen het nog mogelijk was. Hij, wiskundeleraar en zij, lerares Engels, waren, toen ze hier kwamen, verrast over het gegeven dat ik de plaats waar zij het beste hadden gegeven dat er in hun huisde überhaupt kende. Nu kwam hij, door haar gevolgd in haast en bekende:

Mijn zus, is zwaar gewond door een vliegtuig dat ze als een van jullie herkende. Ik vroeg hem of hij zeker was en hij vertelde, dat hij “Spotte”, op de basis hier, omdat het hem plezier deed om dat wat vloog op afstand te herkennen. Ik wist dat hij niet loog…Zo kwam de wereld die beschreven wordt in honderd vijftig woorden, artikeltje in een willekeurige krant, wel heel dichtbij. En wist ik even niet hoe verder te gaan met een Irakees & een Afghaan die beide tot mijn patiëntengroep behoorden.

Tel daarbij, de jongens uit Saasveld die negentien jaar oud, zijn vertrokken naar waar men ze haat, ongelogen. En toon mij de wijze, waarop je hun moeders spaart als er vandaag of morgen bericht dienen te worden gebracht, waarin hun lieveling gestorven…

Het meest irriteert de klik op mijn telefoon, die suggereert alsof ik niet meer doodgewoon een ander meer kan bellen. Die pas bestaat, nadat ik meende bepaalde instanties in kennis te moeten stellen, van wat er speelde. Wil niet eens weten wat er gebeurde met wat ik mailde, over mijn eigen onzekerheid. Zal mettertijd wel duidelijk worden.

Mocht er echter in de komende dagen een vliegtuig neer storten, al helemaal als het om een F16 gaat van Vaderlandse origine…Weet dan dat het mij bezwaard…

Sjamaandigitaal 171006

Gedachtenspoor

Herfst daar
Buiten
Regen
Striemt
Tegen
De ruiten
En wind
Giert
Om
Het
Huis

Ver weg
Nog
Een wandelaar
Met hond
Voeten
In
De
Verte

Cursor
Knippert
Vriendelijk
Zwarte
Letters op
Wit
&
Zoete
Rook
Vindt
Nieuw
Gedachten
Spoor
Dat lonkt

Sjamaandigitaal 171006

Wrong

Terwijl mijn computer niet doet wat ik vraag, hebt u ooit de neiging het apparaat dat voor u staat te mishandelen, zoals men een onwillige vrouw zou tuchtigen? Dat laatste dames, is uiteraard een overdrijving, maar toch toegegeven techniek en ondergetekende, bereiken vaak het punt van wrijving waar velen van jullie slechts kunnen dromen. Hoe het ook zij, deze oprisping zou niet gekomen zijn als het kreng gedaan had wat ik wilde, dit gaat nog steeds over de pc.

Vandaag, laten we maar gewoon opnieuw beginnen was een maandag.

Zo een waarbij ik in eerste instantie nog allerlei nobels zat te verzinnen, zoals naar Eindhoven rijden en mijn moeder bezoeken, of wellicht mezelf verdiepen in scheikunde op Havo 3 nivo,
Of geschiedenis op atheneum 6, of gewoon alleen een krant of wat, tijd zat toch….

De dag begon rond half twee. Mijn buik die me gekweld had, gedroeg zich weer buitensporig normaal, alsof en dat was geheel bezijden de waarheid, hij me niet de hele nacht parten gespeeld had in krampen en verzuchten dat er hier werkelijk leed te duchten viel, bijvoorbeeld als een beeld op plasma een aorta-aneurysma, op punt van knappen.

Een mens zal waarschijnlijk nooit goed snappen, waar zijn gedachten hem drijven op dat soort momenten, maar weet dat ik daar geheel alleen was in mijn beleven, zelfs mijn vrouw, toch wel wat slecht nieuws gewend, kermde louter bij aanhoren van mijn maandagochtend dd en zei: Ja Ja…Ik zit het als je het niet erg vindt er even niet zo mee en verder laat me slapen.

De ochtend die volgde wist ik mij gerust. Niet dat ik niet meer werd gekweld door allerlei spoken die in mijn kop opdoken, maar ik wist mijn uren niet langer geteld.

Vroeg mijn lief of ze wilde fietsen en zij hielp mij aldus aan mijn gerief, te weten buiten mogen zijn en peddelend kletsen, dus, als het ware actief, in het leven te staan. Ik vertelde haar waarheen we zouden gaan en wij gleden over zachte wegen naar het centrum van Oldenzaal. Daar bij De Engel neergezegen, bestelden we wat was verdiend en door een slanke jonge dame daar werd op gediend. En hoewel haar geest (van mijn lief) zich nog in wankel evenwicht bevindt zag ik haar toch lachen.

Iets minder, werd het even later, toen een onverlaat de pin die een stuur beveiligd, bleek te hebben ontheiligd, haast resulterend in een val. Ik reed naar huis kwam onderweg geheel onbedoeld op een terrein waar ik lieden trof in minuscuul gewicht gekleed, om snelheid op te bouwen bij wat Mountainbiking heet. Zij naar boven, ik naar beneden. Weet nog niet hoe ik een en ander overleefde, maar toen ik uiteindelijk huiswaarts zweefde en mijn inbussleutel vond, ben ik haar, inmiddels in Cadillac gezeten, tegemoet gereden.

Mijn vrouw had ondertussen de chinees door mij tussen de bedrijven door besteld, opgehaald en als maaltijd uitgestald, voor 3 hongerige zonen, die korte metten maakten met de vraag of 2 porties Bami en 2 Nasi, voldoende zouden blijken voor 3 x hongerige maag.

De avond die volgde werd gevuld met 2 huisartsenverhalen. Een ging, over hoe voordeel te halen uit een door Philips bedacht ding, door mij de pratende stofzuiger gedoopt, waarin menig aanstaand hartpatiënt geloofd als het aankomt op de- fibrilleren. Het soort apparaat dat als je Life style magazine voor ouderen gelooft, geen enkele babyboomer mag ontberen.

Zo ziet u w sjamaan zich straks door doktersassistente gestuurd, naar een situatie, waarop die stofzuiger voort borduurt.

Na die verplichte exercitie, wachtte nog een onderwerp, waarvan ik het nut niet direct zie, maar een aantal van collegae wel, getuige het aantal dokters daar vertegenwoordigt. Het gaat hier om hoe wij een deel van de markt, door ons gecreëerd, kunnen sturen, in winstaandeel begeert, dat voorheen ons nooit heeft bereikt terwijl het ons wel toe had moeten komen. Met andere woorden, marktverhoudingen, worden herijkt.

Vraag is wat mij betreft, wie zich hier verrijkt en tot welke koste…

Reed naar huis en trof God dank een engel die me verloste van wat wrong.

Sjamaandigitaal 171006

Salon & Salsa

Dit weekend was een mengeling van rusten en illusie. De wijze, waarop dag en nacht vergleden en ritme van dagelijkse bezigheden werd vervangen door een sfeer waarin fantasie & passie meer konden gedijen, dan voorheer.

Het kantelpunt, waarop men wankelt, heeft gelukkig niet geleid tot schade, louter duizel.

Wel heeft het mogelijk, bij tasten naar een dieper duister waar de drang het hardste wringt, een snaar geraakt die nog gespannen staat.

Ik hoor de klank en huiver.

En zie de dag die volgt op verjagen van demonen, begint vol liefde, in dank gezogen, uit de kelk die daar noodde en gekneed in vleze.

Alles wat daarna volgt, is bizar…

Vanaf het oogsten van de groene vriend van mijn jongste zoon, die als of het niks is tenminste, en dat vind ik buitengewoon, aan de stam tenminste 5 cm dik is, in hoogte zeker 2 meter vijftig, eigenlijk een boom.

Daarna de hele familie, zo trots als een pauw aan het knippen en selecteren en af en toe in geur begeren wat ik heilige rook zou worden geschonken, over niet al te lange tijd van nou, pak hem beet een week of vier als wat was gegroeid hier, in de grond, zichzelf als heilig kruid hervond, te roken of te smaken in zoetigheid vermomd.

De eigenaar van het spul, spande intussen een lijntje en droeg zijn broers op wat een degelijke burger doet, als hij zich van groen ontdoet.

Zijn vrienden, zeiden later, joh, we roken je op de hoek, of was dat je vader…

Daarna bezoek aan Trouwe vriend & connaisseur van wat zich als “verdiend”aandient in zijn “Salon”, in de vorm van poëzie en schilderkunst met daarnaast buitengewone muziek.

Mijn vrouw en ik hebben genoten van het geheel en dronken ter overbrugging naar de Salsa les die dra zou volgen ons zelf moed in, bij café De Engel.

De les ging goed en zelfs de draai naar rechts, waarbij jij dwingend leidt, ging me goed af, echt met elke meid! Niet dat het ergens toe leidt, behalve, maar daarover later, toch een portie straf…

Want, na het dansen, tja, was er natuurlijk even een glaasje, en voor je het weet ben je voor drie diabeten… te laat. Zo moest u sjamaan, boete doen, voor drie hypo glycemische zonen en 1 verontruste, daardoor zeer ontriefde en nu tijdelijk Boze, dame in de vorm van mijn geliefde, die gewoon bang was, dat er iets niet goed was gegaan.

Dus eindig ik hier, alweer maandag geworden, toch weer alleen, aan een scherm gebonden naar het scheen, uw

Sjamaandigitaal 161006

Zondagmorgen

Zondagmorgen
Is
Bijzonder
Er heerst
Rust
In
Alle
Straten
En
In het
Draaien
Van
Mijn
Lief
Hervind ik
Kader
Om
De
Dag
Mee
Aan
Te
Vangen
Maar wel
Later…

Geur van
Koffie
Die
Zich
Mengt
Met Haar
Aanwezigheid
En de
Blik in
Haar
Ogen
Als zij
Mij verleid
Tot nader
Komen
En louter
Zondigheid

Zondag voor
Altijd

Sjamaandigitaal 151006

Respect

Allman Brothers Eat a Peach, mag eigenlijk in geen enkele collectie ontbreken.

Toch heeft het 35 jaar geduurd, voor ik dit masterpiece, als een de-luxe reissue, mee naar huis mocht nemen.Deze muziek, voert me mee naar de tijd toen ik zestien was en luisterde naar The Doors en Neil Young, maar toch vooral The Allman Brothers Band.

Hoe vaak heb ik de Mountain Jam niet gedraaid en mezelf bevredigd op de 22 minuten lange Whipping Post, waarbij ik nooit geweten heb, wie er nou gewhipped werd en met welk doel, maar Jezus, wat een gevoel elke keer weer.

Heb ze gezien in New Orleans, waar ze tijdens Jazzfest speelden gedurende drie en half uur. Geloof me niets is zo Southern en puur als de Bros in Crescent City.

Naast het fantastische album van de Bros, schaftte ik Led Zeppelin II aan, 2 reissues van originele Doors Cd’s (Strange Days & The Soft Parade), de soundtrack van Bowies Ziggy Stardust. Daarnaast een driedubbele CD met Miles Davis in München 1980 en een dubbele CD van Compay Seguno, Last but not least, De band van JW Roy, met een nieuwe zanger, die de beste Nederlandse Rootsplaat ooit oplevert, onthoudt de naam van het bandje: “Shiner Twins”!

Dat is echte rijkdom. Van muziek houden en dan mogen en kunnen kopen wat je hebben wil om te koesteren en te delen met anderen. Ik koop net zo gemakkelijk een stapel boeken of Cd’s als een kilo kaas en weet maar al te goed, dat dat niet gemiddeld is, maar ja, wie wil er nu gemiddeld zijn…

Rijkdom, is vooral het besef van intellectuele vrijheid, gekoppeld aan regie. Ja het helpt als je beschikt over middelen, maar ik ken rijke mensen zat, die geen greintje inspiratie bezitten iets inhoudelijks met hun leven te doen, daarentegen, ken ik velen, die niets hebben en met het spaarzame dat hen geboden wordt, toch dromen over wat daarmee te doen en hun droom niet zelden werkelijkheid doen worden.

Rijkdom is het besef dat je mag leven, keuzes hebt, zelf richting geeft in het gewoel van driften en verlangens die loeien. Dat hoe klein een kans ook is, zo’n kans kan groeien. Dat al wat je gegeven is, je in nederigheid moet boeien met effect.

Dat heet Respect


Sjamaandigitaal 151006

Her Trace

I love to go to
The market
On a saturday
Afternoon
Meet & greet
With the
Locals
Usually nothing
New that really
Matters

Eat my fish
Who's name
Could be
Translated as
Having a nice
Face

Could mean
Something
You might
Say

Anyway

Minds flowing
Spirit growing
And I just
May turn out
To be lucky
When it comes
To what is
Given in a
Smile

She reaches out
To me and
Her eyes ask
If I'ld like
To spend some
Time to play

Notting to say
No harm done
Sure
Need to follow
Her trace

Sjamaandigitaal 141006

Delen van Gemoed

Mozart’s sonates op de Stereo, begeleiden als soundtrack de zaterdag die zich hier ontvouwt.

Steeds meer geel in de bomen hierbuiten en lucht die lager hangt.

Vrouwen dienst en dienstbaar bezig, jongens jagend achter bal, houdt uw sjamaan zich ledig en ziet het leven om hem heen met gretigheid verglijden.

Reis door nacht is goed gegaan, al waren er demonen.

De kalmte van haar billen, heeft mij gerust gesteld en angst verdreven. Zo is de rust toch neergedaald in delen van mijn geest die opgereld neuronen deden gloeien en soms gedachten en gevoel in vonkenregen deden sproeien in een wolk van omineuze zegen.

Mijn lichaam, speurt de rook die glijdt en bovenal mijn geest bevrijd van muizenissen die er heersen en ontspant.

Mijn rationele delen, bestuderen uiteraard de zaterdagcourant, waarin het sneller bladeren is als door de week in verband met de advertenties, volgens mijn oudste zoon, de enige reden dat een krant wordt uitgegeven. Hij ziet dan ook de berg folders die ons elke week bereikt als de ware stroom van nieuws, waarin hij uren spelt en zoekt naar waarheid daar te vinden, waarmee hij zijn feiten ijkt.

Waarom beginnen kranten niet met een mooie gedachte of gedicht, prominent geplaatst, om mensen te doordringen van het feit, dat het om iets diepers gaat dan wat er gepasseerd is in reeds gestold verleden tijd.

Waarom geen foto van een mooie meid die lacht en bloemen plukt en dat hoeft voor mij niet naakt.

Waarom is er zo weinig nieuws waarin het Goede wordt gemeld. Al weer een nacht zonder geweld, jawel alleen maar vrede.

Het goede lijkt geen nieuws te zijn. Wat is daarvan de reden? Ben op het Goede juist gesteld.

Gedachten dwarrel, die ruist en speelt en penetreert in delen, waar waarheid zich verstopt heeft nodigt uit tot spelen met verlangen daar gevonden en delen van gemoed, voelt goed.

Zaterdag begonnen.


Sjamaandigitaal 141006

Verrukking

Zij was zo lief
Haast
Demonstratief
In de wijze
Waarop ze begeren
Regeerde
In knijpen
Nader

Ze wist te lokken
Wat te lang
Verstopt
Lonkte naar
Ontdekken
En ik dacht
Ach
Wat kan het
Mij verrekken
En bestond
Voor even
Louter uit
Verrukking

Sjamaandigitaal 141006

Status Prevaleert

Weet nu weer, wat Proleten zijn. Heb zojuist een groep aangevoerd door een vrouw ontmoet.
Moet u zeggen, het doet me pijn, te constateren, dat ze er nog steeds zijn. Gedreven door overmoed binnen Corps niet mis te staan en Vader niet teleur te stellen, laten ze zich volledig gaan.

De twee kwezels aan haar zijde die met rollende R chirurgenambt belijden waren van het type Homo, maar nog niet doordrongen van dit feit.

De reden dat ik dit beschrijf, is gelegen in de wijze waarop ze reageerden toen ik hen een plaats aan bood, in een huisartsen praktijk, waarin wellicht het leren van wat werkelijk speelt een uitkomst biedt aan te vullen met wat er mistte in hun, laten we zeggen beperkte idioom.

Het was slechts geilheid die er restte…

Dat wil zeggen, de zoon, van wat zich orthopeed gedoopt had zag zijn kans hier schoon en nam de chirurgisch assistente die zich al omhoog gepijpt had verrijkt met kansen tot wat hij daar in gedachten verwende iets dichter bij zich en mat zichzelf een houding aan die niet geheel congrueerde, met wat hij geleerd zou kunnen hebben, als het om verleiding ging. Ze ging desondanks naadloos met hem mee… Lekker ding…

Treurig om te zien, hoe status prevaleert en elke vrouw in hun aanwezigheid begeert, wat tot laten we zeggen het provider-ding behoord.

Wat me werkelijk irriteert, is dat zo’n kind van goeden huize, beweert dat hij in staat is te bevredigen wat daar nattig en schattig denkt, dat hij het ware aan haar schenkt in vleze.

De meid die het betrof, wist mij grof terecht te wijzen. Zij ging zo meldde ze voor wat in het geheel niet door inhoud bepaald voorlopig lekker voelde en woelde, om nog eens aan te geven wat ze bedoelde door zijn rulle blonde haar.

Geen van die lieden begrijpt, wat er rijpt na denken over sjamaan te wezen allengs.

Misschien is het wel jaloezie en zie ik domweg even niet wat er te halen valt als
Opportunisme je kwelt bij kijken naar de billen die straks en dat duurt niet lang de proletenzoon zullen doen rillen in extase bij penetreren.

Misschien gaat dit hele verhaal stomweg over niet eer aantrekkelijk zijn, tenminste voor dat soort meiden.

Misschien ben ik een oude vent die niet meer weet
Waar ze heet en onverbiddelijk voor gaan.

Hoe het ook zij… Ik ben Sjamaan



Sjamaandigitaal 131006

Kroeg

Even in de kroeg
Terug getrokken
Achter verse
Nrc
Beschouw ik
Hier mijn leven

Conflict dat
Ik vreesde
Tussen
Psychiater &
De luitjes
Van de
Alcohol
Inmiddels in
Explosieve fase
Dus nog steeds
Aanwezig

Sjamaan raakt
Gefrustreerd
Door de regels
Geschreven
Door zij
Die niet weten
Hoe verdriet in
Praktijk wordt
Vertaald & vaak
Niet begrijpen
Hoezeer er uit
Pijn wordt
gehaald wat
Niet in
Zin valt weer
Te geven

Sjamaandigitaal 131006

Klaar & Nader

Vrijdag de dertiende is begonnen. En nou maar afwachten wat er schuilt in de uren die volgen.

Mijn eerste telefoontje deze nacht was van iemand die zo moe was en er uit wilde en of ik daar even over kon komen praten. Ik heb met nee geantwoord.

De kranten die ik las vandaag staan vol bizarre cijfers.

Zo schijnen er nu in Irak al bijna 700.000 mensen dood te zijn na de inval van de Bush troepen en dat is 30 (… ) keer meer dan ze dachten.

De AEX staat nog net niet op 500.

Vier dode baby’s is 3.5 jaar + TBS.

Het nummer van de huisartsenpost wordt iets met veel vijven.

De ziektekostenpremie wordt meer dan 1300.

En het Nederlands universitair onderwijs wordt gewaardeerd met een 6.7.

Ik zit hier bij een glas Chardonay uit 2004 nog aan dit Blog te schrijven.

Zuig de rook
Die heilig is
Uit de tweede
Van vannacht
Denk aan
Wie oud en
Eenzaam is
En in de
Donkerte
Daar wacht
En tast naar
Warmte
Die
Gemist
Vervangen is
Door
Kilte
Ik hou van
Uren waarin
Zwart
Nadrukkelijk
Daar en
Stilte
Klaar &
Nader is

Sjamaandigitaal vrijdag dertien oktober 2006

Bijna 50 & niet Blij

Alcohol en psychiatrie, zijn geen vrienden.

Dat merkte ook een mijner patiënten die deze week, massief flipte op de combinatie van te veel bruine paters en een over streste geest, uitmondend in een groot aantal hulpverlenercontacten, waaronder met huisarts CAD, politie, ambulance en crisisdienst.
Ik persoonlijk hanteer 2 gouden regels bij dit soort escalerende gekte:

1) Als je dronken bent, kan ik niet met je praten.
2) Als je mept, bel ik eerst de politie.

De politie bleek met 4 wagens uitgerukt en de hele buurt stond buiten…

Binnen de restanten van onmacht en de kneuzingen ontstaan door contact met vuisten en knallende deuren.

De patiënt, die morgen op vrijdag de dertiende Abraham zou zien, zal die door hem toch al niet als feestelijk ervaren dag waarschijnlijk doorbrengen in een politie of isoleercel.

Life’s a bitch & then you die…

Uw sjamaan is weer aan de beterende hand, dank u. Voel mijn fysieke kracht terugkomen, terwijl mijn afweer duidelijk vorderingen maakt bij beslechten van het pleit tegen de virusaanval op mijn tempel.

Vanavond en nacht weer dienstbaar voor degenen die me zoeken en vinden zullen.

Sjamaandigitaal 121006

Sjamaan is Ziek

Immuunsysteem, wordt zwaar belast, door virussen en algehele malaise als het om de zorg gaat die ik pleeg aan mijn tempel. Was de hele dag zo gammel als een looien deur en beslist minder fit dan de meesten die me bezochten.

Op dat soort momenten, ze ruiken het gewoon, gaan ze met je aan de haal. Je geeft een tikje ruimte en hup daar gaat je spreekuur. Al die tijd dat je luistert naar longen, denk je, het is maar goed dat je die van mij niet hoort, om nog maar te zwijgen over klachten als vermoeit, met pijn gepaard gaand in alle gewrichten, daarnaast, uiteraard wat licht in het hoofd, zeg maar bezwaard in gemoed en dat dokter, voelt niet goed. Dan denk ik, ze moesten eens weten.

Ach, na het weekend, zal hopelijk de inzet van mijn T-lymfocyten hebben geleid tot eliminatie van wat tot deze malaise leidt en zelf slechts kan bestaan door aan te kloppen bij iets wat leeft in de vorm van een cel, waar het commando overneemt van haar wezen, de kern gegezegd, die in haar ogen terecht wordt gegijzeld, om zo zichzelf door te geven. Zie hier ziekmakend leven.

Daarnaast is er de loer die alcohol je draait, als je niets vermoedend denkt dat het niet geeft als je een bodempje schenkt in een plastic beker. Zo werd even proeven voor een vriend, de valkuil, waarin ik haast met graagte viel in Mexico.

Het vreemde met drank, is dat ik elke ochtend denk, dat ik het nooit meer wil, maar na een drukke dag in dank, de warmte aanvaard die zich verspreid door buik en hoofd, de nare dreins verdooft in even zalig wazig wezen.

Toch weet ik, dat ik me helder beter voel. Dus stel ik helderheid als levensdoel en streven.

Zo raast er weer een week voorbij, met beurspieken en atomaire sentimenten in dat malle poppenspel van politiek en mits mediageniek in beelden getoonde zaken die ons allen zullen raken als je ongelukkig bent.

Zou eigenlijk het liefst een tijdje schuilen en zonder prikkels gewoon een tijdje liggen, wat gedachten uit te ruilen, wellicht wat dromen of op zijn best zweven naar visioenen, waarin men waarheid vindt geschetst in tere streken neer gezet als esoterisch pallet van verlangen naar weten en wellicht een reden.

Maar meestentijds schuurt mijn geest langs gure delen, waar de pijn nog hangt als jank van ongestold verleden en venijn niet zelden in de staart van dag verborgen blijkt.

Het is de onrust die me kwelt en in me golft als ware koorts, het is mijn hart dat me bedrukt en moe laat weten, dat het bloed, maar het is vooral angstig gemoed.

Bang te verliezen wat je geluk bepaald, nee niet de waarde van je dingen, maar je kind te horen zingen en je vrouw daar te zien swingen, hoe jouw blik over haar billen dwaalt, meer van die dingen.

Rillerig, een pols van honderd en tien en temperatuur vertoont een piek. Sjamaan is ziek.


Sjamaandigitaal 121006

Sjamaan is laat

Sjamaan is laat…

Vanwege wat ze nascholing noemen en pleegt plaats te vinden op momenten die door anderen gemeden worden….

Bij voorkeur, wordt zoiets gepland na een dag vol zaken die eigenlijk vragen om een moment, dat je effen niks meer wil. Maar even goed, je wordt ogenschijnlijk verwend, met wat natte toastjes en een oogverblindend wijf dat je versierde voor deze event en dat nu staat te stralen.

Met haar gaat het goed…

De collega’s die je er ontmoet, zijn meestal van het type, niet om een nacht mee door te halen, maar nu je er toch bent… Hoe is het met je… Vent

De dames die in steeds grotere getale het schouwspel domineren, klitten al ras samen en hebben zo te zien vanuit hun groep, niet echt de neiging een stel wat zonderling ogende fout geklede mannen te amuseren. Laat staan ze te leren wat er verwacht wordt.

Een ongemakkelijk geheel.

Er was een man een specialist, zij het van een klein gebied, die en da’ s echt waar, mij poogde te overtuigen van een zaak waarvan ik dacht, dit heb je echt alleen bedacht, om je eigen vak wat op te tuigen, die vertelde dat als men een patiënt kiept, om evenwicht te testen soms bij tijd en wijle gruis weg vliedt uit die beperkt anatomische ruimte die een evenwichtsorgaan, ook wel als slakkenhuis, je biedt.

Hier toont zich zij het even een evenwicht kunstenaar, gelovend in zijn eigen woorden die hoe hij ook poogde betekenis te verlenen niet beklijfde in zijn streven.

Wat een vak KNO en ik maar medelijden hebben met tandartsen en zo…

Vond God dank even later een slimme en wat droeve dame te lang door mij gemist.

Ze vulde de delen door ons gemeden en… en passant de rest die er scheelde tot rust weer de kern werd waaromheen wij draaiden. Ik had haar gemist.

Thuis gekomen bleek alles naar bed, zelfs mijn opstandige zonen. Geen vrouw te vinden die met mij in gebed op haar knieën wilde gedenken wat ik haar had willen schenken in vleze.
Het zal de leeftijd wel wezen wellicht met een spoor overgang.

En…. Het is al vergeven…




Sjamaandigitaal 111006

kroon

Vandaag, zette mijn tandartsvriend, de eerste dubbele kroon met daartussen een brug, op het werk dat hij met me had delaatste tijd. Wonderlijk, hoe fijn het is, weer te kunnen kauwen...

Al zal ik niet rouwen om gemis van neuralgische pijn, als golven dof venijn schrijnend uit de blootgelegen wortels bij blazen.

Verder was de maandag gegeven de omstandigheden, gedomineerd door viraal infect een wat gestoord affect en de ruis van een ordinaire kater, nauwelijks te verdragen en nu god dank voorbij.

Mijn lief is weer terecht en echt, was blij haar weer te zien. Zij genoot van wat in drang geboren gezwollen vlees haar bood in nattig mededogen.

Hoofd nog
Vol met
Onverichtte
Zaken
Zacht gezoem van
Doem die
Zuigt
Laat ik mij
Het donker
Smaken die
Zich met
Zachtheid mengt
Tot virtueel
Elixer
Waarin men
Verlangen
Drenkt

Genoegen
Zonder
wroegen
Totdat de
Nieuwe
Morgen
Wenkt

Sjamaandigitaal 101006

Geur

Geur van
Peertjes &
Versgebakken
Vlees
Wijst op
Zondagmaal
Nabij

Over mijn
Schouder
Toont gazon
Zojuist
Door
Jongste zoon
Geschoren
Zich opvallend
Groener
Dan
Voorheen

Orchidee
Gebogen
Naar mij
Buigend
Zo lijkt het
Luistert
Naar wat
daar
Fluistert
En weet
Zich
Onbewust
deelgenoot
Van
Zondagrust

Sjamaandigitaal 081006

Zwart

Nacht om me
Heen gezakt
Zit als gegoten
Heb altijd
Genoten van
Zwart

Stilte regeert
Behoudens
Tasten naar
Toetsen
Die fluisterend
Vragen
Om meer

Volle maan
Belicht
Koel door
Half geopende
Lamellen
Man die
Slaap zit
Uit te stellen
Omdat hij
Nog wil reizen
Naar plekken
In gemoed
Die al
Te lang
Kwellen

Zondag
Net begonnen
Daalt er
Nochtans
Kalmte
Neer


Sjamaandigitaal 081006

Ware Tijd

Regen komt met bakken uit de lucht. Denk aan mijn zonen die nu jagen achter leer en nat en koud en met een beetje pech ook gefrustreerd door verlies of gelijkspel, verlangen naar de warmte van de haard die hier al brandt.

De NRC meldt vandaag dat het nieuwe stelsel dat dit jaar is ingevoerd voor zorg erg meevalt, als het om problemen gaat die het bezorgt. Wat volkomen onderbelicht blijft, is de prijs die men betaald. Niet alleen doordat de kosten feitelijk stijgen, maar vooral in de zin dat het niet meer gaat om zorg maar een product dat die naam draagt, te vertalen in declarabele kwantiteiten.

Voor kennisgeving wordt aangenomen, dat de kosten voor de burger volgend jaar met 15 % stijgen, zonder te melden, wat ze daar nu als extra voor krijgen, dat is het vreemde.

Want is het nu echt zoveel beter geworden? Krijgen mensen waar voor hun geld en voelt men zich meer verzorgd en verzekerd van echte waarde geleverd?

Er is geen DBC, waarin aandacht beschreven staat, als aparte entiteit, om niet gegeven. Noch kan men declareren wat onuitgesproken hangt in functionele stilte toegestaan om even tijd te geven tot bezinken.

Mijn bezorgd zijn, geldt de deling die door dit systeem tot stand is gebracht en voor velen betekent dat ze straks wellicht tot degenen behoren, waarop niet langer is gerekend.

Als je uitbehandeld bent, zoals men soms pleegt te lezen in brieven uit de centra waar men mocht wezen om een diagnose af te ronden, dan stonden de mensen die het betrof, niet alleen buiten maar ook niet zelden alleen met hun probleem, een en ander technisch afgehandeld en waar konden ze dan nog heen?

Tot voor kort naar de dokter die ze al jaren hun huisarts noemen bij wie ze zich immer konden beroepen, op wat extra tijd. Maar nu is ook deze gevangen door wat zich uit laat drukken in M&I en weet ik al niet om een verhaal aan op te hangen, dat zich digitaal laat sluizen, naar een declaratieportaal, waar financiële zekerheid geboden wordt. Waarbij echte tijd en aandacht geïnvesteerd, defacto wordt genegeerd in de vorm van een tarief daarvoor gegeven.

De prijs voor medeleven, kan men zeggen is fors gedevalueerd.




Sjamaan digitaal 071006

51e Staat

Vandaag zet de herfst haar tanden iets dieper in de kronen van de bomen, die verdwaasd schudden in soms felle vlagen wind. De kleur van het bladerdek schuift naar geel en toont elke dag wat dorder. Ook de mensen lijken wat gebukt te gaan door het schuiven van seizoenen en zien er beslist bedrukter uit dan enkele weken voorheen. Koppen iets verder tussen de schouders getrokken, ontwijken ze, hoofd gebogen, de miezer die dreint.

Dit weekend gelukkig geen verplichtingen voor uw sjamaan, slechts kansen te benutten voor wat hopelijk leidt tot een aangename tijd in de komende paar dagen.

Maar eerst moet de vrijdagmiddag tot een goed eind gebracht worden.

Het spreekuur telt enkele tientallen die mijn aandacht behoeven en laat geen noemenswaardige problemen van betekenis zien, als het gaat om voorzet tot oplossing aan te bieden.

In de kranten vandaag, verhalen over fraude bij thuiszorginstellingen en te hoge specialistensalarissen. Het gaat steeds meer over geld, steeds minder over zorg en dat is wel iets dat me zorgen baart.

Tel daarbij op het verder opschuiven naar rechts als het gaat om overheidsbemoeienis, betekenend dat je vooral zelf geacht wordt verantwoordelijk te zijn voor zaken die je overkomen en het wordt duidelijk dat het steeds meer gaat over hebben en niet krijgen.

Langzaam verworden we tot de 51e staat.

Sjamaandigitaal 061006

Wringt

Er klappert
Een deur
Daarboven
Voel het
Trekken
Aan
De wanden van
Het huis
Waarin ik
Woon
Zuig rook
Die Heilig is
Diep in
En weet me
Veilig voor
Even

Niemand weet
Hoezeer
Verlangen
Lust
En wat het
Vraagt
Om stil
Te zijn
Terwijl
Het juist
En
Onbeschaamd
Wil hangen
Als een
Voldongen
Feit
Dat betekenis
Verleend
Terwijl
Men afscheid
Neemt
En
Kust
En
Wringt
Met
Onvoltooid
Verleden

Sjamaandigitaal 061006

Tenderness

Friday’s
Creeping up
On me
While parts
Of yesterday
Still hang
And try to hide
Their shady side
It seems to me

But Hey pal
Weekend’s here
So you decide
What it is
Gonna be

Is temptation
On the lure
Or would you
Rather fancy
Quietness
In stead
Of all the
Crazyness
You usually
Endure

Or do you
Opt for
Love

Sure a
Little extra
When it
Comes to that
Won’t hurt
I guess

So Friday’s
Gonna be
About
You and me
And that
Special thing
Called
Tenderness

Sjamaandigitaal 061006

Prooi van het Moment

Oktober is de fase, waarbij het jaarlijkse leven bijna klaar, afscheid nader is. Seizoenencyclus, met ingebouwde reïncarnatie na een eindeloos lijkende periode van rouw in grijs wit vorm gegeven tijdbestek.

Het lijkt wel of mensen het gevoel dat het jaargetij ademt vertalen in de wijze waarop ze zich gedragen. Dat laatste geldt zeker voor de somberheid, waarmee ze vastberaden klagen. Als de dagen korten, loopt mijn spreekuur uit.

Bijna Halloween en daarna de hele riedel lichtjes dennengeur en brood met spijs, om na het vuurwerk in het gat te vallen dat daar als toekomst gaapt. En dan maar hopen, dat als voorjaar ooit weer keert je de kracht niet ontbeert om alsnog mededogen te tonen.

Vandaag verliep zoals elke woensdag dat wil zeggen gemiddelde leeftijd 5 op het middagspreekuur. Persoonlijk mag ik graag huisarts voor kinderen wezen. Het is de kunst om ze lachend de spreekkamer uit te krijgen, al dan niet met High Five. Doe mij maar kinderen en oude mensen.

Ruim 50 kontakten later, zoefde uw sjamaan naar zijn vaste kroeg, om daar in eenzaamheid te genieten van de courant en toegegeven enkele Tripels, Hoe was het ook weer: Wat is een Mens?Een monument van Zwakheid. Een speling van Het lot. Een prooi van het moment. En verder…Slijm en Gal… (Aristoteles).

Moet dringend weer terug naar de oneindig veel zinniger fase waar alcohol als roes afwezig is.

Nu ben ik weer alleen, veilig in de gele kamer, waar onrust zich bespelen laat door taal ontstaan, door toetsen van gemoed. Alleen te zijn, voelt goed.

Over luttele uren, mag ik, net bijgekomen van mijn laatste weekend dienst opnieuw een uur of dertig aaneengesloten, de hoeder zijn van de kudde aan mij toevertrouwd, wat goed beschouwd de grondslag is van mijn bestaan. Maar ik zeur niet, blij met de eer, ben immers hun Sjamaan. Morgen meer.

Sjamaandigitaal 051006

Lucid Thoughts

Lucinda on the
Stereo singing
About a World
Without tears…

Lucid thoughts
That try
To ruin
What’s left
Of the day
May just
Make the
Difference
In mood shifts
From sad
To fears

Rain poring
Winds blowing
Fall’s showing
Its reign
And to demonstrate
Capacities
Send shivers
Down my spine
From my brain

I want to see
Places
Where no
Harm is
Done
To any person
That chose the
Quite there
To be

Just You
And me

Eternity to follow




Sjamaandigitaal 041006

Hebben & Gunnen

Soms trekt een Toekan gieren aan. Zoals vanavond bij de plaatselijke van der Valk, waar een veiling werd gehouden waarbij onroerende zaken van lieden die het niet maakten werden aangeboden.

Wat een treurnis om een systeem gebaseerd op hebben en gunnen in werking te zien.

Proleten deden hun best, maar de kwezels wonnen…

De rest voor de man met de hamer, die slechts klappen uit deelt naar degenen met reeds gebakken peren.

Het betrof een perceel aan het mijne grenzend, waar ik graag degene op gehuisvest had gezien die hier geslachtofferd werd. Hijzelf, nadrukkelijk afwezig, werd kans ontstolen om zijn droom tot leven te wekken. Hij zal wel gedacht hebben, laat ze verrekken… Mongolen!

Het zal niet lang duren, voor ik weet, wie zich mijn buren zullen noemen.

De dinsdag leek op de eerste dag van een week, met venijn in de staart verborgen.

De meeste moeite kost het om op basis van te beperkte informatie, door wat zich collega noemt aangeleverd, te moeten varen in onrustig water. Te vaak wordt iets gewoon gedumped in verband met “uitbehandeld”, wat gewoonlijk betekent dat er niks declareerbaars meer te halen viel bij de patiënt…

Tja aan alles komt een end…en dat is eigenlijk wel balen…Vooral voor de vent die er mee verder moet…

Zorg wordt steeds meer een te leveren product dat eenmaal uit de doos gerukt toch niet voldoet aan de verwachting.

Sprak laatst iemand die me zei: “Ik voel me niet zo blij, met de wijze waarop u Mij verantwoordelijk maakt voor mijn probleem… Waar moet ik er dan mee heen?”

Ik voelde argumenten wellen, maar deed er slechts het zwijgen toe.

Te druk, te veel, te weinig tijd om ook nog even zomaar aardig te mogen zijn, vervangen door een ritme dat dwingt om af te werken wat er dringt.

Nee, dit soort dagen wil men liefst tot morgen promoveren, niks meer te leren, louter verloren tijd.


Sjamaandigitaal 031006

Als Ieder Zwijgt

Kabbelen klotsen
Vloeien en
Stromen
Zweven op
Werkelijkheid
Denkend aan
Dromen
En visioenen
Die jou
Beeld bepalen

Vreemde verhalen
Urenlang
Dwalen
Door delen
Van
Brein
Die meestal
Gesloten
Nu voor even
Toegankelijk zijn

Getuigenissen
Van
Gedachten die
Te lang al
Wachten
Om gezien
Gehoord te
Zijn in krakend
Streven
Naar wat
Nieuw is

Rust die zakt
Zoals alleen de
Stilte dat
Kan doen
Als ieder
Zwijgt


Sjamaandigitaal 031006

Erbarmen

Sliep vandaag tot de doem die hing als droom achter gelaten weer in achtergrond verging. Maandag 2 oktober, niet te geloven.

De rest van de dag, drukte grijs te nadrukkelijk aanwezig, wat er restte aan licht, naar de marge en soms bij naar buiten blikken viel regen in pijpenstelen gorgelend naar beneden.

Wilde feitelijk slechts herstellen, van wat zich als kiem had genesteld en langzaam begon te rellen in mijn buik en hoofd, waar ik onrust voelde zwellen die drastisch demping gebood.

Belde mijn moeder in de hoop dat kontact met de basis wellicht de rust zou doen keren waar ze dringend genood was.

De kleine vrouw, waarvan ik zielsveel houd ratelde gedurende minuten over de routes die ze wandelde en de mensen die ze sprak en dat mijn broer die dag zou komen om te eten om tijdelijk de misère die hem omringt te vergeten in de vorm van een maaltijd en wat sterke drank. Kalmte nader, wenste ik haar het beste.

Scharrelde de resten nog overvloedig aanwezig, na de weekend bacchanalen, bij elkaar en prepareerde een maaltijd, waar hongerige jongensmagen dra, van zouden schrokken.

Schonk mezelf, om dorst te dempen die smeulde, een flesje Brand. Zo zit ik hier, zonder dat ik dat feitelijk wilde toch weer aan het bier, wellicht een veeg teken…

Ik troost mezelf met de gedachte, dat over koud een week of vier ik God dank weer mag verreizen naar een tropisch oord op Borneo gelegen, waar het weliswaar ook regent, maar Hij daarbij erbarmen toont door als het ware gulle lauwe tranenstromen naar beneden te doen dwingen, in de gesel van een stroom, die zegen lijkt te brengen.

Verlang naar demping van de pijn die als een gloeierig gevoel mijn wezen penetreert om daar te hangen in venijn.

Wil slechts de warmte van dichtbij en nader zijn van troost en liefde. Lauwe armen om me heen.

Erbarmen.

Sjamaandigitaal 02106

Ruis van wat Rest

Begin van een week
Zojuist pas
Geboren
Waar Ruis van
Wat rest nog
Nadrukkelijk
Hangt

Uur door
Sommigen
Gemeden
Door anderen
Verkoren
In neigen
Naar herinneren
Van wat
Weg gestopt
Thans tot
Bedaren
Moet worden
Gebracht

Muziek door een
Vriend geschonken
Die Beethoven
Bedacht en door
Virtuozen
Als kwartet
Uitgevoerd
Wordt gebracht
Verdoofd
Tot dof geworden
Haast zwoele
Pijn resteert

Regen slaat
Door
Bliksem
Begeleid
Zonder
Donder
In de verte
Gelaten
Tegen ramen
Van de
Gele kamer

Sjamaandigitaal 021006